ၾဆာယာႏွင့္ မင္းဒသ အေတြး

ေခတ္အဆက္ဆက္ မွာ ရာမာရဏ ဇာတ္ေတာ္ေတြ ရွိခဲ့ာကတယ္။
ဘယ္ႏိုင္ငံက ပဲေရးေရး ဇာတ္ေတာ္လာ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ေတြ သေဘာတရားေတြ
မေပ်ာင္းလဲခဲ့ဖူး။သီတာမင္း သမီးႏွင့္ ရာမမင္းသားၾကိဳက္မယ္။
ဒသဂီရိက လူၾကမ္း ၾကားထဲက ၾကာကူလီ ရုိက္မယ္။
လကၡဏာက ရာမညီေတာ္ သီတာေဒ၀ီကို ၾကိဳက္ေပမယ့္ ေနာင္ေတာ္ကို ေလးစားၿပီး ရာမကို
ကူညီမယ္။ဗုဒၵဘာသာ အရမ္းထြန္းကားတဲ့ နိဳင္ငံဆို ရာမ မင္းသားကို ဘုရား အေလာင္းေတာ္ အၿဖစ္တင္စားမယ္။
ဒသကို ေဒ၀ဒတ္ လုပ္မယ္။သီတာေဒ၀ီကို ယေသာ္ဒရာ၊လကၡဏာကို ညီေတာ္ အာနႏၵာ အၿဖစ္
ပံု၇ိပ္တင္မယ္။ၿပီးလို့ ရွိယင္ တိုင္းၿပည္ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရတာ ဘုန္းကံေၾကာင့္တို့ ဘာတို့
မဆိုင္တာေတြ အမြမ္းတင္ၾကမယ္။အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဘုရင္မင္းၿမတ္ ကိုလဲပဲ ရာမမင္းကဲ့သို့ ေတာ္ေၾကာင္း
ရာမမင္းႏွင့္ ညီမ်ွေၾကာင္းေတြ ခ်ီးမြွမ္းခန္းေတြ ဖြင့္ၾကမယ္။

တကယ္တမ္းေတာ့ ဇာတ္ေတာ္ တစ္ခုေရးတယ္ဆိုတာ အဲဒီ့ေခာတ္ အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းက ၿဖစ္ေနတာ
ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကို ေရးထားတာလို့ပဲ ေမာင္ေယာၿမင္တယ္။
ေရးခိုင္းတဲ့လူကလည္း သူလိုခ်င္တာ သူၿဖစ္ခ်င္တာေရးခိုင္းမယ္။
ေရးတဲ့ လူကလည္း သူၿဖစ္ခ်င္တာ သူထည့္ေရးခ်င္တာေလးေတြေရးမယ္။
ကာလေဒသကို လိုက္ၿပီးေရးခဲ့ၾကတာပဲၿဖစ္မယ္လို့ ယူဆပါတယ္။
အမွန္တစ္ကယ္လို့ ေမာင္ေယာ မေၿပာပါဖူး။
တစ္ကယ္တမ္း ဒီ ဇာတ္ေတာ္ဟာ ရွိခဲ့တယ္ ၿဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုယင္ေတာင္မွ သီတာေဒ၀ီခ်စ္ခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ
ေလးတင္ပြဲ ကေကာ တရားမ်ွတခဲ့ရဲ့လား။
အစပိုင္းေတြမွာ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ဒသရဲ့ ခြန္အားဗလေတြက ပိုးဟပ္ၿဖဴတစ္ေကာင္လို
ဘာမွ ပံုမေဖာ္ထားတဲ့ ဘုန္းတန္ခိုးဆိုတာကိုပဲ ၿပသထားတဲ့ ရာမ ဘယ္သူက လက္ေတြ့မွာ
ပိုၿပီးၾကံ့ခိုင္သန္စြမ္းမလဲ
ဒသဆိုတာ ၁၀ ခုကိုကိုယ္စားၿပဳတာလို့ပဲ ယူဆၾကမယ္ဆိုယင္ေတာင္
၁ ခုထဲ ကို ကိုယ္စားၿပဳတဲ့ ရာမက ခြန္အားကို အားကိုးခဲ့တဲ့ ေခာတ္မွာ ဘာလို့ အႏိုင္ရခဲ့တာလဲ။
ရာမဆိုတဲ့ မင္းသားက ညဏ္နီညဏ္နက္ သံုးခဲ့လို့လား။
ဘုန္းတံခိုး ဆိုတဲ့ အရာကို အယင္ကေရာ အခုပါ ယံုၾကည္ေနရအံုးမွာလား။

တကယ္တမ္းဆိုတာေတြက ဘုရင္တစ္ပါးက ေရးခိုင္းလို့ ေခာတ္ အဆက္ဆက္က ဇာတ္ညြွန္းေရးဆ၇ာေတြ
ေရးခဲ့ၾကရတာထင္ပါတယ္။
တကယ္တမ္းေတာ့ သီတာမင္းသမီးကလည္း လွခ်င္မွ လွမွာပါ။
မင္းဒသနယ္ခ်ဲ့ခ်င္တာလည္းၿဖစ္နိဳင္ပါတယ္။
ေလ်ွာက္ေရးေနယင္ရ်ည္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုလို ခ်င္တာက ဒါေတြကို စတင္ေတာ္လွန္ခဲ့တာ စာေရးဆရာ ခ်စ္ဦးညိုလို့ပဲ ဆိုလိုခ်င္ပါတယ္။
သူ့လက္ထက္မွာ ဒသဂီ၇ိ ကို စတင္ၿပီး အေရာင္တင္ၿပီး ဘယ္ေနရာမဆို ဆန့္က်င္ဖက္
အေတြးအေခၚ ရွိတယ္ ဆိုတာ ခ်ၿပခဲ့တယ္။(တၿခားသူေတြလည္းရွိမွာပါ)

ဆရာခ်စ္ဦးညိုတို့ ေခာတ္မွာ ဆန့္က်င္ဖက္ကို ခ်ၿပခဲ့သလိုပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို့ လက္ထက္မွာ အေကာင္းၿမင္ဆန့္က်င္ဖက္ဆိုတဲ့ အရာကို ၿပန္တည့္ေပးၾကယင္ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္။

အမွားၿဖစ္သြားယင္ သီးခံခြင္လြတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။

                     ၾဆာေယာ

၀ိုင္

ေမာင္ေယာတို့ စီးခဲ့တဲ့ သေဘၤာက အင္ဒိုမွာပဲ ေက်ာက္ခ်ထားတာ ၁ လေက်ာ္ ၂လနီးနီးရွိလာေတာ့
ပိုက္ဆံေတြ(လခ)ကလည္းမရၾကေသးဖူး။ဆိပ္ကမ္းကိုေတာ့ လွမ္းၿမင္ေနရေပမယ့္ ကမ္းေပၚကိုတက္ခြင့္ကမရ။
တက္ခြင့္ရလည္း ဘုတ္ခက(ferry)အသြားအၿပန္ ၅၀ ေဒၚလာေလာက္က်တယ္။ကားကလည္း ဘတ္စကားမစီးတတ္
ေသးေတာ့ taxi ကတစ္ေခါက္ အသြားအၿပန္ဆိုယင္ ၂၅ ေဒၚလာ။ဘယ္လိုမွ မတတ္နိဳင္ၿဖစ္ေနတယ္။
အထူးသၿဖင့္ အရက္ကေစ်းၾကီးေတာ့ မတတ္နိဳင္ဖူး ဘီယာက တစ္ဗူးကို ၅ေဒၚလာဆိုေတာ့ပိုဆိုးေသးတယ္။
အရက္ေစ်းၾကီးတဲ့ အေၾကာင္းကို အယင္ပို့စ္မွာေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။
အားလံုးကလည္း အရက္မေသာက္တဲ့လူက ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ပဲပါတယ္။
အရက္မေသာက္ရယင္ အလုပ္ေတာင္မလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ဖူး။
ဒီေတာ့ ေမာင္ေယာအၾကံထုတ္ရေတာ့တာေပါ့။ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့သေဘၤာသား၀ါရင့္ၾကီး တစ္ေယာက္က
၀ိုင္ေဖာက္တတ္တယ္ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြ ကလည္းလြယ္ကူေနေတာ့
အားလံုး Meeting ထိုင္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတာေပ့ါ။သေဘၤာမွာက ထံုးစံေလးေတြရွိတယ္။
မနက္စာ ႏွင့္ညေနစာ စားၿပီးတိုင္းအသီးတစ္မ်ိဳးစားရတယ္။

Meeting မွာလံုစံုပါၿပီ။ကဲ ခင္ဗ်ားတို့ အရက္မေသာက္ရေတာ့ စိတ္ေပ်ာ္ရြင္မွု့ မရွိၾကဖူး။
အရက္ထြက္၀ယ္ဖို့ကလည္း မတတ္နိဳင္ၾကဖူး။အခု ကို.......ကအားလံုးအဆင္ေၿပေၿပေသာက္လို့ရေအာင္
၀ိုင္ေဖာက္ေပးမယ္။ကၽြန္ေတာ္တို့က သူလိုအပ္တာေလးေတြ ရေအာင္လုပ္ေပးရမယ္။
လိုအပ္တာက ေလးဂါလံပံုး၊ရီးစ္ေပါင္ဒါ၊ေရၾကက္ေအး၊ႏွင့္အသီးမ်ိဳးစံု အဓိကပန္းသီး။
ေလးဂါလံပံုးလည္းအဆင္ေၿပတယ္။ရီးစ္ေပါင္ဒါကေတာ့ ပလာတာႏွင့္မုန့္ မလုပ္စားေတာ့ဖူး။
အားလံုးပဲ ထမင္းစားၿပီးတိုင္း အသီးမစားႏွင့္ေတာ့ကန့္ကြက္မဲ့သူရွိလားဆိုေတာ့
အားလံုး တညီတညြတ္ထဲ သေဘာတူလိုက္ၾကပါတယ္။

စပါၿပီ  ဘယ္လိုလုပ္ရလဲဆိုေတာ့
ပထမဆံုးေ၇ၾကက္ေအး ရေအာင္လုပ္။ၿပီးေတာ့ ဆပ္ၿပာအရည္ေတြထည့္တဲ့ ပံုးအၾကီးေတြကို ေသခ်ာေရေဆး
အားလံုးရၿပီဆိုမွ အသီးေတြ ကို အခြံခြာ လက္မေလာက္ အတံုးေတြစိတ္ ေရႏွင့္အသီးကို ဆတူေလာက္ ေရာၿပီး
ပံုးထဲကိုထည့္ ေလးဂါလံ တစ္ပံုးမွာ ေရႏွင့္အသီးၿပီးယင္ ရီးစ္ေပါင္ဒါ ထမင္းစားဇြန္းႏွင့္ တစ္ဇြန္းေလာက္ေရေပ်ာ္ေအာင္
ေဖ်ာ္ၿပီးထည့္ေပး။ပိုၿပင္းခ်င္ယင္ ရီးစ္ေပါင္ဒါ နည္းနည္းပိုထည့္။
ၿပီးလို့ ရွိယင္ အဲဒီ့ပုန္းကို ေနပူထဲမွာ ၄ ရက္ေလာက္ အလံုပိတ္ၿပီး ထားလိုက္ယင္ရၿပီ။
ေနမပူလို့ ရွိယင္တၿခားပူတဲ့ ေနရာမွာထားေပးလိုက္ရတာပဲ။
တစ္ပါတ္ေလာက္ ေစာင့္ထားယင္ေတာ့ ပိုၿပီးၿပင္းသလို ေသာက္ရတာလဲ အရသာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
အဲဒီ့၀ိုင္က ေဖာက္ၿပီးယင္ ေရစစ္ႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္လိုက္ယင္ တကယ့္တန္ဖို့ ၾကီးWhite wine ေတြႏွင့္
ယွဥ္လို့ ရေလာက္ေအာင္ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေယာတို့ ကေတာ့ ပိုၿပီးမူးေအာင္လို့ အနည္ကို လွဳပ္ၿပီးေသာက္တယ္။
ေနာက္ပိုင္းေသာက္တာမ်ားလာေတာ့ အားလံုးသိပ္မမူးၾကေတာ့ ေမာင္ေယာက အၾကံအဖန္ထပ္လုပ္ပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ ၀ိုင္ေဖာက္ခ်ိန္မွာ ေဆးရုံထဲမွာ ရွိတဲ့ အရက္ၿပန္၉၉%ေတြ နည္းနည္းစီေလာက္ ထည့္ထည့္ေပးတယ္။
ေဆးရုံထဲမွာက အရက္ၿပန္ေတြကလည္း စာရင္းေပ်ာက္ အမ်ားၾကီးပို ေနတယ္။
စာရင္းၿပဳစုသူက ေမာင္ေယာေလ အရွည္ကို စဥ္းစားၿပီး ၾကိဳတင္ေဖ်ာက္ထားတာ။

ပံုေလးကေတာ့ ၀ိုင္ခြက္ေလးႏွင့္ အာလူးေၾကာ္ေလးပါ။

ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ေသာ Plan

plan ဆိုတာ ဘယ္ေနရာမွာမဆို အင္မတန္ အေရးၾကီးပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ ေၿပာရယင္ Plan မေကာင္းယင္ ဒါမွမဟုတ္ Plan အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ႏိုင္စြမ္း မရွိယင္
ဘယ္အလုပ္မဆိုေအာင္ၿမင္ႏိုင္စြမ္းရွိမယ္လို့ မယံုၾကည္ဖူး။ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္ အေမရိကားႏိဳင္ငံသားေတြဟာ
စာရြက္ကို အားကိုးခဲ့ၾကလို့ လက္ေတြ့မွာေအာင္ၿမင္ခဲ့တယ္။အခုခ်ိန္ထိလည္း ကမၻာမွာဦးေဆာင္သူေတြၿဖစ္တာပါ။
ေမာင္ေယာတို့ သေဘၤာသားေလာကမ်ာဆိုရွိပါတယ္.စာရြက္စာတမ္းလုပ္ရမွာ အရမ္းေၾကာက္ၾကတယ္။
စာရြက္ေပၚက Plan ေတြက လိမ္လို့ ရသလို လိမ္လို့လဲ မရဖူး။ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ မစစ္ေဆးခဲ့ ယင္ စာရြက္ကို ၾကည့္ၿပီး

ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ယင္ အားလံုးအဆင္ေၿပေနမွာပဲ။တကယ္တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးခဲ့ ယင္ဒါဟာ ကိုယ္ေပါင္ကို လွန္ေထာင္းသလို
ကိစၥၾကီးၿဖစ္ေနၿပန္တယ္။ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ စာရြက္ေပၚမ်ာ လိမ္ေနၾကတာပဲ။
ကိုယ္တိုင္လည္းလိမ္ခဲ့ဖူးတာပဲ။အလိမ္လည္းခံခဲ့ရဖူးတာပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ တစ္ခါဆံုဖူးတဲ့ အေမရိကား ေရတပ္က လူေတြဆိုယင္ သေဘၤာတစ္စီး ထဲမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာ
ႏွစ္ခ်ီေနၿပီ။ႏွစ္ေယာက္လံုးက ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ စကားမေၿပာခဲ့ဖူးတဲ့။
သိေတာင္မသိခဲ့ဖူးဆိုပဲ။ေမာင္ေယာႏွင့္ ေတြ့မွတာ တစ္၀ိုင္းထဲထိုင္ေသာက္ခြင့္ ရတာဆိုၿပီး ေမာင္ေယာကို ေက်းဇူးေတြ
တင္လိုက္ၾကတာ။သူတို့ ေၿပာတာကရွင္းပါတယ္ လူခ်င္းသိေနရင္းႏွီးေနတာ က တစ္ပိုင္း ကိုယ္ရဲ့

တာ၀န္အတိုင္းေဆာင္ရြက္ရမွာက တစ္ပိုင္းတဲ့။ေမာင္ေယာေၿပာၿပခ်င္တာက Plan ကို ေလးစားၿပီးတိတိက်က်
ေဆာင္ရြက္နိဳင္တာကိုပါ။ကၽြန္ေတာ္လည္းမလုပ္ႏိုင္ခဲပါဖူး။ၾကိဳးစားဆဲပါ။

တကယ္တမ္းေတာ့ စာရြက္ေပၚမွာေရးဆြဲ ထားတဲ့ အၾကာင္းအရာဟာ အရမ္းေကာင္းေနလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ့မွာေတာ့ စာရြက္ေပၚက Plan အတိုင္းလိုက္လုပ္ဖို့ ဆိုတာ ဘယ္ေနရာမွာမွ ကိုက္ညီဖို့ မလြယ္ပါဖူး။
တတ္ႏိဳင္သေလာက္ေတာ့ တူညီေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရတာပါပဲ။
အနီးစပ္ဆံုးၿဖစ္ခဲ့ ယင္ ပဲေၾကနပ္ၾကရမွာပါ။
ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတာက Plan ကိုနားလည္ သေဘာ မေပါက္ခဲ့ယင္လည္း Plan အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ဖို့
မၿဖစ္နိဳင္ပါဖူး။နားလည္သေဘာ ေပါက္ေအာင္ရွင္းၿပရမွာက Plan ကို ေရးဆြဲသူမဟုတ္ပါဖူး။
Plan ကို အသံုးခ်ေဆာင္ရြက္သူလို့ ေမာင္ေယာ ထင္ပါတယ္။

အမွားပါယင္ သီးခံေပးၾကပါ။

Barcamp Yangon

အခု ဒီေန့နံနက္ ၁၀ နာရီကေန ၁၁နာရီ ၃၀ မိနစ္ အထိ Barcamp Yangon ႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ စာနယ္ဇင္းပြဲ ဖိတ္စာ
ေလးပါ စိတ္၀င္စားတဲ့သူေတြ ၾကည့္လို့ရေအာင္လို့ပါ။
မနက္ၿဖန္အေၾကာင္းအရာေတြကို ေနာက္ေန့မွာခ်က္ခ်င္းေရးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေပးပါမယ္။

ဖိတ္စာကို Attach File ႏွင့္ပို့တာ မေရာက္လို့ ေနာက္တစ္ခါၿပန္တင္ၾကည့္တာပါ။
လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို နားလည္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။


                    ၾဆာေယာ

Barcamp Yangon

barcamp တဲ ကၽြန္ေတာ္ အခုမွ ရင္းႏွီးတဲ့ စကားလံုးေလးပါ။အာဆင္နယ္ႏွင့္ နယ္သာလန္ ေဘာလံုးသမားေဟာင္း
ဒင္းနစ္ဘားကမ့္ကို ေၿပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဖူး။ကၽြန္ေတာ္နား လည္ထားသလိုဆိုယင္ေတာ့ Barcamp ဆိုတာ
လူေတြစုေ၀းၿပီး အေတြးအၿမင္ အသိပညာေတြ ဖလွယ္တဲ့ ပြဲေလးတစ္ခုလို့ပဲ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားပါတယ္။
မွားခဲ့ယင္လည္း သီးခံေပးၾကပါ။Computer IT ေလာကက ဦးေဆာင္ၿပီးၿပဳလုပ္ေနလို့ လူေတြက လြယ္လြယ္ပဲ
နည္းပညာဖလွယ္ပြဲလို့ ထင္ၿမင္ယူဆၾကမွာပါ။တကယ္တမ္းေတာ့ နည္းပညာ အတတ္ပညာ အသိပညာ အားလံုး
တစ္ေနရာထဲမွာ လူအားလံုးက ပညာရွင္ ပညာသင္ မခြဲၿခားပဲ ကိုယ့္ရဲ့ ရွာေဖြေတြ့ရွိခ်က္ ကိုယ္တင္ၿပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကိုယ္ေၿပာၿပခ်င္တာ ေတြကို ေဘာင္သတ္မွတ္ထားၿခင္းမရွိပဲ(လူ့စည္းဘီလူးစည္းေလးေတာ့ခြဲသိေနာ္)
တင္ၿပေၿပာဆိုတာၿဖစ္ပါတယ္။ၿမန္မာၿပည္မွာေတာ့ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးေသးတဲ့ ပြဲေလးပါ။
အဓိကဦးတည္ခ်က္ကေတာ့့ Barcamp မွာ ကိုယ္မသိေသးတဲ့ အေတြ့အၾကံဳ ပညာရပ္ေတြကို ၾကားသိရနိဳင္တယ္။
ဘယ္သူက ေၿပာဆိုတင္ၿပမွာလဲဆိုတာထက္ ဘယ္သူက စတင္ေဆြးေႏြးမလဲ ဆိုတာပါပဲ။စတင္ေၿပာဆိုသူက ခဏတာ
တင္ၿပၿပီး နားေထာင္ေနသူေတြက ၿပန္လွန္တင္ၿပ ေမးခြန္းထုတ္ၾကမယ္။အဲဒီ့ေမးခြန္းေတြ တင္ၿပေဆြးေႏြးဒါေတြကိုလည္း
နားေထာင္ေနသူထဲကပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သိတဲ့လူက ေထာက္ၿပေဆြးေႏြးၾကမယ္။

ဥပမာတစ္ခုေပးရယင္ ကၽြန္ေတာ္သိလိုတာတစ္ခုရွိေတာ့ အဲဒီ့အေၾကာင္းအရာကို ကၽြန္ေတာ္က စတင္ခ်ၿပမယ္
ကၽြန္ေတာ္တို့ သခ်ၤာမွာ အရမ္းလြယ္တယ္ထင္တဲ့ ပုစၧာေလး တစ္ခုရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သိရသေလာက္ေတာ့
အဲဒီ့ပုစၧာရဲ့ အေၿဖကို အခုခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွ အေၿဖမထုတ္နိဳင္ၾကေသးဖူးထင္တယ္။
စက္၀ိုင္း ပုစၧာေတြကို အေၿဖရွာတဲ့ အခါမွာ သံုးတဲ့ ပိုင္(၂၂/၇)ရဲ့ တန္ဖိုးအစစ္အမွန္က ဘယ္ေလာက္လဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို့ သိထားတဲ့ ၃.၁၄၂...... ဆိုတာအတိအက် အေၿဖမွန္မဟုတ္ေသးဖူး။
ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလိုေၿပာရတာလဲ.........
အေၿဖမွန္ကဘာလဲ...
ဒီအေၾကာင္းအ၇ာဆို ကြန္ၿပဴတာႏွင့္ မပတ္သက္ေလာက္ဖူးထင္ပါတယ္။
အခုကၽြန္ေတာ္တို့ေတြ ဒီပြဲေလးကို ရန္ကုန္မွာက်င္းပနိဳင္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္။
Facebook ေပၚမွာလည္းသြားၾကည့္လို့ ရပါတယ္။ဘယ္လိုလုပ္ယင္ေကာင္းမယ္လို့ထင္ပါသလဲ၊
အားလံုးပဲ ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစားၿပီး အၾကံညဏ္ေလးေတြေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ေန့ေတြၾကမွ barcamp yangon ႏွင့္ပတ္သက္တာေလးေတြ ထပ္ေရးပါအံုးမည္။

ၾဆာေယာႏွင့္ MV : VOYAGER V Or PROBLEM V

သေဘၤာက လခေတြလည္း တခ်ိုဳ့တ၀က္ ရရွိၿပီး အားလံုးလက္ထဲမွာ က ပိုက္ဆံေလးေတြ ႏွင့္ဆိုေတာ့
အၿပင္ထြက္ၿပီးလန္းလန္းႏွင့္ လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္။တားဆီးလို့ ကလည္းမရနိဳင္ေလာက္တာမို့ အလွည့္က် အုပ္စုဖြဲ့ ၿပီး
ထြက္ၾကလို့ မွာထားရတယ္။ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ ေရာက္ေနတဲ့ေဒသ ၿပီးေတာ့ အေၿခအေန အခ်ိန္အခါ ကလည္း
ကိုယ္ေတြဖက္က သိပ္မဟန္ဖူးဆို သိေနတယ္။တခ်ိဳ့ေတြက နားလည္ေပမယ့္ တခ်ိဳ့ကလည္း အၿပင္ကို တတ္နိဳင္ယင္
မထြက္ၾကဖို့ ေၿပာတာကို အခြင့္အေရး ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္တယ္ ထင္ၿပီးေမာင္ေယာကို မေၾကနပ္ဖူး။
ေမာင္ေယာမွာကလည္း အခက္အခဲက ၾကီးၾကီးမားမားရွိေနတယ္။အားလံုးကို အေၿခအေန မွန္ေတြ

အကုန္လံုးေၿပာလိုက္ယင္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ဓာတ္က် ေသြးပ်က္ကုန္မယ္။အဲဒီေတာ့ အရိပ္အမြက္ေလာက္
ေၿပာၿပီး အၿပင္ မထြက္ေအာင္ထိန္းရတာေပါ့။ထြက္ယင္လည္း အုပ္စုလိုက္သြားဖို့ ေၿပာရတာ နားလည္တဲ့ အေတြ့အၾကံဳ
ရွိတဲ့လူ ေတြႏွင့္ တြဲၿပီး သြားၾကဖို့ ေၿပာထားရတယ္။
အဲဒီေလာက္ ၿပသနာေတြ တက္ဇာတ္လမ္းေတြ ရွုပ္ ေနတဲ့ၾကားထဲက
လူသစ္သေဘၤာသားေလး ႏွစ္ေယာက္၊တစ္ေခါက္လိုက္ဖူးတဲ့သူတစ္ေယာက္၊
အေတြ့အၾကံဳမ်ားတဲ့ အၿမဲတမ္းမူးေနသူ
စုစုေပါင္းေလးေယာက္ က တစ္ရက္ေတာ့ ေမာင္ေယာကို အသိမေပးပဲ
အၿပင္ထြက္ၿပီးေလ်ွာက္လည္ ပါတယ္။သူတို့ဘာသာ အၿပင္ထြက္လည္တာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဖူး
ေမာင္ေယာတို့ေတြက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးလို့ရတယ္။
အဲၿပသနာ ေတြတက္လာေတာ့ ေမာင္ေယာ ေခါင္းကို လာေဆာင့္တယ္။

ညဖက္ ၉ နာ၇ီ ေလာက္မွာ ေမာင္ေယာ အခန္းကို တစ္ေယာက္လာၿပီးေၿပာတယ္။ ဟိုေလးေယာက္ အင္ဒို၇ဲစခန္း
ေ၇ာက္ေနၿပီတဲ့။ေမာင္ေယာေခါင္းမီးေတာက္ၿပီး။ အဲတာႏွင့္ေမာင္ေယာလည္း ၿဖစ္စဥ္ေမးရေတာ့တာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ သူတို့ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းၿပီး ဆက္သြယ္ေတာ့ အားလံုးရဲစခန္းထဲမွာ ဒါႏွင့္စကားေၿပာလို့ရမလားလို့ေမးေတာ့
အင္ဒို ရဲအရာရွိဆိုတဲ့သူ ဖုန္းလာကိုင္တယ္။ေမာင္ေယာႏွင့္ ရဲအရာရွိႏွစ္ေယာက္ ဖုန္းထဲကေန

ဦးေႏွာက္ၿပိဳင္ရေတာ့တာေပါ့။ ေမာင္ေယာရဲ့ ကမၻာေက်ာ္ အဂၤလိပ္စာ ေတြႏွင့္ေဆြးေနြးရတာေပါ့။
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေမာင္ေယာတို့အဖြဲ့ က အင္ဒိုမွာ ဗီဇာ သက္တမ္းေက်ာ္ၿပီး Overstay ၿဖစ္ေနတယ္။
သေဘၤာသားေတြ ကိုင္တဲ့ Shorepass ကလည္း ရက္စြဲမပါဖူး။ ၿပီးေတာ့အဲဒီ့အခ်ိန္က အင္ဒိုမွာ လက္နက္သေဘၤာမိတယ္။
ဗံုးေတြ ခနခန ကြဲေနခ်ိန္။ၿပီးေတာ့ကိုယ္ေတြဖက္က ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္ထားသလိုၿဖစ္ေနတယ္။
တကယ္တမ္းေတာ့ဒါေတြက Agent ကအကုန္လုပ္ေပးရမွာကိုလုပ္မေပးတာ။
ေမာင္ေယာတို့ အၿပစ္ေတြမဟုတ္ပါဖူး။
အဲဆက္ရယင္ေတာ့ ရဲအရာရွိက အေပါက အခ်က္ေတြေၿပာၿပီး ဒီေလးေယာက္ကို မသၤကာမွု့ႏွင့္ဖမ္းထားတယ္
လြတ္ခ်င္ယင္ pp ယူၿပီးလာခဲ့ပါေၿပာတယ္။ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေမာင္ေယာတို့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြအားလံုးက
ဂ်ာကာတာရုံးမွာေရာက္ေနတယ္။အၿပန္အတြက္ေလယဥ္လက္မွတ္၀ယ္ဖို့။ေမာင္ေယာလည္းဖုန္းထဲကေန အင္ဒိုရဲ
အရာရွိႏွင့္ ၁၀ မီးနစ္ေလာက္ ညိွလိုက္ေတာ့ သူက တစ္ေယာက္ကို USD 300 ႏွင့္ လာေရြးဖို့ ေၿပာတယ္။ၿပီးေတာ့

တကယ္လို့ရုံးက လာရွင္းေပးမယ္ဆိုတာေတာင္ သူတို့ေလးေယာက္ကို နယ္ေက်ာ္မွုႏွင့္ဖမ္းလို့ရတယ္ဆိုၿပီး
ထပ္ၿပီးၿခိမ္းေၿခာက္လိုက္ေသးတယ္။ေမာင္ေယာလည္းၿငိရတာေပါ့ တစ္ေယာက္ကို USD 100 ေပးမယ္ သေဘၤာက္ု
လာပို့ေပးလို့ ေၿပာေတာ့သူတို့ဖက္က သေဘာမတူဖူး။ဒါႏွင့္ ခနေလး စဥ္းစားခ်ိန္ေပးဖို့ေၿပာၿပီး ဖုန္းခ်ထားလိုက္တယ္။
အဖမ္းခံထားရသူေတြကိုလည္း ဖုန္းဆက္ၿပီး အားေပးရေသးတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ Agent ဆီကိုဆက္သြယ္ၿပီး ရဲစခန္းကို ခ်က္ၿခင္း သြားေပးဖို့ေတာင္းပန္။ ၿပီးေတာ့ အင္ဒိုက KPI သေဘၤာသား
အစည္းအရံုး က Voice president (စာလံုးေပါင္းသည္းခံ) ကေမာင္ေယာႏွင့္ ရင္းႏွီးမွုရွိေတာ့သူ့ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး
ေၿပာၿပ အကူအညီေတာင္းရတာေပါ့။အခ်ိန္ကလည္း မနက္ တစ္နာရီခြဲေလာက္ၿဖစ္ေနၿပီ။အဖမ္းခံရသူေတြကလည္း
ဖုန္းထဲကေန ငိုသံေတြပါလာၿပီ။ရဲကဘာမွ မလုပ္ပါဖူး ေတြးၿပီးေၾကာက္လာၾကၿပီေလ။
သူတို့ကိုအားေပး ၿပီးေတာ့ Agent ကို အခုခ်က္ခ်င္း ေဆာင္ရြက္ဖို့ ဖိအားေပးေတာ့ မွ Agent က ႏိဳင္ငံကူးလက္မွတ္ႏွင့္
ေမာင္ေယာတို့ ရဲစခန္းကို သြားေရြးရတာေပါ့။စာရြက္စာတမ္း အၿပည့္အစံုႏွင့္ သြားတာေတာင္မွ တစ္ေယာက္ကို ၁၀၀ စီ
ေပးလိုက္ရေသးတယ္။

ရဲစခန္း ကေန သေဘၤာေပါ ကို ၿပန္လာတဲ့လမ္းမွာ "မင္းတို့ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ အၿပင္မွာ မသြားတတ္ယင္လည္း
သြားတတ္တဲ့ သူႏွင့္ သြားပါလို့ ေၿပာထားရဲ့ သားႏွင့္"
" ကုန္း ၃ ၾကီးက (တတိယအရာရွိ) ကားအနီစီးသြားယင္ ၿမိဳ့ထဲ Hyper Mart ကိုေရာက္တယ္ဆိုတာႏွင့္သြားလိုက္ၾကတာပါ"
သူတုိ့ေၿပာသလိုပဲ ဟုတ္ပါတယ္။ကုန္တိုက္ကိုလည္း ေရာက္သြားပါတယ္။ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အၿပန္မွာၿဖစ္တာပါ
အသြားက ကုန္တိုက္က ညာဖက္အၿခမ္းမွာ အၿပန္ဆိုယင္ လမ္းၿပန္ကူးၿပီး ကားစီးလာယင္ေရာက္ၿပီ။
ဒါကို ဆရာသမားေတြက ကုန္တိုက္ထဲမွာ ဘီယာေသာက္ၿပီးမူးမူးႏွင့္ လမ္းမကူးေတာ့ပဲ ကုန္တိုက္ထြက္ထြက္ ခ်င္း
ေတြ့ရာကားတက္စီးၿပီး တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့မွ မေရာက္ေတာ့ သေဘၤာကို ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေမး ေတာ့
အေမးခံရတဲ့ သူကလည္း ေယာင္၀ါး၀ါးေကာင္။
ေမာင္ေယာတို့ ေနတာက ကားမွတ္တိုင္ နာမည္ အင္ကီနာဒန္ မေရာက္ခင္မွတ္တိုင္က ဘမ္တမ္း
အေမးခံရသူကလည္း အင္ကီနာဒန္ကို စဥ္းစားလို့ မရေတာ့ မင္းတို့ ကားသမားကို ဘင္တမ္း လို့ေၿပာလိုက္
လိုက္ပို့လိမ့္မယ္ ဆိုေတာ့ ကားသမားကလိုက္ပို့ပါတယ္။ရဲစခန္းကို ဒါတိုက္ဟစ္ပဲ။

ေနာက္ေတာ့မွ ေမာင္ေယာေမးၾကည့္ေတာ့ အင္ဒိုလို ရဲစခန္းဆိုတာ ဘင္တမ္း ကိုေၿပာတာ
သူတို့က ေၿပာတဲ့ အသံထြက္ႏွင့္ ေမာင္ေယာတို့ေၿပာတဲ့ အသံထြက္ ကကြဲေနေတာ့
တကယ္တမ္း ကားမွတ္တိုင္ နာမည္က ဘာတမ္း
ရဲစခန္း ကိုေခါတာက ဘင္တမ္း။

MV : VOYAGER V or PROBLEM V and SIRYAW

ေမာင္ေယာဒီတစ္ေခါက္ သေဘၤာလိုက္ခဲ့တာ အင္မတန္မွ ထူးၿခားဆန္းၿပားလွပါေသာ အံၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ

အေတြအၾကံဳ အၿဖစ္အၿပက္ေတြ အမ်ားၾကီးၾကံဳေတြ့ ၿဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။
သေဘၤာသား တစ္ေထာင္မွာ တစ္ေယာက္ ၾကံဳေတြ့ႏိူင္ဖို့ အင္မတန္မွ ခက္ခဲတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆိုး၀ါးခဲ့လဲဆိုေတာ့ အသက္ရွင္ၿပီး လူေကာင္းပကတိႏွင့္ ကိုယ့္နိဳင္ငံ ကို ၿပန္လာခြင့္ရခဲ့တာကိုပဲ
အမ်ားၾကီးကံေကာင္းလို့ပဲ။မယံုၾကည္ဖူးဆိုယင္ ေမာင္ေယာတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဖူး စုစုေပါင္းေမာင္ေယာအပါအ၀င္
ၿမန္မာ (၁၇) ေယာက္ရွိတယ္။အတူတူ သြားခဲၾကတယ္ အတူတူ ရင္ဆိုင္ၿဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္ အတူတူၿပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
အားလံုးညီညြတ္ၾကလို့လည္း ေအာင္ၿမင္စြာၿပန္လာႏိုင္ခဲ့တာ။ေနာက္ၿပီးေရာက္ေနတဲ့ နိဳင္ငံက အင္ဒိုနီးရွား

ေရာက္ဖူးတဲ့လူေတြသိပါတယ္။ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ေခ်ာပါတယ္။ေပါပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မာဖီးယားေတြ မ်ားတယ္
အၿပင္ထြက္ယင္ ေလ်ွာက္လည္ယင္ အမ်ားၾကီးသတိထားသြားရတယ္။ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို့ ေရာက္ေနတာက
Merak or Ciwanda ဆိုတဲ့ ၿမို့ေလး ဂ်ာကာတာ ကေန ၈ မိုင္ေလာက္ပဲေ၀းတယ္။ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ့ေနရာမွာက ဘာသာေရး
နည္းနည္းStrong ၿဖစ္တဲ့ေနရာ။ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကာလကလည္း ရာမဇန္ လၾကီးမွာ။ဘိယာဆို အရမ္းေစ်းၾကီးတာ။
ဘီယာတစ္လံုးကို 5 Doller US ေလာက္ေပးရတယ္။အရက္ကပိုဆိုးေသး တစ္ၿမိဳ့လံုးမွာ ၀ယ္လို့ရတဲ့ေနရာ

တစ္ဆိုင္ပဲရွိတယ္။ဆိုဂ်ဴး ကေတာ့ကိုရီးယား စားေသာက္ဆိုင္မွာရတယ္ အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးေတြ အရမ္းေခ်ာတာပဲ။
ေစ်းလဲ လန္ထြက္ေနတယ္။လူ ၃ ေရာက္ေလာက္ အစားပဲ စားတာေတာင္ US 100

ေလာက္ၾကတယ္။အေသာက္မပါေသးဖူးေနာ္။

အဲ အရက္အေၾကာင္းဆက္ေၿပာရယင္ ၿမိဳ့လည္က Super Mall ေဘးနားက တရုပ္ကုန္စံုဆိုင္မွာ ပဲ၀ယ္လို့ရတယ္။
အဲ့ဒီ့ဆိုင္က ေအာက္ထပ္မွာ စူပါမားကတ္ အေပါထပ္က Disco Club ဖြင့္ထားတာ။ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေယာတို့ေရာက္ေနတဲ့
အခ်ိန္က ရာမဇန္ လၾကီးၿဖစ္ေနလို့ ကလပ္ ပိတ္ထားတယ္။
အဲဒီ့စတိုးဆိုင္ တစ္ခုပဲ အရက္ ၀ယ္လို့ရတာ။တၿခားဘယ္မွာမွ အရက္၀ယ္လို့မရဖူး။
ဒါေတာင္ေပါတင္ေရာင္းတာမဟုတ္ဖူး ဆိုင္ရွင္ တရုတ္ၾကီးကို ကပ္တိုးေလး ေမးရတာ သူကလည္း ေမးေတာ့မွ
ပလတ္စတစ္ေလာင္းထားတဲ့ A 4 စာရြက္ေလးထုတ္ေပးတယ္။ အဲ့ဒီ့ထဲမွာ အရက္ေပါင္းစံုရဲ့ ေစ်းႏွုန္းေတြ ကပ္ထားတယ္
အဲဒီ့ထဲက မွ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ အရက္ကို ေရြးၿပီးေၿပာလိုက္ယင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ အမည္းႏွင့္
ထုတ္ထားတဲ့ အထုပ္တစ္ထုတ္လာေပးတယ္။ဒါကို ဖြင့္မၾကည့္ပဲ ဒီအတိုင္းယူခဲ့ရတာ။ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရမွု့ကေတာ့
အၿပည့္ရွိတယ္ ကိုယ္ေၿပာတဲ့ အရက္ ႏွင့္ လံုး၀ မလြဲေစ၇ဖူး။
ေစ်းကေတာ့ ၾကီးသလားမေမးႏွင့္ Red က ေစ်းအေပါဆံုး ၁ လီတာကို  ယူအက္စ္ေဒါ လာ ၁၀၀ ရွိတယ္။
သူက ေမွာင္ခို ပစၥည္းၿဖစ္လို့တဲ့ ၿပီးေတာ့ ရာမဇန္ လေလ။

ေနာက္မွ ဆက္မယ္ တၿခားအခက္အခဲေတြ ၿပသနာေတြကို
ပံုကေတာ့Super Mall ေရွ့မွာ ရိုက္ထားတာပါ။

ဆိုမာလီ

ဒီေန့ သတင္းထဲမွာ ေတြလိုက္တာတစ္ခုရွိတယ္ ေမာင္ေယာလည္း အဲ့ဒီ့ သတင္းကို ဖတ္ၿပီး

သေဘၤာလိုက္ရမွာေတာင္ေၾကာက္လာၿပီ။ဆိုမာလီက ကပ္မဲရုိးေတြ ပနားမား အလံလြင့္ထူထားတဲ့ ကုန္ေသတၱာတင္
သေဘၤာတစ္စီးကို ၂၂ ႏို၀င္ဘာလက အာဖရိက  ခ်ိုဳေဒသ ေအဒင္ ပင္လယ္ေကြ့နားမွာ ၿပန္ေပးဆြဲ သြားတာကိုပဲ။
ဒီေလာက္နိဳင္ငံတကာက စစ္သေဘၤာေတြ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေစာင့္ၾကပ္ေနတာေတာင္ ရေအာင္ၿပန္ေပးဆြဲသြားႏိုင္တာ
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဒီကပ္မဲရုိး ေတြကို ေတာ္ေတာ္ အထင္ၾကီးလာၿပီ။ေနာက္ရွိေသးတယ္ ဟိုတေလာက ေတြ့လိုက္ရတာ
ဒီကပ္မဲရိုးေတြပဲ India Ocean ထဲလာၿပီး တိုက္သြားတာ။ေမာင္ေယာတို့ သြားလာေနတာေတာ့ သူတို့ ဆိုမာလီ

ကမ္းရိုးတန္းႏွင့္ ေရမိုင္ ၂၅၀ အၿပင္ဖက္ေလာက္ ထြက္ေမာင္းယင္ လံုၿခံဳၿပီ ထင္ခဲ့တာ တကယ္လည္း ၂၅၀ မိုင္ အၿပင္ဖက္
ထြက္ၿပီးၿဖတ္သြားၿဖတ္လာ လုပ္ေနတာပဲ ဘာမွ မၿဖစ္ခဲ့ဖူး။အခုေတာ့ India Ocean ထဲ ေရမိုင္တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေတာင္
လာတိုက္သြားတယ္ ဆိုေတာ့ ေမာင္ေယာတို့ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္း လည္းေတာ္ေတာ္ အေၿခအေန ဆိုးလာေနၿပီ။
ကုန္းေပါမွာ လုပ္စားဖို့က ပညာကလည္းမတတ္ အရင္းအႏွီးကလည္း မဟိ ဘယ္လို ေနရပါ့မလဲေနာ္။

ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ ဆိုမာလီ ကပ္မဲရိုးေတြကို အၿပစ္မၿမင္ႏိုင္ပါဖူး။

ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ တကယ္အၿပစ္တင္သင့္တာ သူတို့ေတြမဟုတ္ဖူးလို့ ေမာင္ေယာယူဆတယ္။
သူတို့ေတြက သူတို့ေရၿပင္ပိုင္နက္ကို ကာကြယ္ယင္း ဒီလိုေတြၿဖစ္ကုန္တာပါ။
ဒီကမၻာမွာ ဆိုမာလီ ေရၿပင္က တန္ဖိုးအရွိဆံုး ငါးေတြ အေပါမ်ားဆံုးထြက္တဲ့ေနရာပါ။
သူတို့ႏိုင္ငံက နည္းပညာပိုင္းမွာ ေနာက္က် အရင္းအႏွီးကမရွိ နိဳင္ငံေရးက မတည္ၿငိမ္
ၿဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဂုန္သိကၡာ ၾကီးၿမင့္လွပါတယ္ ဆိုတဲ့ နိဳင္ငံၾကိးေတြက ဆိုမာလီ ေရၿပင္ပိုင္နက္ထဲမွာ ငါးလာခိုးဖမ္းေနၾကတာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ပါၿပီ။ကိုရီးယားလို နိဳင္ငံေတာင္ပါခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆံုဖူးတဲ့ ကိုရီးယား သေဘၤာအ ရာရွိတစ္ေယာက္ ကသူကိုယ္တိုင္ သြားခဲဖူးတာ ကိုကၽြန္ေတာ့္ကို
သူေၿပာၿပခဲ့တယ္။ဆိုမာလီ ကပ္မဲရိုးေတြက တာေတြကို ကာကြယ္ဖို့ ၾကိဳးစားယင္း ပင္လယ္ဒၿမေတြၿဖစ္ကုန္တာလို့
ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ဘယ္သူမွာတာ၀န္ရွိတာလဲ။


ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သေဘၤာသားေတြကေတာ့ ၾကားထဲကေန ဓားစာခံဘ၀ ေရာက္ေနရတာ

သူငယ္ခ်င္းတခ်ို့အတြက္

ပိုက္ဆံမရွိလို့ ေခ်ာင္းသာ ကိုမသြားနိဳင္တဲ့ ဇိုးၾကီး အတြက္
သူေတာ္လည္းပါတယ္။
လိုခ်င္ယင္ယူသြားၾက။
အခုေတာ့ ေမာင္ေယာလည္းကိန္ေနပါၿပီ။


၀မ္းနည္းမွု.မွတ္တမ္း

၁၉၉၉ ခု ေရ ေၾကာင္းဆင္းခါစ ဘာမွ မသိ အေတြ.အၾကီံဳမရွိ
အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ပင္းယ သေဘၤာေပၚ စတက္ေတာ့ အားလံုး၀ိုင္းတြယ္တာခံရ
ေက်ြးတာစား ခိုင္းတာလုပ္ တခါတေလ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းမွာ သေဘၤာကပ္ထားတာေတာင္မွ
ကုန္းေပၚေၿခၿခခြင့္ မရခဲ့ဖူး။Cadet ရဲ့ေအာက္မွာ သံၿပားပဲ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ဘ၀။
အဲဒီတုန္းက ဘ၀ရဲ့ ပထမဆံုး လက္ဦး စီနီယာ အကိုလို ဆရာတစ္ေရာက္လို
ကၽြန္ေတာ္တို့ေတြကို ဆရာစားမခ်န္ အားလံုးသင္ေပးခဲ့တယ္။
Capt ႏွင့္ C/O တို့က ကၽြန္ေတာ္တို့ကို ကမ္းတက္ခြင့္ ပိတ္ထားခ်ိန္မွာေတာင္
သူက ကၽႊန္ေတာ္တို့ကို ခိုးထြက္ေစၿပီး လင္းလီကို လိူက္ပို့ ေခါင္းေလွွ်ာ္ မ်က္ႏွာသစ္
ၿပီးေတာ့ ဂႏၱ၀င္ ေ၇ႊပုဂံ မွာ Spider မွာ ဘီယာတိုက္ၿပီး မေခ်ားေလးေတြႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။
ေနာက္ၿပီး Asia Plaza မွာ Night Club ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္လိုက္ပို့ၿပီး ညငွက္ေလးေတြႏွင့္ Club အေပၚက Hotel
ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို့ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
ေန့ဖက္မွာ ဆိုယင္ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ေစ်းနားက Euro Asia Hotel မွာ ဘယ္လို ေပ်ာ္လို့ရတယ္ဆိုတာ ေတြသင္ေပးခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေသးတယ္ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို့ကို အႏွိပ္ခန္း လိုက္ပို့တုန္းက တိုက္တစ္လံုးထဲမွာ ဘာမွလည္း မေၿပာမဆိုႏွင့္
မင္းတို့ ဒီအခန္းထဲ ၀င္ေနဆိုလို့ ၀င္ေနလိုက္ရတာ ဘယ္ေနရာလည္းဘာလုပ္တာလည္းဆိုတာ မေၿပာေတာ့ မသိဖူး။
ကၽြန္ေတာ္က စဥ္းစားမိတာက ဒါ စုေပါင္းအိပ္ရတဲ့ Hotel လို့ပဲထင္ခဲ့တာ။
မၾကာပါဖူး ေကာင္မေလး ေတြ၀င္လာၿပီး ေၿခေထာက္ကို လာကိုင္တာ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ မၿဖစ္ေပမယ့္
ေဘးနားက ေသာင္းေသာင္း ကေတာ့ အို ...... အေမ ဆိုၿပီး ထေၿပးလို့ လိုက္ဆြဲခဲ့ရတာ ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟာသေလးေတြထဲက
တစ္ခုၿဖစ္ၿပီး လူစံုတိုင္းေၿပာၿဖစ္ၾကတဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေလးပါ။
႕ကၽြန္ေတာ္တို့ ေတြကို အစစ အရာရာ ေရွ့ေဆာင္လမ္းၿပခဲ့တဲ့ စီနီယာၾကီး ...............

အကိုၾကီး ေသတာ ကၽြန္ေတာ္ ၃ ႏွစ္ေၾကာ္ၾကာမွ သိခဲ့ရတယ္။
ဒီေန့မွ အကို လူ့ေလာကမွာ မရွိေတာ့တာ သိလိုက္ရတယ္ အကိုေရ....
ဒီေန့ညကၽြန္ေတာ္ Spider မွာ အမူးသြားေသာက္မယ္။Asia Club သြားမယ္။
အကို ကၽြန္ေတာ့္ကို စသင္ေပးခဲ့တဲ့ ေနရာေလး ေတြ ကၽြန္ေတာ္ အခုသြားမယ္။
မေသခင္ အတူမေသာက္လိုက္ရတာ အရမ္း၀မ္းနည္းမိတယ္။

အကိုရဲ့
ခ်စ္စြာေသာ ဂ်ဴနီယာ

ေယာသား

Dr yaw's hospital

That photo is my hospital.If you dont need your life,please come to my hospital.All treatment and medicine are free of charge.In my hospital 80% of medicine are expire.And 99 % of instruments are all damage.But in medical certificate all medicine up to date and all instruments are good condition.If your are responsibility on that hospital how do you do.Please tell me your thinking.This is a little problem of MV VOYAGER V or PROBLEM V.

But in this hospital one thing is very useful for me and my crews.It is 99% Alchol sprite.Because of my ship no money and no alchol.When i can use myanmar fonts i will shere to all friends how to use 99 % alchol.










30 years thinking

Port is my guest.
Ship is my home.
Sea is my life.


Who
Is
My
Wifely
WIFE

arriving at bkk thailand

now mg yaw at bkk thuwanabumie airport.
tomorrow moorning 0715 i will go to jakarta indo with thai airway.
tonight i must stay in air port without money.cannot sleep because i affriate
for late.nextday i will add all image of my travelling experience.
i hope we will meet again online every online friend.
i am very sorry last two month because i cannot open and cannot write in my blog.
comming now siryaw come again to online.

in yangon every news condition anything i dont know
but very very sorry
i can say only words.
you also
because i cut of money in yangon
so i cannot drink beer everyday.
somuch thing about
i am sorrrrrrr..................

netday with myanmar language........

အဂၤလန္ေငြသံုးၿပီ

ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေယာ အလုပ္ၿပဳတ္ၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္တာ တစ္လၿပည့္ေတာ့မွာ ၿဖစ္လို့ ပိုက္ဆံၿပတ္လို့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ခ်စ္လွစြာေသာ လက္ေတာ့ေလးကို ေရာင္းေတာ့မယ္။
ေမာင္ေယာတို့ သေဘာၤသားေတြက ပိုက္ဆံ သံုးမ်ိဳးပဲသံုးၾကတယ္။
အဲဒါေတြကေတာ့
ပထမ ၿပန္ေရာက္ေရာက္ၿခင္း ဂ်ပန္ ပိုက္ဆံ (ယန္း)ၿပီးသံုးတယ္။
ေနာက္နည္းနည္းေလးၾကာလာေတာ့ အဂၤလိပ္ ပိုက္ဆံ (ေပါင္) ၿပီးသံုးတယ္
ဒါမွ ၿပန္မထြက္နိဳင္ေသးပဲ မေၿခအေန ဆိုးလာယင္ေတာ့ ယိုးဒယား ပိုက္ဆံ (ဘတ္)ၿပီး သံုးတယ္။
အခုေမာင္ေယာကေတာ့ တၿခား နည္းလမ္းေတြ မသံုးနိဳင္လို့ ေရာင္းၿပီး သံုးဖို.ၾကိဳးစားေနတယ္။
ေနာက္အလုပ္ကလည္းရေတာ့ ရေနပါၿပီ။နည္းနည္းေစာင့္ရမွာ ဆိုေတာ့ အသံုးစရိတ္လိုေတာ့လည္း ေရာင္းရမွာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတာက ကၽြန္ေတာ္တို့ ဆီမွာက ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဖူးဆိုၿပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ေၿပာေနပါေစ
ေနာက္တံခါးတို့ ဟိုစရိတ္ ဒီစရိတ္ တို့ကေတာ့ရွိေနတာပဲ။ေလာေလာဆယ္ ေမာင္ေယာတို့
သေဘၤာသားေတြ လည္းစီးပြားေရးက်တဲ့ ဒဏ္ကို အနည္းႏွင့္ အမ်ားေတာ့ ခံရတာပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက ေမာင္ေယာလည္း အခြန္ေဆာင္ရတာ သက္သာေအာင္လုပ္မိတာ ေဆာင္ရတာေတာ့ နည္းနည္းေလးသက္သာပါရဲ့
GRT က ၄၉၉ ၿဖစ္သြားေတာ့ ေနာက္အလုပ္ေတြမွာက သိပ္ၿပီး အဆင္မေၿပေတာ့ဖူး။
သက္သာေအာင္လုပ္တာႏွင့္ ကုန္တဲ့ ေငြ ဘာမွ မထူးဖူး။

လက္ေတာ့က ဖူဂ်စ္ဆု ေလးပါ။
Pentium III
ႈ၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိူ အၿမန္ဆက္သြယ္ပါ။ဦးရာလူေရာင္းမည္။
ေနာက္တစ္ေခါက္မသြားခင္ေရာင္းၿပီး အားရေအာင္ ေသာက္သြားမယ္။
ဒီတစ္ခါက အလုပ္မွာ ေသာက္လို့ ရမွာမဟုတ္လို့

ပုဆိုးမနိဳင္ ေဘာင္းဘီပါ ကၽႊတ္မဲ့့ ဘ၀ေတြ

အယင္တုန္းက အင္တာနက္သံုးရတာ ဘေလာ့ေရးရတာ အဆင္မေပဖူးလို့ speak သူေတြကို ၇ီခဲ့တဲ့ ေမာင္ေယာ ေရးခ်င္တာေတြ မ်ားေပမယ့္
ေရးဖို့ မဆိုနွင့္ ၀င္ဖတ္လို့ေတာင္ မရဖူး။
ဒီေန့ဆို တစ္နစ္ တင္းတင္းေရာက္ ပီ
နာဂစ္က ေပးခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြ
ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြ
ရွင္ကြဲ ေသကြဲ ေတြ
ေရြ်ေငြ ပစၥည္းေတြ
တခုေတာ့ ရွိတာေပါ့
ဘုရားရွင္ ေဟာခဲ့သလို
အနိစၥ သေဘာနဲ့ က်ည့္
ဒီေလာက မွာဘာမွ ထာ၀ရ မတည္ရွိဖူ။

ဘေလာ့ေတြ ကို ၀င္ဖို့ က ပုဆိုးေတြ ေဘာင္းဘီေတြ ကၽႊတ္ ေအာင္ကိုးစားလည္း
ဒီလိုပါပဲ ထိုင္ေနယင္းနင့္ ငါအရက္ပဲ ေသာက္ေတာ့မယ္။

ရန္ကုန္မွာေနတုန္း ပုဆိုး၀တ္မလို့ ဘေလာ့ဖတ္ေတာ့ ေက်ာ္ရခြရတာကၽႊတ္က်မွာ စိုးလို့ ေဘာင္းဘီ၀တ္လည္း အဆင္မေပေတာ့
ေနာက္မွေ၇းေတာ့ ဖတ္ေတာ့မယ္။
ေလာေလာဆယ္ ေက်ာက္ေခာတ္လူသားလို ၀တ္ပီး ဘီယာပဲ ထိုင္ေသာက္ေနေတာ့မယ္။

ၾဆာေယာ အလုပ္ၿပဳတ္ၿခင္း

ၾဆာေယာရဲ့ အလုပ္က သေဘၤာ အရာရွိ တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့ အတြက္ သေဘၤာလိုက္ရပါတယ္။
အယင္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္က ၾဆာေယာ သေဘၤာေပၚမွာ အမွားတစ္ခု ကိုၾကဴးလြန္ခဲ့ မိပါ တယ္။
အားလံုးပဲ ဝန္းစဥ္းစားေပးၾကပါ။ ၾဆာေယာ မွန္သလား မွားသလားဆိုတာ။
သေဘာၤ ကုန္းပတ္ ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္ ဟာ ကုန္းပတ္ေပၚမွာ တာဝန္ၾက ၾက မၾကၾက မိမိသေဘာၤရဲ့
လံုၿခံဳေရး။ပစၥည္းေတြ လံုၿခံဳေရးကိုပါ တာဝန္ယူရပါတယ္။တခါတေလ သေဘၤာ ကိုလွည့္ပတ္ စစ္ေဆးေပးရပါတယ္။
ဒါေတြက ကုန္းပတ္ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အတြက္ အေရးပါဆံုးေတြထဲက အေၿခခံ အခ်က္ေလးေတြပါ။
ကုန္းပတ္တာဝန္က် အရာရွိ တစ္ေယာက္ဟာအရမ္းကို ေခါင္းၾကီးပါတယ္ ကိုယ္ဘာမွ မသိလိုက္ရပဲႏွင့္
သူမ်ားခိုးေရာင္းစားသြားလို့ ေထာင္က် အလုပ္ၿပဳတ္တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ေမာင္ေယာကေတာ့ ေတြ့တာႏွင့္
ေၿပာတာပဲ တားတာပဲ အဲလို အတားေကာင္းလို့ အလုပ္ ၿပဳတ္ခဲ့ရေပါင္းလည္းမနည္းဖူး။

အဲဆန္းတာက ဒီတစ္ၾကိမ္လံုးဝ ၿခားနားတယ္ဗ်။ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့
ေမာင္ေယာက သေဘၤာမွာ ေနတာ အခန္းထဲမွာ အေနမ်ားတယ္။
အခုစီးခဲ့တဲ့သေဘၤာေလးက ငယ္ေတာ့ တေန့တေန့ ဒီလူ ဒီမ်က္ႏွာေတြပဲ ၿမင္ေနရေတာ့ ရိုးေနတာကိုး
ၿပသနာေတြကို ၿမင္မွာစိုးလို့ ေရွာင္တာလဲ ပါတယ္။ၿမင္လို့ ေၿပာမိေနယင္ ၿပသနာေတြၿဖစ္မွာစိုးလို့
အဲၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေမာင္ေယာ ကိုင္တဲ့ ဖုန္းက မိခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မိတယ္ မမိခ်င္ မမိဖူး
အဲဒီ့ေန့မွာပဲ ေမာင္ေယာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မတ္ေဆ့ခ်္ပို့ ထားတာက မနက္ ၁၁နာရီ ၄၅ မိနစ္
အဲ တကယ္ေရာက္လာတာက ည ၂၃ ၃၀ နာရီ မွာေရာက္လာတယ္
အဲ တာဝန္ခ်ိန္ၿပီးလို့ အိပ္ေတာ့ မယ္လို့ တယ္လီဖုန္ အစစ္ မတ္ေဆ့ခ်္ ပို့ ထားတာ ေတြ့တာႏွင့္
သူငယ္ခ်င္းဆီ ဖုန္းၿပန္ဆက္ဖို့ သေဘၤာပတ္ၿပီး လိုင္းမိတဲ့ ေနရာ လိုက္ ရွာ ေတာ့တယ္။
ဖုန္းလိုင္းေတာ့ မေတြ့ဖူး

ဘာေတြမ်ားေတြ့လဲ ဆိုေတာ့ သေဘၤာရဲ့ အၾကီး ဆံုးဆိုတဲ့ ကပ္ပီတန္ၾကီး ဦးေဆာင္ၿပီး
ဆီခိုးေရာင္းေနတာႏွင့္ တည့္တည့္ တိုးပါေတာ့ တယ္။
အဲဒီ့ ကပ္ပီတန္ (Captain ) ကို နာမည္ႏွင့္ တကြေရးခ်င္ေပမယ့္
သူအမ်ိဳးသမီးက စာေပနယ္က ၿဖစ္ေနေတာ့ မေရးေတာ့ပါဖူး။
ေမာင္ေယာကို ေတြ့ေတာ့ အားလံုး ေၿခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ၿဖစ္ေနေတာ့ ေမာင္ေယာလည္း
ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ၿပန္အိပ္ေနခဲ့ပါတယ္။မနက္ၾကေတာ့ ေမာင္ေယာကို ဘာမ သတင္းမပို့ ဖို့မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီးလာေတာင္းပန္ေတာ့ ေမာင္ေယာ ရုံးကို ဘာမွ အသိမေပးေတာ့ ပါဖူး။

အဲၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ ၃ ရက္ ေလာက္က စၿပီး သူႏွင့္ အေပါင္းအပါ တခ်ို့ က ေမာင္ေယာကို နည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္
တိုက္ခိုက္ၾကေတာ့ တခါတေလ ေမာင္ေယာလည္း လူပဲ ေလ တခါတေလ အမွားေတြရွိတာေပါ့။
တာေတြ ကို နင္းၿပီး ရံုးကို သတင္းပို့ ၿပီး ေမာင္ေယာကို ၿဖဳတ္ေတာ့တာပါပဲ။
အဲပိုဆိုးတာက အဲဒီ့ ကပ္ပီတန္ၾကီးက သေဘၤာမွာ သူ့ရဲ့ ညီ အပါအဝင္ အမ်ိဳးအေဆြေတြ အမ်ားစု
က သေဘၤာမွာ ရွိေနမွန္း ေမာင္ေယာ ေနာက္ၾကမွ သိလိုက္ရတယ္။
သူမလို့ လုပ္ရက္တယ္ သူ့ တပည့္ေလးေတြ ေန့ဖက္ တေနကုန္ ပင္ပင္ပန္းပန္း သံခ်ည္းေခါက္
ည အားလံုးႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆီခိုးေရာင္း။
ဒါကို ကန့္ကြက္ၿပီး ေဝေပးလိုက္ဖို့ ေၿပာတဲ့ ေမာင္ေယာကို အလုပ္ထုတ္ က်န္တဲ့ လူေတြ ဝင္မရွုပ္ႏွင့္
သတိထားလို့ ေၿပာတဲ့ Captain ၾကီး စာေရးဆရာမေယာက်ၤားၾကီး မင္းလခရဲ့ ဆယ္ပံုတစ္ပံုေတာင္
မရတဲ့ သူေတြကို မင္း ဒီလိုပဲ ..........ဆက္လုပ္ႏိုင္ပါေစလို့။

ၿပီးေတာ့ ဒါက ပညာရွင္ေတြ သိတယ္
Captain ၾကီးေရ တစ္သက္လံုးမွတ္ထား I.S.O 9002
ဆိုတာ I.S.M ႏွင့္ လားလားမွ မဆိုင္ဖူး ဆိုတာ။

ၾဆာေယာဆုေတာင္း။ ။ ေန့ဖက္ သေဘၤာသားေတြ ကို နင္းကန္ပင္ပမ္းေအာင္ခိုင္း ညဖက္ သူတို့ ေတြ
ကို မူးေအာင္ ေသာက္ခိုင္းၿပီး ဆီခိုးေရာင္းတဲ စက္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ ကပ္ပီတန္ၾကီးေတြ
ေရေၾကာင္းေလာက ကေန ၿမန္ၿမန္ေပ်ာက္ကြယ္ပါေစလို့။

ေနာက္ ေမာင္ေယာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကိုၿပတ္ၿပတ္သားသား ခ်လိုက္တယ္ ကိုကေတာ့ သူအလုပ္ထိခိုက္
မွာစိုးလို့ ဘာမွရံုးကို သတင္း မပို့ ခဲ့ တာ သူကေတာ့ ညီအကိုေတြ ေပါင္းၿပီး အကြက္ေတြ ဆင္လိုက္ၾကတာ
ေမာင္ေယာ ရန္ကုန္ၿပန္ရေတာ့တာပဲ။ဘယ္သူကို မဆို မသနားေတာ့ဖူး ခၽြန္တြန္းလုပ္ၿပီး အဆင္းဘီးတပ္
ေပးေတာ့မယ္ ေနာင္မ်ားဆို ဘယ္သူကိုမွ မသနားေတာ့ဖူး။

ဇိုးၾကီးကို သနားတယ္


ၾကည့္လိုက္ပါ တခါတေလ ဒါလည္း ၾဆာေယာ ဘဝပဲ
အခုဓာတ္ပံုေတြကို ခနေနတင္ါပ့မယ့္
ေလာေလာဆယ္ ပါတီ မၿပီးေသးလို့ပါ
အသံက ရုပ္ထက္ေနာက္က်ေနတယ္
ပီဒီယို ဖိုင္တင္တာ မရလို့ ေနာက္ေန့မွ တင္မယ္။

သီးခံၿပီး တြဲၾကည့္ပါ

ဧၿပီ လက္ေဆာင္ ၾဆာေယာရဲ့ ပီယ ေဆးေတာ္ၾကီး

ယေန့ အခါ သမယသည္ လြတ္လပ္ေသာ သူမ်ားအတြက္ လြတ္လပ္စြာ ရူးၾကေပ်ာ္ၾကေသာ အခ်ိန္ၿဖစ္ပါသည္။
ေမာင္ေယာလည္း နည္းနည္းေလာက္ ရူးၾကည့္ အံုးမယ္။ရီးစားေၾကာက္ရသူေတြ မိန္းမေၾကာက္ရသူေတြ
မရူးရဲတာ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေယာ ရူးၾကည့္မယ္။
လာၾကည့္ သူေတြကို ပီယေဆး ေစာ္ၾကည္ ေဆး ေဖာ္စပ္နည္းေလး လက္ေဆာင္ေပးမယ္။
ေဆးနည္းေလးကေတာ့ ေမာင္ေယာရဲ့ ဆရာ ေယာဆရာၾကီးေဖာ္စပ္ထားတဲ့ နည္းေလးပါ။
တကယ္အ သံုးဝင္မဝင္ ဆိုတာ စမ္းသပ္ၾကည့္ေပါ့။ေမာင္ေယာေတာ့ မစမ္းရေသးဖူး။
ဒါေပမယ့္ ေဆးက တကယ္ စြမ္းတယ္ေနာ္ ေမာင္ေယာကိုေၿပာၿပတဲ့ ပုဂၢိဳၾကီးလည္း သူကိုယ္တိုင္ ဒီေဆးနည္း
သံုးခဲ့လို့ မိန္းမရတာ ဆိုပဲ။ေဆးနည္းေလးမေၿပာခင္ ေဆးနည္းဘယ္လို ရလာလဲဆိုတာ အယင္ေၿပာၿပပါမယ္။
တခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ အရမ္းဆိုး အရမ္းေပ တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူတို့ရြာမွာဆို သူက ရပ္ေၾကာ္ရြာေၾကာ္ ေအာ့ေၾကာလန္ အိမ္ရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သူ့ကို ရွာခ်င္ယင္ ရြာထိပ္ကထန္းေတာရယ္
ဖဲဝိုင္းရယ္ မွာပဲရွိတယ္။သူ့မိဘမေၿပာႏွင့္ ရြာဦးဆရာေတာ္ေတာင္ သူ့ကို ဆံုးမရတာ လက္ေညာင္းအာေပါက္ၿပီး
လက္ေၿမာက္ထားရေလာက္ေအာင္ ကိုဆိုးတာ။အဲဒါေပမယ့္ သူေၾကာက္တဲ့ တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း ရြာ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ေက်ာင္းဒကာရဲ့ သမီးအလိမ္မာေလးပါ။ေကာင္မေလးကလိမ္မာၿပီး
လူၾကီးမိဘကို ရိုေသ ဘုရားတရားႏွင့္ေနတာမ်ားတယ္။သူတို့ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို တစ္ရြာလံုးကလည္း
သိၾကပါတယ္။လူေပၾကီးကလည္း ေကာင္မေလးကို ၅ ႏွစ္ ၅ မိုးတိုင္တိုင္ သူေလးမွ သူေလး ခ်စ္ေရးဆိုေနခဲ့တာ
ေကာင္မေလးက လူေပၾကီးရဲ့ မိဘေတြ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ အိမ္လာလည္ယင္ စကားေတာ့ေၿပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူကလည္း လူေပၾကီးကို လံုးဝ ၾကည့္မရဖူး မုန္းလည္း မုန္းတယ္။ဘယ္ၾကိဳက္ နိဳင္ပါ့မလဲ
ၿဗဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းၿဖစ္ေနတာကိုး။အစကေတာ့ ေကာင္မေလးက စည္းရုံးၾကည့္ေသးတယ္။
လူေပၾကီးကလည္း သူ့လမ္းသူေလ်ာွက္တယ္ တေန့ သူ့ကိုၿပန္ခ်စ္ရမယ္ေပါ့ဆိုၿပီး။

အဲတေန့ေတာ့ လူေပၾကီးအတြက္ အခြင့္အလမ္းကေပၚလာပါၿပီ။
သူတို့ရြာကို ေအာက္လမ္းေလာ အထက္လမ္းေလာ မသိတဲ့ ေဆးဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။
လူေပၾကီးလည္း ေဆးဆရာၾကီးႏွင့္ တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး ပီယေဆးေဖာ္နည္း ေတာင္းပါတယ္
ေနာက္ဆံုး ေဆးဆရာၾကီးလည္း နားပူခံရတာ သက္သာေအာင္ဆိုၿပီး ပီယေဆးေဖာ္နည္းကို လ်ွိဳ့ဝွက္ ႏုတ္လံုဖို့
ကတိေတြအထပ္ထပ္ေတာင္းၿပီး ေပးလိုက္ပါတယ္။ေဆးနည္းကေတာ့

ကိုယ္ၾကိဳက္ေနတဲ့ အပ်ိဳ ေလး ဆီက တစ္ခုရေအာင္ယူရပါမယ္။
ေတာရြာဒီမွာေတာ့ လြယ္တယ္
ဘာပစၥည္းလည္းဆိုေတာ့ ေကာင္မေလး မနက္အေစာဆံုး ထၿပီးေသးေပါက္တာကို ေစာင့္ေနရမယ္
ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလး ေပါက္သြားတဲ့ ေသးကြက္ကို(ေၿမၾကီးေပၚမွာ ေပါက္မွရမွာ)တူရြင္းဗ်ားႏွင့္
အတံုးလိုက္ရေအာင္ ပတ္ပတ္လည္တူးယူရမယ္။ရၿပီဆိုတာႏွင့္ အိမ္ကိုၿပန္လာသိမ္းထား
ေန့လည္ ေနအၿမင့္ဆံုးမြန္းတည့္ခ်ိန္ထိ အဝတ္မလွဲပဲ ေစာင့္ေနရမယ္ ၾကားထဲမွာ မအိပ္ရဖူ။
ၿပီးယင္ မြန္းတည့္တာႏွင့္ ေစာေစာကတူးလာတဲ့ ေၿမၾကီးခဲကို အိုးကင္းႏွင့္ ေလွာ္ ေၿမၾကီးခဲေတြပူလာၿပီ
ဆိုယင္ မီးဖိုေပၚကခ် စေကာထဲထည့္ ေစာေစာကိုယ္မွာ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ခၽြတ္
ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ ေၿမပူခဲေတြကို ကိုယ့္ရဲ့ အဝတ္ႏွင့္ ေၿမမွုန္ၿဖစ္သည္အထိ ဖြတ္ရပါမယ္။ဖြတ္တာဆိုတာ
ေၿခတာကိုေၿပာတာ။ေၿမမႈန္ေတြ ရၿပီဆိုသိမ္းထားေတာ့ ပီယေဆး ကေတာ့ရၿပီ အသံုးခ်ဖို့ပဲ လိုေတာ့တယ္။
ေဆးနည္း ရေတာလူေပၾကီးလည္း ေဆးရေအာင္ေဖာ္တာေပါ့ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒီရက္ပိုင္း မွာ လူေပၾကီးရဲ့
အိမ္သားေတြအားလံုး ကတၿခားရြာကိုသြားေနေတာ့ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း အဆင္ေၿပစြာႏွင့္ေဖာ္စပ္လို့ၿပီးသြားၿပီ။အသံုးခ်နည္းကေတာ့
ညေနမွာ ေကာင္မေလးဆီ အလည္သြား ပုဆိုးဝတ္သြားရမယ္ ေဘာင္ဘီ မဝတ္ရဖူး
မနက္က ေဖာ္ထားတဲ့ေဆးကို မသြားခင္ တစ္တို့လွ်ာနဲ့ရက္
ေကာင္မေလးအိမ္ေရာက္ေတာ့ လည္းဘာမွမေၿပာရေသးခင္ ေနာက္တစ္တို့
ၿပီးယင္ေကာင္မေလးႏွင့္ စကားေၿပာ ေအာင္မယ္ ဒီေန့ေတာ့ ေဆးတန္ခိုးေၾကာင့္ ထင္တယ္
ေကာင္မေလးက စကားေကာင္းေတြေၿပာလို့ လူေပၾကီးလည္း စကားေၿပာလို့ ၿပီးၿပီ ၿပန္ေတာ့မလို့
ၿပန္ခါနီးမွာ ေနာက္တစ္တို့ ရက္ရမွာ ရက္ဆားစားသလိုေပါ့။
က်န္သြားလို့ ေဆးကို ပဆိုးခေပါင္စထဲ ထည့္ယူသြားရမွာ လက္ႏွင့္ကိုင္မသြားရဖူး။
ၿပီးေတာ့ လက္ၿငိဳးေလးႏွင့္ ရက္ဆားေလးစားသလို တို့ ရမွာ။
ၿပန္ဖို့ေနာက္ဆံုးတစ္တို့ စားအၿပီး ေကာင္မေလးက
“ကို........မနက္က ကၽြန္မေသးေပါက္ထားတဲ့ေနရာကို လာတူးတာရွင္မဟုတ္လား”
လူေပၾကီးလည္း တခ်ိဳးတည္းလစ္ေၿပးေတာ့တာေပါ့။

အဲေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို့ၿငားသြားၾကတယ္ဗ်
တစ္ရြာလံုးကေတာ့ သို့ေလာသို့ေလာႏွင့္ ဘယ္လိုၿဖစ္လို့ၿငားသြားတာပါလိမ့္ဆိုၿပီးစိတ္ဝင္စားေနၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကာယကံရွင္ အမ်ိဳးသမီးက ေဆးဆရာၾကီး ၾဆာေယာကို ဘယ္လိုလာေၿပာလဲ ဆိုေတာ့

ေနာက္ထပ္ ဘာေဆးမွ မေေဖၚပါႏွင့္ ေတာ့ ကၽြန္မကို..........ယူခ်င္လြန္းလို့ ယူတာမဟုတ္ဖူး ၾဆာေယာရဲ့
ေဆးနည္းေနာက္တစ္မ်ိဳးထြက္လာယင္ ကၽြန္မ မေတြးရဲလို့ပါ
ကို........ကေတာ့ ပီယေဆးစြမ္းတယ္ဆိုၿပီး ၾဆာေယာကို ေလးစားလြန္းလို့ မဂၤလာပြဲ မွာေတာင္ ကန္ေတာ့ခံ
ပု၈ၢိဳအေနႏွင့္ ဖိတ္လိုက္ေသးတယ္။

မယံုတဲ့လူေတြ စမ္းၾကည့္ၾကပါ။

အေၾကြးႏွင့္ အခ်စ္

ေမာင္ေလးငယ္
အိမ္မွာ သားေယက်ၤားေလး အငယ္ဆံုးၿဖစ္လို့ သူ့ ကို အမေတြက ခ်စ္စႏိုးႏွင့္ ေခၚရာကေန ဒီနာမည္ တြင္ခဲ့ရတာ။
သူ့မွာ နာမည္ အရင္းရွိေပမယ့္ အတန္းထဲမွာ ဆရာမက ေခၚတာက လြဲလို့ အားလံုးက သူ့ကို ေမာင္ေလးငယ္
လို့ပဲ ေခၚၾက သိၾကတယ္။သူ့ဘဝေလးက အဆင္ေၿပတယ္လို့ ဆိုရမယ္။သူေနတဲ့ ၿမိဳ့ ငယ္ေလးမွာ သူတို့မိသားစုက
လူလတ္တန္းစား လို့ ေၿပာရမယ္။သူ့အေဖက ဆီစက္ငယ္ေလးတစ္လံုးႏွင့္ ေန့တိုင္း အလုပ္ရွုပ္ေနတာ။အေမက
အိမ္ရွင္မေကာင္းပီသတဲ့ အေမေကာင္းတစ္ေယာက္။သူ့မွာအကိုေတြမရွိဖူး အမေလးေယာက္ႏွင့္ ေနရေတာ့
အငယ္ဆံုးသားေလးဆိုေတာ့ လိုတိုင္းတ ရမယ္ဆိုတဲ့ မိသားစုရဲ့ အခ်စ္ဆံုးေလး။ၿပီးေတာ့ သူေနတဲ့ ၿမိဳ့ငယ္ေလးမွာ
သူႏွင့္ သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။သူအရမ္းခင္ အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးေပါ့။
ေမာင္ငယ္ေလးက မိသားစုထဲမွာ အခြင့္ထူးေတြ ရေနေပမယ့္ သူကလိမ္မာတယ္။စာၾကိဳးစားတယ္။
ယဥ္ေက်းတယ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလဲ ေမာင္ငယ္ေလးကို ခ်စ္ၾကတယ္။သူ့ဘဝက ဘယ္ေလာက္အားၾကစ၇ာ
ေကာင္းလဲ။ဒါေပမယ့္ သူ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူတစ္သက္လံုးေနလို့ မရမယ့္ ကံသူ့မွာ ပါလာတယ္လို့ေၿပာရမလား။
သူေရြးခ်ယ္ ခဲ့တဲ့လမ္းက သူ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လုပ္လို့ မရတဲ့ အလုပ္ၿဖစ္ေနတယ္။သူေက်ာင္းသြားတက္ရေတာ့မယ္။သူအားလံုးကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီးေပ မယ့္သူႏွုတ္ဆက္ခ်င္တဲ့
တစ္ေယာက္က်န္ေနေသးတယ္။ဒီလိုႏွင့္ သူလည္း မုသားတခ်ိဳ့ကို ဘဝမွာ မိသားစုအေပၚ ပထမဆံုး
သံုးၿပီး သူခ်စ္တဲ့ သူကို သြားႏွုတ္ဆက္တယ္။တကယ္ေတာ့ အိမ္ကလည္း သိတာပါပဲ။ဖြင့္မေၿပာတာပဲရွိတယ္။
ေမာင္ငယ္ေလးကလည္း အ၇မ္းရုိးသားေတာ့ ဖြင့္မေၿပာရဲဖူး။
ေမာင္ငယ္ေလးရဲ့ ေကာင္မေလးက သူတို့ ၿမိဳ့ေလးမွာ စတိုးဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတာ ေမာင္ငယ္ေလးက
လူၾကီးေတြ အထူးသၿဖင့္သူ့အကို မသိေအာင္ ေတြၾကရတာ ၿမိဳေလးက ေသးေတာ့ ေတြ့ယင္ေတာင္
စကားေလးေၿပာခြင့္ရယင္ ကံေကာင္းတယ္။ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးအကိုကလည္း ေမာင္ငယ္ေလးကို
သိပ္မၾကည္ဖူး။ေကာင္မေလးကလည္း ေမာင္ငယ္ေလးကို ခ်စ္ရွာပါတယ္။
ေမာင္ငယ္ေလးက ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ ႏွတ္ဆက္ခ်င္တာေပါ့။
ဒါႏွင့္ေတြ့ၾကပါၿပီ။ေတြ့တဲ့ေနရာက သူတို့ၿမိဳ့ေလးရဲ့ အလွဆံုးဆိုတဲ့ ဆိပ္ကမ္းနားက ဘုရားေလးမွာ။ဘုရားက
သူတို့ၿမိဳ့ေလးရဲ့ အေနာက္ဖက္ ၿမိဳ့စြန္နားမွာ။ဘုရားနားက အသုတ္ဆိုင္ေလးကေတာ့ ခ်စ္သူေတြ စကားေၿပာ
ဆံုေတြ့ၾကတဲ့ ေနရာေလးေပါ့။
“ဗီးနပ္ မနက္ၿဖန္ငါ ရန္ကုန္သြားရေတာ့မယ္”
“ငါသိၿပီးပါၿပီ”
“ငါကေတာ့နင့္ကို လြမ္းေနမွာ”
“နင္ကေၿပာေတာ့ လြမ္းေနမွာ ငါကေတာ့ နင့္ကိုစိတ္မခ်ဖူး”
“ဘာၿဖစ္လို့လဲ”
“ရန္ကုန္သူေတြက လည္ကလည္ႏွင့္ နင္ငါ့ကို ၿပစ္သြားမွာ စိုးတယ္။”
“ငါ့ရင္ထဲမွာ နင္ပဲရွိတာပါဟာ”
ဒီလိုႏွင့္ အလြမ္းေလးေတြသယ္ၿပီး ေမာင္ငယ္ေလးလည္း ရန္ကုန္ေရြွ ၿမိဳ့ေတာ္ၾကီးမွာ စာသင္ တစ္ႏွစ္
ဆယ္ေခါက္ေလာက္ ၿမိဳေလးကို ၿပန္ အေၾကာင္းၿပခ်က္ကေတာ့ အိမ္ကိုလြမ္းလို့ တကယ္ေတာ့
ဗီးနပ္ ထက္ သူ့ကိုဆြဲေဆာင္ႏိဳင္တာ သူတို့ၿမိဳ့ေလးမွာ မရွိပါဖူး။မိသားစုေတာ့ လြမ္းတာေပါ့။

အဲဒီႏွစ္ကေတာ့ ေမာင္ငယ္ေလးအတြက္ ကံေကာင္းၿခင္းေတြ ၿပည့္စံုတယ္လို့ ေၿပာရမဲ့ႏွစ္ပါ။
ကံဆိုးတာကေတာ့ တစ္ခုပါပဲ သူ့အတြက္ အိမ္ကပိုက္ဆံမပို့ေတာ့တာပဲ။
သူကခေလးမဟုတ္ေတာ့ဖူး ဘြဲ့ရၿပီးအလုပ္ေတာင္ရေနၿပီ ကိုယ္ပိုက္ဆံကိုယ္ ရွာတတ္ၿပီ
ဒီေတာ့ “ငါသား မင္းကိုယ့္ ဝင္ေငြကိုယ္ ေလာက္ေအာင္သံုး”ဆိုတဲ့ သူ့စည္းကမ္းၾကီးတဲ့ သူ့မိဘရဲ့ မူေၾကာင့္
သူ့အိမ္ကသူ့ကို ေငြမပို့ေတာ့တာပါ။မပို့လည္း ရပါတယ္ ဘာလို့လဲ ဆိုေတာ့ ေမာင္ငယ္ေလး ရဲ့အလုပ္ကလည္း
ဝင္ေငြေကာင္းတယ္ေလ ဝင္ေငြ ေကာင္းလို့ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ စုၿပီး တိုက္ခန္းေတာင္ငါးေနလိုက္ေသးတယ္
ပိုၿပီးဆိုးတာက သူတို့ငါးေနတဲ့ တိုက္ခန္းေအာက္တယ္လီဖုန္းဆိုင္က မို့မို့ေလးကပါ သူ့ကို စိတ္ဝင္စားေနတယ္
ဒါေပသည့္ ေမာင္ငယ္ေလးရဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဗီးနစ္မွ ဗီးနပ္ ပဲ က်န္တာေတြသူစိတ္မဝင္စားဖူး။
မို့မို့ေလးကလည္း ရိုးသားေအးေဆးတဲ့ ေမာင္ငယ္ကို စိတ္ဝင္စားတာမဆန္းပါဖူး ခက္တာက ေမာင္ငယ္
ကိုယ္တိုင္က ဗီၚနပ္ကလြဲၿပီး သူ့ရင္ထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဖူ။အဲေလာက္ထိ အခ်စ္ၾကီးတာ။
အဲၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီႏွစ္မွာပဲ ဗီးနပ္ တို့ မိသားစုလိုက္ ရန္ကုန္ေၿပာင္းလာၾကတယ္။
ေမာင္ငယ္ေလးက ေပ်ာ္တာေပါ့ ခ်စ္သူႏွင့္ ေန့တိုင္းနီးပါးေတြ့ခြင့္ရတာ။

အဲခက္တာက ဗီးနပ္က ေမာင္ငယ္ေလးကို မို့မို့ ေလးႏွင့္ မသကၤာဖူးၿဖစ္လာၿပီး ေနရာေၿပာင္းဖို့ေၿပာတယ္။
ဒါေပမယ့္ေမာင္ငယ္ေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြေပၚ ခင္မင္မႈ့ႏွင့္ ေနရာမေၿပာင္းပဲ ဆက္ေနတယ္။
“ဗီးနပ္ရယ္ ငါနင္တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ခ်စ္တာပါ”
“ဒါဆိုနင္ ငါ့စကားကိုဘာလို့ နားနေထာင္တာလဲ”
“ေၾသာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေၾကာင့္ပါ ၿပီးေတာ့ အခန္းကလည္း ငါးထားတာ မၿပည့္ေသးဖူး”

ေမာင္ငယ္ေလး အေၾကာင္းၿပလို့ ေကာင္းေနတုန္း ေမာင္ငယ္ေလးအလုပ္က ရုတ္တရက္ အနားေပးခံရပါေတာ့တယ္။တကယ္ေတာ့ သူမလုပ္တဲ့ အၿပစ္တစ္ခုကို သူကၾကားဝင္ တာဝန္ယူေတာ့
သူ့ပဲ အေရးယူခံရတာေပါ့။အလုပ္မလုပ္ ရေတာ့ လခမရေတာ့ဖူး။လခမရေတာ့ စားေသာက္ေနထိုင္ စရိန္ၾကီးတဲ့
ရန္ကုန္မွာ ေမာင္ငယ္ေလးဘယ္လိုေနမလဲ။အသိသၾကြမ္း မိတ္ေဆြကလည္းနည္း အိမ္ကလည္း မပို့ေတာ့။
ေနာက္ဆံုး ေမာင္ငယ္ေလး မိသားစုဆီကလည္း ၿပန္မေတာင္းခ်င္ေတာ့ ဗီးနပ္ကို အပူကပ္မိတယ္။
ဗီးနပ္ကလည္း ကူညီခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ငယ္ေလးကို မေက်နပ္ဖူး မို့မို့ ေလးႏွင့္ေဝးေအာင္ေနဆိုလည္း
မေနဖူး ၿပီးေတာ့ ၿဖစ္တဲ့ဟာကလည္း သူမ်ားအစား ဝင္ၿပီးသူေတာ္ေကာင္းလုပ္တာ။
“ဗီးနပ္ေရ ငါ့ကို ပိုက္ဆံ တစ္ေသာင္းေလာက္ ခဏေခ်းပါဟာ”
“နင္ဘယ္ေတာ့ ၿပန္ေပးမွာလဲ”
“ငါေနာက္ လၾကယင္ၿပန္ေပးပါ့မယ္”
“တကယ္ေနာ္”
“တကယ္ပါ နင္ကလည္း ငါတို့ ရီးစားၿဖစ္လာတာလည္းၾကာၿပီ ေနာက္ဆို ငါရွာသမ်ွ နင့္ကိုအပ္ရမွာပဲဟာ”
“ၿပီးေရာ ေနာက္လၿပန္မေပးလို့ကေတာ့ ေတြ့မယ္”

ဒီလိုႏွင့္ ေမာင္ငယ္ေလးလည္း ဗီးနပ္ဆီက ေငြတစ္ေသာင္း ခဏခ်ည္းၿပီး အလုပ္သစ္ လိုက္ရွာတာ လူသာေမာတယ္ အလုပ္က မရ ဒီၾကားထဲ အေဖ့ ဆီကမ်ား အကူအညီ ရမလားဆိုၿပီး ေတာင္းၾကည့္တယ္
မရတဲ့အၿပင္ အၾကီမ္းေတာင္ခံရေသးတယ္။အေဖက အလုပ္နားရတာ မသိေသးဖူးကိုး။
၂ လေလာက္ၾကာေတာ့ ဗီးနပ္က လာၿပီ ေၿပာၿပီ
“နင္ငါ့ ပိုက္ဆံ ၿပန္ေပးေတာ့ေလ”
“ေအးပါ တစ္ပါတ္ေလာက္ေစာင့္ပါအံုး”
“တာႏွင့္နင္ ဟိုဖုန္းဆိုင္က ေကာင္မေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ ေတြ့ေနတယ္ဆို”
“နင္မသိပါဖူးဟာ”
“ဘာ၇ယ္”
“ဘာမွ မဟုတ္ဖူး ငါၿပန္ေတာ့မယ္”
“နင္ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွိေနၿပီဆို ငါ့ဆီလာမေနနဲ့”

ဟူး........အလုပ္ကလည္း မ၇ေသး ခ်စ္သူဆီက ယူထားတဲ့ အေၾကြးတစ္ေသာင္း ဘယ္လိုဆပ္ရမလဲ။
ဒီလိုႏွင့္ ေမာင္ငယ္ေလးလည္း အေၾကြးမဆပ္ ႏိဳင္ေသးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ေရွာင္
ေနာက္ၿပီး ဖုန္းဆိုင္မွာ အေၾကြး ဆက္ေနရေတာ့ မို့မို့ေလး ေၾကနပ္ေအာင္ စကားေတြ ထိုင္ေၿပာ
ရီေမာေနတုန္း ဗီးနပ္က ေတြ့ အေၾကြးေပးရမွာ မေပးနိဳင္ေသးေတာ့ ေၿပး
တစ္ၾကိမ္ ။ႏွစ္ၾကီမ္ ။
ေလးငါးၾကိမ္ေလာက္ ရွိေတာ့ ဗီးနပ္ ေလးလည္းေပၚမလာေတာ့ ဖူး။

ဝူးအခုမွပဲ နည္းနည္းစိတ္ေအးရေတာ့တယ္။
ခ်စ္သူကိုေတြ့ခ်င္ေပမယ့္လည္း အေၾကြး တစ္ေသာင္း
ဟင္း.............
သက္ၿပင္းရွည္ေလးခ်ၿပီးေတာ့ ေနတဲ့ ေမာင္ငယ္ေလးရဲ့ ဘဝ
တစ္ရက္ေတာ့ အမကအလုပ္နားရတာသိၿပီး ပိုက္ဆံပို့ လိုက္မယ္ဆိုၿပီးဖုန္းဆက္ေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ။
ေနာက္ေန့ၾကေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး အလုပ္သြားၾကၿပီ
အိမ္မွာ ေမာင္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္ပဲရွိေနတုန္း စာပို့သမားက ေခါင္းေလာင္းၾကိဳးလာဆြဲေတာ့ ေပ်ာ္သြားတာေပါ့။ပိုက္ဆံရၿပီ အယင္ဆံုးခ်စ္သူကို အေၾကြးဆပ္ၿပီး ေသခ်ာေတာင္းပန္၇မယ္။
ေခါင္းေလာင္းၾကိဳးကို ဆြဲယူေတာ့ စာက သံုးေဆာင္ၿဖစ္ေနတယ္။ပထမ တစ္ေဆာင္ေဖာက္ၾကည့္ေတာ့
အမဆီက ေငြပို့တဲ့စာ OK သြားထုတ္ၿပီး ဒီေန့ ဗီးနပ္ႏွင့္ ေတြ့မယ္ေပါ့။

ဒါႏွင့္ ေနာက္တစ္ေစာင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရုံးက အလုပ္ၿပန္ဆင္းခိုင္းတဲ့စာ ေမာင္ငယ္ေလးမွာ အၿပစ္မရွိဖူးဆိုတာ အားလံုးကသိသြားၾကၿပီးၿပန္ေခၚတဲ့စာ။ဒီေန့ေတာ့ ေမာင္ငယ္ေလးတို့ ထီေပါက္ၿပီ။
မေတြ့ရတာ ၆ လေလာက္ ရွိၿပီ ၿဖစ္တဲ့ ဗီးနပ္ေလးႏွင့္ လည္းေတြ့ရေတာ့မယ္
အလုပ္ကလည္း ၿပန္ေခၚေနၿပီ
ငါကြ

ဝမ္းသာအားရႏွင့္ ေနာက္ဆံုးတစ္ေစာင္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
ေအာင္မယ္သူက နည္းနည္းထူတယ္ ၾကည့္ရတာ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြထင္တယ္
ဖြင့္လိုက္ေတာ့

သို့// ကို ငယ္

ဗီးနပ္ ကိုငယ့္ကို အရမ္းစိတ္နာတယ္။ဒီက ကိုငယ္အလုပ္နားေနရလို့ လာၾကည့္တာေတာင္
အေတြ့ မခံဖူး ၿပီးေတာ့ မို့မို့ႏွင့္ ၾကေတာ့ ေပ်ာ္လို့ ရီလို့ ၆ လဆိုတဲ့ အခ်ိန္က ကၽြန္မကို အသိေတြ အမ်ားၾကီး
ေပးခဲ့တယ္ နာၾကင္မွုေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ကိုငယ္ ဗီးနပ္ကို မခ်စ္ေတာ့ယင္လည္း ဖြင့္ေၿပာသင့္တယ္။
အခုဗီးနပ္ရဲ့ အခ်စ္ကို ဖိတ္စာႏွင့္ အတူ ၿပန္ပို့လိုက္တယ္။

ကိုငယ့္ ဘဝေပ်ာ္ရြင္ပါေစ။
ပံု
ဗီးနပ္
မွတ္ခ်က္ အေၾကြးတစ္ေသာင္း ကို မဂၤလာပြဲ မတိုင္ခင္လာဆပ္ပါ။


လုပ္ရက္ပါေပ့ အခ်စ္ေရ ေစာေစာက ေပ်ာ္ေနတာေလးေတြေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ့ဖူး
အလုပ္လည္း ရၿပီ ပိုက္ဆံလည္း ရၿပီ
ခ်စ္သူကိုေတာ့ လြတ္က်ရၿပီ

ေၾသာ္ အေၾကြးတစ္ေသာင္းႏွင့္ ေမာင့္အခ်စ္ကို တန္ဖိုးၿဖတ္ရက္ေလတယ္ကြယ္။

လုပ္ခ်င္အံုးဟဲ့ သေဘၤာသား




စာမ်ားမ်ားေရးဖို့ အခ်ိန္မရွိလို့ ေနာက္ၾကမွ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ ဆိုတာ ေရးၿပမယ္
သေဘၤာသီး လုပ္ဖို့ စိတ္ကူးတယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာၾကည့္ ေသခ်ာၾကည့္။

ၾဆာေယာရွင္းတမ္း




ေမာင္ေယာရဲ့ အေတြး(၃)မွာ ေရးခဲ့တာေလးတခ်ိဳ့ကို ၿပန္ရွင္းခ်င္လို့ပါ။မေန့က ေမာင္ေယာေရးခဲ့တာ အေၾကာင္းမဲ့
မဟုတ္ပါဖူး။ေမာင္ေယာ ေတြ့ရတဲ့ သေဘာၤအရာရွိ တခ်ိဳ့ အပါအဝင္ ၾကိဳးစားေနဆဲ စာေမးပြဲေၿဖရန္ ၾကိဳးစားေနသူ
အမ်ားစု ေမာင္ေယာ ေမးၾကည့္တယ္။တခ်ားသူေတြ ကိုမေၿပာလိုပါ။ေရေၾကာင္းစာေမးပြဲ ေၿဖဖို့ ၾကိဳးစားေနသူ
ထဲမွာေတာင္ လူနည္းစုကိုပါ။ဘာၿဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ သူတိ့ုကေၿပာၾကတယ္ D.M.A ေရေၾကာင္းဦးစီးက
ဆရာေတြက ရစ္တယ္ စာေမးပြဲကို အေအာင္မေပးၾကဖူးဆိုၿပီး။ဆရာေတြေၿပာတာရွင္းရွင္းေလးပါ မင္းတို့
တတ္သင့္တာတတ္ယင္ ေအာင္မယ္။တတ္တတ္မတတ္တတ္ မ်ားမ်ား အေအာင္ေပးယင္ ငါတို့ၿမန္မာ လက္မွတ္
ေတြ အမွိုက္ပံုးထဲေရာက္ သြားမယ္။ဆရာၾကီးေတြေၿပာတာ မွန္ေနတာပဲ။ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေတာ့ ဆရာၾကီးေတြ
ေသခ်ာသင္ေပးပါတယ္။
ေမာင္ေယာေမးၾကည့္တယ္ လူနည္းစုက အေရ့ွအေနာက္ ေတာင္ေၿမာက္ ဘယ္လိုခြဲၿခားတယ္ ဆိုတာမသိၾကဖူး။
ကမၻာ့ေရ ၿပင္ေပၚမွာ တည္ေနရာရွာၾကမယ့္ ေရေၾကာင္း အရာရွိေတြ အေနနဲ့ ဒါေလးေတာင္မသိယင္
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။

စာေမးပဲြ မေအာင္တိုင္း ဆရာၾကီးေတြကို အၿပစ္မတင္သင့္ဖူးလို့ ေမာင္ေယာယူဆတယ္။
ေမာင္ေယာလည္း ပညာရွင္မ ဟုတ္ေပမယ့္ ဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္ခဲ့ပါတယ္။
ေမာင္ေယာလည္းနည္းနည္းသိေတာ့ ၾကြားလိုက္အံုးမယ္။
စၾကာသဠာ ၾကီးရဲ့ အေပၚကို တက္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ ေအာက္ကေတာ့ တြဲေလာင္းၿဖစ္မေနေစႏွင့္။
ကမၻာၾကီးကို ငံု့ၾကည့္ ကမၻာၾကီးလည္ေနတာ ကိုေတြ့လိမ့္မယ္ ကမၻာလည္တဲ့ ဖက္ကို
အေရွ့
ကမၻာ လည္တာႏွင့္ ေၿပာင္းၿပန္ကို
အေနာက္
ေနာက္ၿပီး အီေကြတာတည့္တည့္ ေဘးတိုက္ လာၾကည့္
ကမၻာၾကီးရဲ့ အေပၚ ဖက္ကို ေၿမာက္အရပ္
ကမၻာၾကီးရဲ့ ေအာက္ဖက္ကို ေတာင္အရပ္
ေမာင္ေယာကေတာ့ အဲလိုပဲ နားလည္တယ္ မွားခဲ့ယင္ ခြင့္လြတ္ၾကပါဗ်ာ။ ။

ဒီေန့ေတာ့ ကုန္းခ်ဳပ္ၾကီးလည္း AUDIT ကေနာက္တစ္ပတ္
မေန့ကလည္း ေၿမြ (၆) ေကာင္ မိထားေတာ့ ေနာက္ ေန့ေတြ စာေရးနိဳင္အံုးမယ္မထင္ပါ။
မေန့ညက အိပ္ေတာ့ စဥ္းစားယင္းအိပ္ေပ်ာ္ သြားတာမိုးလင္းေတာ့ အံုးလြဲၿပီး ေခါင္းက ဘယ္ညာေတာင္
ေစာင္းလို့မရဖူး။ ဟင္း.........ပိုက္ဆံရွာရတာလည္းမလြယ္ပါလားေနာ္.......
ဓာတ္ပံုကမေန့က ရိုက္ထားတာ။
ညေနကေန စၿပီးရာ သီဥတုကလည္းေဖာက္လာတယ္။
သတိနဲ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနရတယ္။
သေဘၤာသားေတြ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ပိုက္ဆံမရဖူး ဆိုတာ ဓာတ္ပံုေတြၾကည့္လိုက္ပါ။
ဒါ ေမာင္ေယာရဲ့ ဘဝ ဘဝ ဒါပါပဲကြယ္။
အေတြးမလြဲၾကပါႏွင့္

ေမာင္ေယာ ရဲ့ အေတြးမ်ား (၃)

အယင္ကလည္း အခုေရးမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို အယင္ကလည္းစဥ္းစားမိပါတယ္
အခုမွေရးၿဖစ္တာပါ။
ေရးမယ့္အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ဘာမွ မထူးဆန္းတဲ့

အေရွ့။အေနာက္။ေတာင္။ေၿမာက္

ဘယ္လို ခြဲၿခား သိမလဲဆိုတာပါပဲ။
လူတိုင္းေတာ့ သိၾကပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီပညာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္းၾကတဲ့ လူေတြ
အေနနဲ့ ပိုၿပီးသိသင့္တယ္ ထင္လို့ပါ။ပညာရွင္ေတြလိုေတာ့ ေမာင္ေယာမသိဖူး။
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေယာသိသေလာက္ေလးကို ေမးၾကည့္ တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေမာင္ေယာကို

အရူးဆိုၿပီး ေၿပာၾကတယ္ဗ်ာ။
ေမာင္ေယာေတြ့ ဖူးသူ(အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေနသူမ်ား)အမ်ားစုကဘာေၿပာလဲဆိုေတာ့
ေနထြက္တဲ့ အရပ္ကိုအေရွ့
ေနဝင္တဲ့ အရပ္ကို အေနာက္
လက္ယာဖက္ကို ေတာင္အရပ္
လက္ဝဲဖက္ကို ေၿမာက္အရပ္တဲ့

လံုးဝ(လံုးဝ)မွားတယ္
ေမာင္ေယာ ၿပန္ေမးတယ္
ေမာင္ေယာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမာင္ေယာ ၿပန္ေၿပာၿပတာေလးက

မင္းတို့အိမ္ၿခံ ဝင္းထဲကို ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေယာက
ေနထြက္ တယ္ဆိုတဲ့ အရပ္က ဝင္လာၿပီး
ေနဝင္တယ္ ဆိုတဲ့ အရပ္က ထြက္သြားယင္

ငါက ၿမန္မာစာ နားမလည္လို့
“အဝင္ႏွင့္ အထြက္ကို”
မသိတာေနမွာေပါ့။
ဒါမွ မဟုတ္ ေမာင္ေယာမ်ား နိဳင္ငံၿခားမွာ အေနမ်ားလို့
အဝင္ အထြက္ေတြ
မွားကုန္တာလားမသိ ေတာ့ဖူး။

ၾဆာေယာရဲ့ အေတြးမ်ား (၂)

အခုေရးမယ့္ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ေရးဖို့ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားၿပီးမွ ေရးတာပါ။အယူအဆေတြ မွားခဲ့ယင္
ခြင့္လြတ္ၾကပါလို့ အယင္းၾကိဳၿပီးေတာင္းပန္ထားပါတယ္။
ေမာင္ေယာ အယင္တေန့က ေမာင္ေယာရဲ့ တူေလးတစ္ေယာက္ ႏွင့္စကားေၿပာၿဖစ္တယ္
သူက (၇) ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ့ ခေလး တၿခားအေၾကာင္းအရာေတြေတာ့ ထားပါေတာ့ သူက
ဂိမ္းေဆာ့တာ ဝါသနာပါတယ္ သူေဆာ့တဲ့ဂိမ္းေလးက Version အသစ္ထြက္ေတာ့ သူလည္းေဆာ့
ေမာင္ေယာလည္းေဆာ့ေပါ့။ေမာင္ေယာက အသက္ၾကီးလာေပမယ့္ စိတ္ပ်ိဳေအာင္လို့ ခေလးေတြႏွင့္ပဲေနတာမ်ားတယ္။ခေလးေတြေဆာ့တဲ့ ဂိမ္းေလးေတြလည္းေဆာ့တယ္။သူေဆာ့တဲ့ ဂိမ္းကို
ေမာင္ေယာလည္းၾကိဳက္ေတာ့ လိုက္ေဆာ့တယ္ အယင္တုန္းကေတာ့ ေဆာ့လို့အဆင္ေၿပတယ္ အခုက
အလုပ္ထဲမွာဆိုေတာ့ အဆင္မေၿပဖူး။အခုေရးေနယင္းႏွင္ေတာင္ ေဆ့လုပ္ၿပီးဂိမ္း သြားေဆာ့ေနတာ
၃ နာရီေလာက္ၾကာသြားတယ္။ေမာင္ေယာ ေစာေစာက ခေလးႏွင့္စကားေၿပာတဲ့ အေၾကာင္းၿပန္ေၿပာရယင္
ေမာင္ေယာ ကိုသူကေမးတယ္။ဂိမ္းက Version အသစ္ထြက္တာသိလားတဲ့။ဘယ္ရမလဲေမာင္ေယာလဲ
ကိုယ္တိုင္ေတာင္ေဆာ့ၿပီးေနေတာ့ သိတယ္လို့ပဲ ၿပန္ေၿဖတာေပါ့။
“ဦးေယာ ေဆာ့ၾကည့္ၿပီးၿပီလား”
“ေဆာ့ၾကည့္တာေပါ့ ငါ့တူရယ္”
“ေအာင္သြားၿပီလား”
ကိုယ္က လူၾကီးၿဖစ္ေနေတာ့ ၿပီးစလြယ္ပဲ
“ေအာင္သြားၿပီ အဆံုးထိ ၿပီးသြားၿပီ”
ခေလးအထင္ၾကီးေအာင္ ေၿပာလိုက္မိတာ
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း အဆံုးထိ မေဆာ့ၾကည့္ရေသးဖူး။
ဒီေတာ့ခေလးကၿပန္ေမးတယ္
“အဆံုးမွာဘာေတြ့လဲ”
ကိုယ္လည္းနည္းနည္းေတာ့ ေၾကာင္သြားတာေပါ့ ဟုတ္တယ္ေလ ခေလးကသိခ်င္လို့ေမးတာ ဆိုၿပီး
အ၇င္Version ကေတြ့တာေလးေတြႏွင့္
“ဆုရတာေပါ့ငါ့တူရယ္”
ဒီလိုေၿဖ လိုက္ေတာ့ ခေလးမ်က္ႏွာက တစ္မ်ိဳးၿဖစ္သြားတယ္။
“ဦးေယာ သားကိုမလိမ္ရဖူးေနာ္”
“ဟ ေကာင္ရငါမလိမ္ ပါဖူး မယံုယင္ မင္းၿပီးေအာင္ေဆာ့ၾကည့္ေပါ့”
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလိုေၿပာလိုက္ေတာ့ ခေလးၿပန္ေၿပာတဲ့ စကားကိုၾကားၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္
တုန္လွုပ္သြားတယ္။
“ဦးေယာကလည္း သားကအဆံုးထိ ကစားၿပီးသြားၿပီ ဦးေယာေၿပာတဲ့ ဟာမဟုတ္ဖူး”
“သားကိုယ္တိုင္ ကစားၿပီး ေတြတယ္”
“ဦးေယာ သားကိုေၿပာေတာ့ လိမ္မေၿပာရဖူးဆို ဦးေယာတို့ လူၾကီးေတြၾကေတာ့ ဘာလို့ ညာေၿပာတာလဲ”
ဘုရား ဘုရား
အမူးေတာင္ေၿပသြားတယ္
ေမာင္ေယာ လက္ရွိလုပ္ေနတာ Management Level
၇ ႏွစ္သားခေလးက ၿပန္ေၿပာေနၿပီး
“လူၾကီးေတြ ၾကေတာ့ ညာေၿပာလို့ရလား”တဲ့

ၾဆာေယာ ႏွင့္စာသင္ၿခင္း

စာသင္တယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ လြယ္တာမဟုတ္ဖူး။
ကိုယ္က အသင္ခံရတဲ့ ဘဝကဘာမွ ၿပသာနာမရွိေသးဖူး ဆရာသင္ေပးတာကို လိုက္မွတ္ က်က္ခိုင္းတာကို
ရေအာင္က်က္ ေရးခိုင္းတာကိုရေအာင္ေရး လြယ္လြယ္ေလး မသိယင္ ဆရာကိုၿပန္ေမး။
ညေနက တေနရာမွာေတြ့လိုက္တယ္ စာသင္ေပးရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ကညီးေနတာ အာေပါက္မတတ္ေၿပာလည္း
နားမလည္ၾကလို့တဲ့။ေမာင္ေယာက ညဏ္နည္းတယ္ ပညာအရည္အခ်င္းကလည္း ဘြဲ့ေတာင္မရဖူး။
ေတြးမိသေလာက္ေလးကို ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာလို့ေရးမိတာေနာ္။
ေမာင္ေယာတို့ အလုပ္စလုပ္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းကဆို စာေတြဆိုတာ စိတ္ညစ္ၿပီး ေသခ်င္ေစာ္နံေလာက္ေအာင္
ဖတ္ခဲ့က်က္ခဲ့ရတာ။စာေတြးလည္းေရးခဲ့ရတာ တြက္ခဲ့ရတာ ဆရာေတြကို အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းက ေတာ္ေတာ္
အၿမင္ကတ္တာေပါ့။ေမာင္ေယာက မသိလို့ေမးတာကို တိုက္ရိုက္မေၿဖဘဲ စာအုပ္ၾကီးေတြထုတ္ေပးၿပီး
ေတြ့ေအာင္ရွာခိုင္းတယ္။မေတြ့ယင္ အၿပစ္ေပးခံရမွာ ဆိုေတာ့ ေန့မအိပ္ ညမအိပ္ ရွာရတာ။
အခုေတာ့ လည္းဆရာေတြကို ၿပန္သတိရမိတယ္ ကိုယ္သိခ်င္တာေလး ရွိယင္ေတာင္ ဘယ္စာအုပ္ထဲမွာ
ၾကည့္ရမလဲလို့ အနီးကပ္ ေမးစရာလူမရွိဖူး။
ေနာက္ၿပီး ကိုကသူမ်ားေတြကို စာၿပန္သင္ေပး၇ေတာ့ မယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေယာတို့ အၾကီးအက်ယ္
ဒုကၡေရာက္ေတာ့တယ္။အယင္တုန္းက အသင္ခံရတုန္းက မသိယင္ၿပန္ေမးလို့ရတယ္။အခုၿပန္သင္ေပးတဲ့
အခ်ိန္ၾကေတာ့ ငါ့ကိုၿပန္ေမးလို့ ငါမေၿဖနိဳင္ မရွင္းၿပနိဳင္ယင္ လယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးၾကီးက
စိတ္ထဲမွာ ရွိေနေတာ့ အယင္ကထက္ပိုသိေအာင္လုပ္ရတယ္။စာေတြပိုဖတ္ရတယ္။
ေနာက္တခု ေမာင္ေယာဒီရက္ပိုင္းမွာနားလည္သြားတာက ကိုယ္တိုင္နားလည္သေဘာေပါက္ေပမယ့္
ကိုယ္သင္ေပးတာကို ခံယူမယ့္သူေတြက သင္မယ့္ဘာသာ အေၾကာင္းအရာကို စိတ္ဝင္စားရဲ့လား။
ကိုယ္သင္ေပးမဲ့ဘာသာရပ္ကို သင္ယူမဲ့သူေတြက စိတ္မဝင္စားဖူးဆိုခဲ့ယင္ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္
လွည့္ပတ္ၿပီး စည္းရုံးရေသးတယ္။
သူတို့ေတြ စိတ္ဝင္စားလာၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္ၾကေတာ့ သူတို့ဆီက သိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းသံေလးေတြထြက္လာေအာင္
လုပ္ယူရေသးတယ္။ေမးခြန္းေလးေတြ ထြက္လာၾကၿပီ ဆိုေတာ့မွ သူတို့သိခ်င္တာႏွင့္ ကိုယ္သင္ေပးခ်င္တာႏွင့္
အေၾကာင္းအရာႏွစ္ခုကို ၿပန္ၿပီးခ်ိန္ညိွ ၿပီးမွသင္ဖို့အစီအစဥ္ကိုၿပန္လုပ္ယူ။
အဲေနာက္တစ္ခုက အသင္ခံရသူေတြက ကိုယ္သင္ေပးမယ့္ အေၾကာင္းအရာေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ
အေၿခခံ အသိ ရွိလဲ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ေလ့လာထားတာရွိလဲဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ရေသးတယ္။
ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္အသိေလာက္ရီွတဲ့သူကို ဘြဲ့လြန္တန္းက ဘာသာရပ္ေတြ သြားေၿပာေနယင္
သူဘယ္လို လိုက္နိဳင္မလဲ။
ေမာင္ေယာအၿမင္မွာေတာ့ အဓိကအေရးၾကီးတာက အေၿခခံအခ်က္ေလးေတြကို နားလည္ေအာင္
စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ လုပ္ေပးဖို့ အေရးၾကီးတယ္ထင္တာပဲ။ေနာက္ၿပီး သင္ယူမယ့္သူေတြကိုလည္း
သင္ေပးမယ့္ ပညာရပ္ေတြဟာ သူတို့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အသံုးဝင္ၿပီး ဘယ္လို အခြင့္အေရးေတြ
ရမယ္ဆိုတာကို အဓိကထားၿပီး အယင္နားဝင္ေအာင္ေၿပာသင့္တယ္ထင္တယ္။
ေနာက္ သင္ယူတဲ့သူေတြရဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ ကိုလည္းေလ့လာရေသးတယ္။သင္ယူတဲ့သူက ရီးစားႏွင့္ ၿပတ္လို့
စိတ္ညစ္ေနပါတယ္ဆိုမွ သူ့ကို ေတာ္ေလးဝ ဝင္မိန္းမ အေၾကာင္းသြားသင္ေပးယင္ စိတ္မဝင္စားတဲ့အၿပင္
သင္ေပးတဲ့လူကိုပါ ထမဆဲယင္ကံေကာင္းတယ္မွတ္ရမယ္။

အမွားပါယင္ ခြင့္လြတ္ၾကပါ။

ၾဆာေယာရဲ့ အေတြးမ်ား

ယေန့ အခ်ိန္အခါမွာေတာ့ သီခ်င္းတခ်ိဳ့နားေထာင္ယင္း ကဗ်ာ တခ်ို့ ဖတ္ၾကည့္ယင္း စိတ္ကူးထဲ ေပၚလာတာေလး
တခ်ိဳ့ကို ေရးခ်ခ်င္စိတ္ ၿဖစ္လာပါတယ္။အဲတာကဘာလဲ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံၿခားသား ေတြေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတခ်ိဳ့
ၾဆာေယာ ရဲ့ မွတ္ညဏ္ထဲ ေပၚလာပါတယ္။လက္ရွိနားေထာင္ေန မိတာက ဘိုဝ ဘီယာမန္း ရဲ့ ကၽြဲကိုရိုက္တဲ့
ပံုေတြမွာ သီခ်င္းနားေထာင္ယင္းေပၚလာတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးပါ။


သီခ်င္းေလး ကိုေနာက္မွ အၿပည့္အစံု ေရးၿပမယ္။
အၿမည္းကေတာ့

Every Night When I Drink I fell ယူ
That Is Life
I Love You (ဂရန္းဝီစကီ)
ေနာက္မွ ဆက္ေရးမယ္
ဒီေန့ေတာ့ ၾဆာေယာဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ကိဗ်ာ တစ္ဗုတ္ ကို ခံစားၾကည့္မယ္။


အိုမာခရမ္(မွားယင္ခြင့္လြတ္ၾက)က ကဗ်ာရွည္ၾကီး ေရးခဲ့တယ္။
ကဗ်ာၾကီးရဲ့ အစိတ္အပိုင္း တခ်ိဳ့က သိသေလာက္ ေရးၿပရယင္

ဒီေလာကၾကီးမွာ
အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္တစ္ပင္ေအာက္
လွပေသာ ရွု့ခင္းေလးႏွင့္
ပန္းသီးတစ္လံုး
ဝိုင္တစ္ခြက္ႏွင့္
ခ်စိသူေလး ကသာ
တေယာထိုးၿပီး သီခ်င္းေလး
သီဆိုေနမယ္ဆို
ေလာကဟာ ၿပည့္စံုေနၿပီ။


အိုမာခရမ္ ကသူလိုခ်င္တာသူေရးတာ အားလံုးကအပ်စ္တင္ခ်င္ၾကတယ္
ဘာလဲဆိုေတာ့ သူကအေလလိုက္ေနတဲ့လူဆိုၿပီး။
ဘယ္သူေတြဘယ္လို အၿပစ္တင္တင္ ၾဆာေယာတို့ ကၾကိဳက္တယ္။

ဒီကဗ်ာကိုပဲကၽြန္ေတာ္ က ဒီလိုၿပန္ၿပီးေရးဖြဲ့ခ်င္ပါတယ္။


အမိၿမန္မာၿပည္ၾကီးမွာ
ခိုင္ခန့္တဲ့ တိုက္ခန္းၾကီးတစ္ခုထဲ
မီးလည္းမၿပတ္တဲ့ေနရာေလးမွာ
Aircon ေလးဖြင့္ၿပီး
စည္ဘီယာခြက္ေလးေတြစီလို့
အမည္းပန္ကန္ေလးႏွင့္
ခ်စ္သုေဝ လိုမိန္းခေလးကသာ
ကားယား OK သီဆိုေနယင္
ဒါ ဘဝပဲလို့။ ။

အိုမာခရမ္ရဲ့ မူရင္းေလးေတြ ေနရာသိယင္ လမ္းေပးၾကပါဗ်ာ။
Scan ဖတ္ၿပီးသား ေလးေတြ ရွိခဲ့ ယင္းလည္း ကူၾကပါအံုးဗ်ာ

အသက္ရွုူၿပြန္ပိတ္ၿခင္း

အခုေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးက ပညာရွင္ေတြအတြက္ ကေလးကစားစရာ ေလးလို့ ယူဆစရာရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေယာကေတာ့ လူတိုင္းသိသင့္တယ္လို့ ယူဆပါတယ္။လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သိၿပီးသား
ၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
တကယ္တမ္း အသက္ရွူၿပြန္ပိတ္တာကို english လို အေခၚအေဝၚ ရွိေပမယ့္ စာလံုးမေပါင္းတတ္လို့
ဒီအတိုင္းပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္။သူကဘယ္ အေၿခအေန မ်ိဳးမွာၿဖစ္တာလဲဆိုေတာ့
မာေၾကာတဲ့အစားအစာေတြကို ေၾကညက္ေအာင္ မဝါးပဲမ်ိဳခ်တဲ့အခါ
အစာကိုပလုတ္ပေလာင္း မ်ိဳခ်တဲ့အခါ
ေနာက္ အရက္နည္းနည္းပဲ ရွိၿပီးလူကမ်ားေနေတာ့ မ်ားမ်ားေသာက္ရေအာင္ဆိုၿပီး ႏြားငတ္ေ၇က် ေသာက္တဲ့အခ်ိန္
ေနာက္ခေလးေတြ ေဂၚလီလံုးလိုဟာမ်ိဳးေတြႏွင့္ ေဆာ့ယင္း လည္ေခ်ာင္းထဲ ဝင္သြားတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြ
ဒါ့အၿပင္ ၿဖစ္ခ်င္တဲ့လူေတြ ၿဖစ္တာပါပဲ။
ပါးစပ္ကေန မ်ိဳခ်လိုက္တဲ့ အရာေတြက အစာအိမ္ကိုသြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို တည့္တည့္မသြားပဲ
အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္းကို သြားပိတ္ေတာ့ လူကအသက္ရွူလို့ မရေတာ့ဖူး။
အသက္ရွူရပ္ယင္ေတာ့ အဲဒီ့လူေသတာေပါ့။ဒါေပမယ့္ ကယ္ရမယ့္နည္းလမ္းေတာ့ ရွိတာေပါ့။
လူရဲ့ အတြင္းပိုင္းမွာ ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ ၇င္ဘတ္ၾကီးကို ၿခားထားတဲ့ ဒိုင္ယာဖရမ္(စာလံုးေပါင္းမွားမွာစိုးလို့)ဆိုတဲ့
ရင္ဝမ္းၿခားၾကြက္သားၿပားၾကီးရွိတယ္။ဓာတ္ပံုေတြက ရန္ကုန္မွာ က်န္ေနခဲ့လို နားလည္သလိုပဲေရးေပးလိုက္တယ္ အမွားပါယင္ခြင့္လြတ္ၾက စာေတြကလည္း ေမ့တဲ့ဟာေတြေမ့ကုန္ၿပီ။
ေစာေစာကေၿပာသလို လူတစ္ေယာက္ အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္းပိတ္ၿပီ ဆိုယင္ ပိတ္တဲ့ဟာကို ၿပန္ဖြင့္ေပးႏုိင္ယင္
သူအသက္ရွင္နိဳင္တာေပါ့။ၿပန္ဖြင့္ေပးဖို့က ေမာင္ေယာသိသေလာက္ တစ္နည္းပဲရွိတယ္။
ဘာလဲဆိုေတာ့ အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္းပိတ္တဲ့လူရဲ့ ရင္ဝမ္းၿခားၾကြက္သားၿပားၾကီးကို ကစားေပးရပါမယ္။
ဒီလိုကစားေပးမွ နဂိုရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေလၾကြင္းေလက်န္ေတြက အေပၚကို ၿပန္ၿပီးေဆာင့္တက္သြားေတာ့
ေစာေစာက အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္းမွာ ပိတ္ေနတဲ့ ပစၥည္းက အေပၚကို ၿပန္တက္သြားၿပီး အသက္ရွူ လမ္းေၾကာင္း ၿပန္ပြင့္သြားတယ္။ဒီလိုဆို အဲဒီလူ အသက္ၿပန္ရွူလိုရၿပီ။။။။။။။။ု့
ရင္ဝမ္းၿခားၾကြက္သားၾကီးကို ဘယ္လို လွုပ္ရွားေစမလဲ ဆိုေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္ေသာ္ငွင္း တၿခားသူတေယာက္ေယာက္ ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္းပိတ္တဲ့သူရဲ့ ဝမ္းဗိုက္ေနရာကို ေနာက္ကေန
လက္ ၂ ဖက္ႏွင့္ ယွက္သိုင္းၿပီး ခတ္ဆတ္ဆတ္ေလး ဖိေပးပါ။ဆြဲဖိခိုင္းတာမဟုတ္ဖူး။အေပၚကို ပင့္ၿပီးဆြဲိရမွာ။
အဲေလာက္ဆို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေသာက္ယင္းစားယင္း မေတာ္တဆ ၿဖစ္ခဲ့ယင္ လုပ္တတ္ေလာက္ပါၿပီ။
အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္း ပိတ္တာက ဘယ္ေနရာမွာမဆို ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆို အခ်ိန္မေရြးေနရာမေရြး
ၿဖစ္တတ္ပါတယ္။ဘယ္လိုသိႏိုင္လဲ ဆိုေတာ့ ေယဘုယ အားၿဖင့္ အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္းပိတ္သြားတဲ့လူဟာ
အသံလည္း မထြက္ေတာ့ဖူး။မ်က္လံုးၾကီးၿပဴးလာၿပီး မ်က္ႏွာေတြလည္း ၿပာလာတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ေသာက္စားေနတုန္းေတြ့ယင္ ေနာက္ေနတယ္မထင္ပဲ သတိထားေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။


ေနာက္တစ္ခု ဒါေလးေရးေနယင္း ေမာင္ေယာ လြဲခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုကို သြားသတိရမိတယ္။
ေမာင္ေယာ India ႏိုင္ငံ ဘံုေဘ ၿမိဳ့မွာ ရွိစဥ္တုန္းက ေမာင္ေယာက အလုပ္ထဲမွာ မီးေလာင္မွုတစ္ခုၿဖစ္တယ္။
မီးစေလာင္တဲ့ ေနရာမွာရွိတဲ့ ေကာင္က သူ့ေၾကာင့္ေလာင္တာဆိုေတာ့ အလုပ္ၿပဳတ္မွာ ေၾကာက္လန့္ၿပီး
မေအာ္ပဲ Rise မလုပ္ပဲႏွင့္ ဟဲ့မီးဟဲမီး ဆိုၿပီး လက္ႏွင့္လိုက္ရုိက္ၿပီးသတ္ေနတာ မီးကပိုၾကီးလာေတာ့မွ
အားလံုးေတြ့သြားၿပီး ဝိုင္းၿငိမ္းမွပဲ ၿငိမ္းသြားတယ္။
မီးေလာင္တာၿပီးသြားေတာ့ အားလံုးေအးေဆးသြားေတာ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးကိုလက္ႏွင့္ လိုက္ရိုက္တဲ့ေကာင္
လက္ကို မီးေလာင္တာဒဏ္ရာရတာေပါ့။သူဒဏ္ရာရေတာ့ ေမာင္ေယာတို့ အလုပ္ရွုပ္ၿပီ။သူ့ကို ကုသေပး
ေဆးရံုတင္ဖို့ ေနာက္ဲ့ ရုံးခ်ဳပ္ကို သတင္းပို့ဖို့ Report ေတြ စာတိုေပရွည္ေတြ ေမာင္ေယာေရးေပးရတာေပါ့။
သူဒဏ္ရာရတာက ဗယ္ဖက္လက္(Left) ၂% ႏွုန္းေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။သူ့ကိုလည္း ေမာင္ေယာကိုယ္တိုင္
ေဆးစာေရးၿပီး ေဆးရုံတင္ ရုံးကိုလည္း သတင္းပို့ ေဆးစာေတြရဲ့ ထံုးစံမွာ ဒဏ္ရာကဘယ္ေနရာမွာ
ခန့္မွန္းေၿခ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာရယ္ ေရးေပးရတယ္။ရုံးကို သတင္းပို့ေတာ့ ေစာေစာကေရးထားတဲ့ ေဆးစာႏွင့္
ဒဏ္ရာဓာတ္ပံု ေတြကိုပို့လိုက္တယ္။ေနာက္ေန့က်ေတာ့ ထိခိုက္မွု့ အာမခံ ေပးဖို့ အာမခံကိုယ္(စား)လွယ္
လာစစ္တယ္။ေအးေဆးပဲ အာမခံ ေလ်ွာ္ေၾကးလည္းရမယ္ ဆိုၿပီးကိုယ္(စား)လွယ္ကေၿပာပါတယ္။
ဒါဆိုအားလံုးအဆင္ေၿပၿပီ က်န္တာက ရုံးအပိုင္းၿဖစ္သြားၿပီ။

ဒါေပမယ့္ အာမခံ ကိုယ္စားလွယ္က ၿပန္ခါနီး ေဆးစာေရးတဲ့ သူႏွင့္ေတြ့ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္ေယာလည္း
ေတြ့ရတာေပါ့ ေမာင္ေယာကေတာင္ေမးလိုက္ေသးတယ္
“မင္းလူနာကိုယ္လည္း ေဆးရံုမွာ ေတြ့ၿပီးၿပီ Report ေတြလည္း ဖတ္ၿပီးသြားၿပီ ၿဖစ္စဥ္ေတြလည္းေလ့လာၿပီးၿပီ
ဘာလိုေသးလို့လဲ”
“လိုတယ္သူငယ္ခ်င္း မင္းငါ့ကို Report အသစ္ၿပန္ေရးေပး မေရးေပးယင္ မင္းတို့ေလ်ာ္ေၾကးရမွာမဟုတ္ဖူး”
ဒါႏွင့္ ေမာင္ေယာလည္းေတာ္ေတာ္လန့္သြားတယ္ ေစာေစာက အားလံုးအဆင္ေၿပေနၿပီးခ်မွ ေလ်ာ္ေၾကးမရယင္
ေမာင္ေယာလည္း အလုပ္ၿပဳတ္သြားႏိုင္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ကိုယ္စားလွယ္ကို တိုးတိုးေလးကပ္ေမးၾကည့္ေတာ့
သူက ေမာင္ေယာေ၇းထားတဲ့ Report က တေနရာကိုလက္ၿငိဳးေထာက္ၿပေတာ့ ေမာင္ေယာမ်က္လံုးၿပဴးသြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ
တကယ္ဒဏ္ရာ၇တဲ့လက္က ဗယ္ဖက္ Left
ေမာင္ေယာေရးတဲ့ Report ထဲမွာ ညာဖက္ Right
တခါတေလေတာ့လည္းလြဲတတ္ပါတယ္။
="http://www.youtube.com/v/5A1NT3l1y4s&hl=en&fs=1

ၾဆာေယာႏွင့္ ယိုးဒယား အပိုင္းအစမ်ား (၁)

ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ တစ္ခုကိုဝင္ၾကည့္ ခ်ိန္မွာ ဘန္ေကာက္ လံုပနီ ညေစ်းမွာ စားေသာက္ေနတဲ့
ဓာတ္ပံုေလးေတြ ေတြ့ ေတာ့ ဘန္ေကာက္ ေရာက္ခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းအရာေလး တခ်ိဳ့ကို ၿပန္သတိရမိတယ္။
အခုေလာေလာ ဆယ္သတိရေနတဲ့ေနရာေလးက ပတ္ပတန္း ဖယ္ရီဆိပ္က ဆူကီဆိုင္ေလး ရယ္
ေနာက္ၿပီး ငရုတ္သီးႏွင့္ ကိုလာ ေရခဲ အရမ္းၾကိက္တတ္တဲ့ ယိုးဒယားပ်ိဳၿဖဴေလးရယ္ပါ။အခုေတာ့ ဆူကီဆိုင္ေလး
ရွိေသးလား မသိဖူး မေရာက္ တာလဲ (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ။ေလဆိပ္ေတာ့ ထရန္စစ္(စာလံုးမေပါင္းတတ္လို့)
ေတာ့ ၿဖတ္သြားရတာေပါ့။ဘန္ေကာက္ၿမစ္(နာမည္ေသခ်ာမသိပါ)ကို ဟိုဖက္ဒီဖက္ ကူးတဲ့ဖယ္ရီ ဆိပ္က
ပတ္ပတန္း(ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့နာမည္)ဖက္ဆိပ္ကမ္းက ၿမစ္ကမ္းေဘးမွာ ညဖက္ႏွီးဖ်ာေလးေတြခင္းၿပီးေရာင္း တဲ
ဆူကီဆိုင္ေလးေတြ ေလးငါးဆိုင္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ေမာင္ေယာတို့ စားေသာက္ေနၾကဆိုင္ကေတာ့
ၿမန္မာလူမ်ိဳး ပိုင္တဲ့ဆိုင္ေလးပါ။အဲ့ဒီ ဆိုင္မွာ အကင္ေတြ ဘီယာေတြလည္းရေတာ့ စားတယ္မူးတယ္ေပါ့။
ဖယ္ရီ ေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ညာဖက္ကို ကိုက္ ၅၀ ေလာက္ေရွာက္သြားယင္ ေမာင္ေယာတို့ေသာက္ေနၾက
ဆူကီဆိုင္ေလးကို ေရာက္တယ္။ညာဖက္ မခ်ိဳးဘဲ ဗယ္ဖက္ ကိုက္ ၂၀ ေလာက္ခ်ိဳးသြားမယ္ဆိုယင္ေတာ့
ေမာင္ေယာ ေၿပာေနၾက ဘန္ေကာက္ေရာက္ယင္ က်က္သေရ ရွိေအာင္ ၾကက္သေရေၾကာ္ စားတယ္ဆိုတဲ့
ဆိုင္ေလးရွိတယ္။ၾကက္အေရခြန္ေၾကာ္က ဘတ္ ၂၀ ဖိုးေလာက္ဆို စားပါေလ။အမွန္ေၿပာရယင္ အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းက ဆူကီဆိုတာ ပထမဆံုး အၾကိမ္ေသာက္ဖူးၿခင္းပဲ။ကၽြန္ေတာ္တို့ ကို ဦးေဆာင္သူကေတာ့
အဲ့ဒီ့ အခ်ိန္တုန္းက ေမာင္ေယာတို့ရဲ့ ေရွ့ေဆာင္လမ္းၿပၾကီး တစ္ရက္ကို Red Label တစ္လံုး Mild Seven
တစ္ဗူးပံုမွန္ မွီဝဲတတ္တဲ့ ၾဆာေမာင္ၾကီး ၿဖစ္ပါတယ္ အသက္ကလည္း ၃၀ ေက်ာ္ မိန္းမကလည္း မယူရဲေတာ့
အရက္ႏွင့္ ေဆးလိပ္ပဲေသာက္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ လူပ်ိဳၾကီး လူေပၾကီးပါ။ဟိုတေလာက ေမာင္ေယာ
နိဳင္ငံၿခား ထြက္ခါနီး ေတြ့ေတာ့ သူကဘာေၿပာလည္းဆိုေတာ့
“ေကာင္ေလး မေသာက္နဲ့ေတာ့ အရက္ေသာက္တာ မေကာင္းဖူး လိမ္လိမ္မာမာေနေတာ့ မေပနဲ့ေတာ့”
ဆိုၿပီး ဆံုးမေနတယ္။သူကိုယ္တိုင္လည္း တိုက္ပံုေတြ ဘာေတြနဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ အရက္ေတြ ေဆးလိပ္ေတြ
မေသာက္ေတာ့ဖူးဆိုပဲ။ဒါနဲ့ ေမာင္ေယာလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ၿပန္ေၿဖခဲ့တယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဒါေတြက အကိုတို့ပဲ သင္ေပးခဲ့တာေလ ကၽြန္ေတာ္လည္း အကို့ အသက္အရြယ္ေရာက္ယင္
ရပ္ပါ့မယ္။”လူၾကီးစကားနားေထာင္တယ္ေလ။
ဒါနဲ့ ဆူကီအေၾကာင္းဆက္ပါအံုးမယ္။ညေနေရာက္တာႏွင့္ ထိုင္ပါၿပီ ပထမဆံုးထိုင္တာဆိုေတာ့လည္း
ေမာင္ေယာတို့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့ တစ္ေယာက္ကလာေမးေတာ့ ဆူကီတစ္ပြဲႏွင့္ ဘီယာမွာလိုက္တယ္။
ေမာင္ေယာက ဆူကီမၿမင္ဖူးေတာ့ စိတ္ဝင္စားစြာႏွင့္ေစာင့္ေနတာေပါ့။ဖ်ာေပၚမွာ စားပြဲဝိုင္းေလးခင္း ထားတာ။
ပထမဆံုးလာခ်ေတာ့ မီးေသြးဖိုၾကီးၿဖစ္ေနတယ္။ဒါနဲ့ေမာင္ေယာ က
“ေဟ့လူ ဆူကီမွာတာ ဘာလို့မီးေသြးဖိုၾကီးလာခ်တာလဲ ငါတို့မခ်မ္းပါဖူး မီးလွုံစရာမလိုဖူး ၿပန္ယူသြား”
ၿမန္မာစားပြဲထိုးေလး ခမ်ာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနတုန္း ၾဆာေမာင္က
“ေဟ့ေကာင္ မသိယင္ တိတ္တိ္တ္ေန ဘာမဝင္မေၿပာႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္”“ညီေလးခ်ထားခဲ့”
ေမာင္ေယာလည္းဘာမွ မေၿပာသာေတာ့ပဲ ဘီယာေသာက္ယင္း စိတ္ရွည္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့မွ ၾဆာေမာင္ကရွင္းၿပေတာ့မွ ေမာင္ေယာလည္းဆူကီဆိုတာဘာလည္း သိရေတာ့တယ္။
စားၾကည့္ေတာ့ၾကိဳက္လည္းေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္သြားတာနဲ့ ေနာက္ေန့ေတြၾကေတာ့ ၾဆာေမာင္တို့ မပါလည္း
ေမာင္ေယာတို့ ေန့တိုင္းနီးနီးသြားစားေတာ့တာပါပဲ။ေစ်းကလည္းတန္တာကိုး။

အဲက်န္ေသးတယ္ဗ် ပထမဆံုးေသာက္တဲ့ေန့မွာပဲ ဝိုင္းထိုင္ၿပီးေသာက္ေနတုန္း ေနာက္ကေန
“အကိုၾကီး”
မိန္းခေလး အသံၾကားလို့ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေမာင္ေယာေနာက္မွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိမယ့္
ကုလားမေလး တစ္ေယာက္ေမာင္ေယာကို ႏွင္းဆီပန္းေလး လာေပးေနတာေတြ့ေတာ့
“ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးတာလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
ဟာဘယ္ေၿပာေကာင္းမလဲ ေမာင္ေယာႏွလံုးေတြခုန္ၿပီးရင္ေတြပါ တုန္သြားတာေပါ့။ကုလားမေလးက
ရုပ္ရည္ေလးက သနားကမားေလး ေမာင္ေယာလည္း ပီတိေတြဖ်ာၿပီး သူမရဲ လက္ထဲကပန္းေလးကို
လွမ္းယူေနတုန္း ၾဆာေမာင္က
“လုပ္ၿပန္ၿပီ ဒီေကာင္ ၿပသနာရွာၿပန္ၿပီ ေအးေဆးေဆးမေသာက္ဖူး”
ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးကို ဘတ္ေငြအေၾကြတခ်ိဳ့ေပးၿပီးသြားခိုင္းလိုက္တယ္။
ဒီေတာ့မ ေမာင္ေယာလည္း သေဘာေပါက္သြားေတာ့တယ္။

ေမာင္ေယာစဥ္းစားၾကည့္တယ္။
ေရာက္ေနတာက ယိုးဒယားနိဳင္ငံ
စားေသာက္ေနတဲ့ဆိုင္က ၿမန္မာပိုင္ဆိုင္
ၿပီးေတာ့ၿမန္မာစကားတတ္တဲ့ ေကာင္မေလး....................



ေမာင္ေယာႏွင့္ကိုရီးယား

တခါတုန္းကေပါ့ အလုပ္တစ္ခုထဲမွာ ကိုရီးယားလူမ်ိဳးက အၾကီးဆံုး အသက္ေရာ ရာထူးေရာ သူ့ေအာက္မွာ
အင္ဒိုနီးရွား။ၿပီးယင္ေမာင္ေယာေပါ့ အလုပ္ထဲမွာက ဗမာကမ်ားတယ္။ေမာင္ေယာက ႏွင့္ေနာက္တစ္ေယာက္က
ၿမန္မာ အမ်ားစုကို ထိန္းသိမ္းၿပီး ေနရလုပ္ရတာေပါ့။ကိုရီးယားလူမ်ိဳးသက္ၾကီးပိုင္း အမ်ားစုက ေၿပာရဆိုရတာ
တယူသန္ၾကတယ္ထင္တယ္။ေမာင္ေယာရဲ့လူၾကီးကေတာ့ တကယ္တယူသန္ သူေၿပာတာမွ အမွန္ သူေၿပာတဲ့
အတိုင္းလုပ္ၾကရတယ္။ဥပေဒသ ေတြလာမေၿပာနဲ့ ဂရုကိုမစိုက္ဖူး။နားခ်ိန္မွာေတာင္ ပုဆိုးမဝတ္ရ ဆိုၿပီးအမိန့္
ထုတ္ထားတယ္။ေမာင္ေယာကလည္း ေၿပာင္းလာခါစ လူသစ္ သူ့အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္း မသိေသးေတာ့
ခဏခဏ စကားမ်ားၿငင္းခုန္ရတယ္။ၿပီးေတာ့ သူကေခြးသားလည္းအရမ္းၾကိဳက္တယ္။သူၾကိဳက္တာအေၾကာင္း
မဟုတ္ဖူး ေမာင္ေယာတို့ကိုပါ ေကၽြးတယ္။မစားယင္သူက စိတ္ဆိုးေသးတယ္။ေခြးသားအၿပင္ ကင္ခ်ီ ဆာရွီးမီ
ေတြလည္းစားခိုင္းတယ္။ၿပီးေတာ့သူ ကေၿပာေသးတယ္ တာေတြက အရမ္းေစ်းၾကီးတဲ့ အစားစေသာက္ေတြ ဆိုၿပီး။ေမာင္ေယာတို့ ဘဝစဥ္းစားသာၾကည့္။သူထင္တာက တၿခားသူနဲ့ အလုပ္အတူလုပ္ဖူးသူ ၿမန္မာ အမ်ားစု
ေတြက အသားစိမ္းငါးစိမ္း ဆိုလံုးဝ မထိၾကဖူး ေခြသားလည္းေရွာင္ၾကတယ္။ေမာင္ေယာတို့က ဘယ္ရမလဲ
ေခြးသားေတာ့မစားဖူးဆိုၿပီးၿငင္းတယ္။ဝက္။ပုဇြန္။ကင္းမြန္။ငါး အကုန္ အစိမ္းလိုက္ တြယ္တာ သူစားဖို့ေတာင္
မေလာက္ဖူးၿဖစ္သြားလို့ေနာက္တခါမေကၽြးရဲ့ေတာ့ဖူး။
ေနာက္တစ္ခုဆိုးတာက သူက english လိုပီပီသသ မေၿပာနိဳင္ဖူး ၿပီးေတာ့သူေၿပာတဲ့ အသံထြက္ေတြကမွ အမွန္
ေမာင္ေယာတို့ ေၿပာတာေတြ ကမမွန္ဖူးေပါ့။တခ်ိဳ့ေသာ အသံုးအႏွုန္းေတြကလည္းမတူၿပန္ဖူး။
ေမာင္ေယာေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္တာေပါ့ နဂိုကမွ english လိုညံရတဲ့ ထဲမွာ။တေန့ေတာ့ သူကၽြန္ေတာ့္ ကို
ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဆိုးစရာေပၚလာပါတယ္။ေမာင္ေယာတို့ အလုပ္ရံုးခန္းက သူရယ္။အင္ဒိုနီးရွားရယ္။ေမာင္ေယာရယ္ သံုးေယာက္တစ္ခန္းထဲမွ လုပ္ရပါတယ္။ရုံးခန္းထဲမွာ ကေကာ္ဖီေသာက္ယင္ ေဖ်ာ္တဲ့ေနရာေလး ရွိတယ္။အဲဒီ့ေနရာမွာ တဘက္အေသးေလးတစ္ထည္ခင္းထားပါတယ္။တခါတေလ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ယင္း ႏွင့္ ဖိတ္တာလ်ွံတာ ၿဖစ္ယင္
ေဘးကိုမေပေအာင္လို့ပါ။တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ တဘက္အၿဖဴေလးလည္း ေကာ္ဖီ ဖိတ္တာ လ်ွံတာႏွင့္
အစြန္းကြက္ေလးေတြ ၿဖစ္လာေတာ့ ကိုရီးယားက ေမာင္ေယာကို ေလ်ွာ္ဖို့တာဝန္ေပ လာေတာ့ ေမာင္ေယာလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေလ်ွာ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန့ ယူလာခဲ့တယ္။ေကာ္ဖီစြန္းတာက ဘယ္ေလာက္
ေလ်ွာ္ေလ်ွာ္ မေၿပာက္ပါဖူး ၿပီးေတာ့အၿဖဴေရာင္ ေပၚမွာထင္တဲ့ အစြန္းကြက္ၿဖစ္ေနေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။
မနက္က်ေတာ့ ေမးပါေတာ့တယ္ ေမာင္ေယာ ေသခ်ာေလ်ွာ္ၿပီးၿပီလား ဆိုေတာ့ ၿပီးၿပီေပါ့။
ကိုရီးယားကလည္း ေမာင္ေယာေလ်ွာ္ထားတဲ့ တဘက္ကို ေသခ်ာၾကည့္ ၿပီးေတာ့ မင္းဘာႏွင့္ေလ်ွာ္တာလဲ
လို့ေမးပါတယ္။“လက္ႏွင့္ေလ်ွာ္တာ”
ကိုရီးယားက မ်က္ႏွာၾကီးရဲတက္လာၿပီး
“လက္နဲ့ေတာ့ငါ သိတာေပါ့ Soft Powder မသံုးဖူးလား မင္းေလ်ွာ္ထားတာ ေၿပာင္လဲမေၿပာင္ဖူး”
ေမာင္ေယာလည္း နည္းနည္းေတာ့ စိတ္တိုလာတာေပါ့ အလုပ္မဟုတ္တာလည္းခိုင္းေသးတယ္ အၿပစ္လည္း
အတင္ခံရေသးတယ္။
“ငါက Soft Powder မသံုးဖူး Detergent သံုးၿပီးေလ်ွာ္ထားတာ”
“ဘာေၿပာတယ္ကြ အဝတ္ေလ်ွာ္တာ Soft Powder မသံုးဖူးဟုတ္လား”
ေမာင္ေယာလည္း Soft Powder ဆိုတာၾကားမွ မၾကားဖူးေတာ့ ဘာေၿပာမွန္းမသိေတာ့
“မသံုးဖူး မင္းေၿပာတဲ့ Soft Powder ဆိုတာလည္း ငါမသိဖူး Detergent ပဲ သံုးၿပီးငါေသခ်ာေလ်ွာ္ထားတာ”
“ဘာလည္း Detergent ငါလည္းမင္းေၿပာတဲ့ Detergent ကိုမသိဖူး။Soft Powder သံုးၿပီးၿပန္ေလ်ွာ္”
“မေလ်ွာ္နိဳင္ဖူး ငါ Detergent ႏွင့္ ေသခ်ာေလ်ွာ္ထားတာ မင္းဟာက ဒီ့ထက္ပိုမၿဖဴနိဳင္ေတာ့ဖူး”
“မရဖူး Soft Powder သံုးၿပီးေလ်ွာ္ရမယ္”
“Soft Powder ဆိုတာဘာလည္း”
“မင္းတာေလးေတာင္မသိဖူးလား ဒါနဲ့ မင္းေၿပာတဲ့ Detergent ဆိုတာ ေရာဘာၾကီးလည္း”
ႏွစ္ေယာက္သားၿငင္းခုန္ ဆူညံပြက္ေနခ်ိန္ မွာ အင္ဒိုနီးရွား ေကာင္ကေရာက္လာၿပီး
"OK stop stop"ဆိုၿပီးတားတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူရွင္းေပးပါ့မယ္ သူနားလည္ပါတယ္ဆိုၿပီးၾကာထဲကေန သူပဲရွင္းေပးပါတယ္။
အင္ဒိုနီးရွားက ေၿပာတယ္ "Soft Powder ႏွင့္ Detergent" အတူတူပဲ ဆိုၿပီး ေၿပာၿပတယ္။ႏွစ္ခုလံုးကဆပ္ၿပာမွုန့္ကိုေၿပာတာ။တာနဲ့ သိပ္မေက်နပ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေယာက
ခဏေလးဆိုၿပီး အခန္းၿပန္လာၿပီး ရန္ကုန္က ပါလာတဲ့ ဆပ္ၿပာမွုန့္ ထုပ္ေလး ကိုအေၿပးယူလာတယ္။
ကိုရီးယားကို ဒီမွာၾကည့္ ငါတို့နိဳင္ငံမွာ ဆပ္ၿပာမွုန့္ကို Detergent လို့ပဲသံုးတယ္။
အဲဒီမွာ ကိုရီးယားၾကီးကဘာေၿပာလဲဆိုယင္ သူ့နိဳင္ငံကထုတ္တဲ့ ဆပ္ၿပာမွုန့္ထုတ္ေလးၿပၿပီး
“ဒီမွာၾကည့္ ငါတို့ ကိုရီးယားမွာ ဒါကို Soft Powder လို့ပဲသံုးတယ္ မင္းအခုအလုပ္လုပ္ေနတာ ကိုရီးယား
Company ဒီေတာ့ေနာက္တခါ ငါ့ေရွ့မွာ ဒါကို Soft Powder လို့ပဲေခၚပါ”


ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေယာတစ္ခြန္းတည္းၿပန္ေၿပာလိုက္နိဳင္ပါတယ္။

“ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်ား”

အညာေဆးရိုး ကုန္သည္လုပ္ေတာ့လည္း ေဆးနံ့ နံတာခံရတာေပါ့။

ၾဆာေယာႏွင့္ ေဖာင္

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္က ေမာင္ေယာ စကၤာပူက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို အကူအညီ တစ္ခုေတာင္း
ၾကည့္တယ္။ေမာင္ေယာက ေနာက္ထပ္စာေမးပြဲ တစ္ခုကို ၿပင္ဆင္ယင္း အလုပ္မွာလည္း ပိုၿပီးကၽြမ္းက်င္ေအာင္
ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ေလးေတြ ေပါက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ဒါ့ေၾကာင့္ အခုဒီလပိုင္းမွာ စာေတြေတာ္ေတာ္ေလးကို
ဖတ္ၿဖစ္ေနတယ္။စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ေလ မ်ားမ်ား သိေလေပါ့။ခက္တာက မ်ားမ်ားသိေလ ေမာင္ေယာ
ဒုကၡေရာက္ေလၿဖစ္ေနတယ္။အလုပ္ထဲမွာ အယင္တုန္းကေတာ့ မသိလို့ မလုပ္ဖူး ေနာက္စာေတြဖတ္ၿပီး
သိလာေတာ့ အလုပ္ကိုပိုၿပီး နားလည္လာတယ္။စည္းကမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားထဲမွာ လုပ္ေနရတာ ဆိုေတာ့
ပိုၿပီးေတာ့ ေလ့လာခ်င္စိတ္ေလးေတြကလည္း ရွိလာတယ္။(ဘယ္လိုေရွာင္ရ တိမ္းရမလဲ ဆိုတာသိေအာင္ေပါ့)
ေလ့လာတယ္ဆိုတာကလည္း တစ္ေယာက္တည္း စာထိုင္ဖတ္ေနလို့ အကုန္သိတာမွာမဟုတ္ဖူး။
ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ေတြ့ဆံု ေသာက္စား ေၿပာဆို ေဆြးေႏြး ေနမ အသိအၿမင္ေတြ
ဖလွယ္ေနမွ ပိုၿပီး သိမွာ ပိုၿပီး တတ္မွာ။ဒါနဲ့ စကားမစပ္ ေမာင္ေယာရဲ့ အလုပ္ထဲမွာ လည္းလိုက္နာလုပ္ေဆာင္
ရမဲ့ စည္းကမ္းေတြ ေဖာင္ေတြ ၿပည့္ၿပည့္စံုစံု ရွိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ေနရာတကာ စပ္စုတတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္
ေမာင္ေယာက ကိုယ့္ရဲ့အလုပ္ေတာင္ နိဳင္ေအာင္မနဲ လုပ္ေနရတာ သူမ်ားအလုပ္ကို သြားၿပီးစပ္စုမိတယ္။
သူငယ္ခ်င္းကို ဖုန္းဆက္ၿပီး သူ့အလုပ္က ေဖာင္(FORM) တခ်ိဳ့ကို အယင္ၾကည့္ပါရေစ ဆိုၿပီးေလ့လာပါရ
ေစဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ ေတာင္းဆိုမိတယ္။သူငယ္ခ်င္းက ေမာင္ေယာကို ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ ဆဲဆိုၿပီးၿငင္းပါတယ္။
သူ့အေၾကာင္းၿပခ်က္က သူအရမ္းအလုပ္ရွုပ္လို့တဲ့ လိုခ်င္တာမ်ား အင္တာနက္ကေန ေဒါင္းလုပ္ဆြဲခ်ယင္
လြယ္လြယ္ေလး ကိစၥကို သူ့ကိုမလွမ္းေတာင္းရသလားဆိုၿပီးေတာင္စိတ္ဆိုးေနေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ လက္မေလ်ွာ့တတ္တဲ့ ေမာင္ေယာက သူ့ကို မရ ရေအာင္ေၿပာေတာ့ သူလည္း
မလုပ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္ႏွင့္ပဲ ေမာင္ေယာ အကူအညီေတာင္းတာကို လုပ္ေပးရွာပါတယ္။လူၾကံဳနဲ့ ေပးလိုက္တယ္။
ဒါနဲ့ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာေတြထြက္လာတယ္ ထင္ၾကပါသလဲ။
ေမာင္ေယာ အလုပ္ႏွင့္ နည္းနည္းေလးမွ မပတ္သက္တဲ့ ၿမန္မာစာ ေဖာင့္(FONTS) မ်ိဳးစံု ထြက္လာတယ္။
ဒါနဲ့ေမာင္ေယာလည္း စိတ္တိုတိုနဲ့ ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး အဲလိုမေနာက္ဖို့ သူငယ္ခ်င္းကို ေၿပာေတာ့ သူကလည္း
စိတ္ဆိုးတာေပါ့။ဟုတ္တယ္ေလ သူ့ဖက္က ၾကည့္ေတာ့လည္း အမွန္ ေမာင္ေယာလိုခ်င္တာကိုလည္း လုပ္ေပးရ
ေသးတယ္ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေယာကၿပန္ၿပီးအၿပစ္တင္ေနေတာ့ ဘယ္လိုၿဖစ္ေနမလဲဆိုတာစဥ္းစားသာၾကည့္။
ဒါႏွင့္ ေမာင္ေယာတို့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဖုန္းထဲမွာ စကားမ်ားေနၾကတာ အၾီကီးအက်ယ္ပဲ။ေနာက္ေတာ့
သူငယ္ခ်င္းက မသကၤာၿဖစ္လာၿပီး
“ေဟ့ေကာင္ ေမာင္ေယာ မင္းလိုခ်င္တာကို ငါ့ဖုန္းကို မတ္ေဆ့ ပို့လိုက္ စာလံုးေပါင္းမမွားေစနဲ့”
ဒါနဲ့ ေမာင္ေယာလည္း (FORMS) ဆိုၿပီး MESSAGE ပို့လိုက္တယ္။
အဲဒီေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းၿပန္ဆက္တယ္ သူမွားသြားလို့တဲ့ FORMS ႏွင့္ FONTS နားၾကားလြဲသြားလို့။
တခါတေလ လြဲတတ္ပါတယ္။

ၾဆာေယာႏွင့္ G TALK သူမ်ားအားေတာင္းပန္ၿခင္း

ၾဆာေယာနဲ့ G-TALK ၾကသူမ်ားကို ၾကိဳတင္ ဝန္ခံ ေတာင္းပန္ထားပရေစ။
ကၽြန္ေတာ္ အခုေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ကၽြန္ေတာ့္ဆရာသာ သိခဲ့ယင္ ခ်ီးက်ဴးမလား တီးမလား မသိ။
ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေယာသား ဟာဆိုလို့ရွိယင္ အလုပ္ထဲမွာ ၂၄ နာရီ DUTY ထမ္းေဆာင္ေနရပါတယ္။
ဒါေပသိ ေမာင္ေယာကေတာ့ ဘာလို့ အင္တာနက္မွာ ၂၄ နာရီ ရွိေန ၇လဲလို့ ေမးလာယင္ ကၽြန္ေတာ္ေၿဖပါ့မယ္။
ေမာင္ေယာတို့က ေပးတဲ့လခ ယူထားၿပီးယင္ အလုပ္လည္းလုပ္တယ္ ရွုပ္တာ မူးတာ ကေတာ့ ထံုးစံေပါ့။
သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္စြပ္စြဲ သလို မူးၿပီးရစ္ယင္ မူးရစ္ေကာင္ဆိုတာ ေမာင္ေယာကို ေၿပာေနသလိုပါပဲ။
ထားပါေတာ့ ေဘးေခ်ာ္ကုန္ၿပီ။ၾဆာေယာ ရဲ့ G-TALK ကိုဘယ္သူပဲလာလာ ၾဆာေယာက စကားေကာင္းေကာင္း
ၿပန္ေၿပာပါတယ္။(မူးေနတဲ့အခ်ိန္ ရင္းႏွီး တဲ့လူေတြ လာယင္ေတာ့ ဆဲတာေလးေတြ ကလိတာေလးေတြ ပါတာေပါ့)
ၾဆာေယာလဲ အာသေဝါ မကုန္နိဳင္ေသးတဲ့ ေလာကီသားၿဖစ္ေနတာကိုး မွားတဲ့အခါလည္းမွားေပမေပါ့။
ၾဆာေယာရဲ့ အလုပ္တခ်ိဳ့ကိုေၿပာၿပမယ္။ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ထဲမွာ ၾကည့္ယင္ ဘာမွ အလုပ္မရွိ ေသာက္လိုက္
စားလိုက္ အိပ္လိုက္ ဟိုလူ့လိုက္ေၿပာ ဒီလူ့လိုက္ေၿပာ ဆရာၾကီးလုပ္ေနတာပဲရွိတယ္။
ဒါေပသည့္ အိပ္တာအိပ္ေနတာ ဘာၿဖစ္မလဲ ဘယ္လိုေနမလဲစဥ္းစားေနရေတာ့ အိပ္လို့မေပ်ာ္ဖူး။
အိပ္ေပ်ာ္လို့နိဳးလာယင္လည္း အခုဘာလုပ္ရမလဲ ဘယ္အခ်ိန္ဘာလုပ္ရမလဲ ရူးခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာတယ္။
ေမာင္ေယာယူထားရတဲ့ေနရာကလည္း လူမိုက္ေနရာ အလုပ္တစ္ခုလံုးရဲ့ အေပၚေအာက္ ေရွာင္လြွဲလို့မရတဲ့ေနရာ အေပၚကလည္းေထာင္းမယ္ ေအာက္ကလည္းေဆာင္းထိုးမယ္။
ဒီေတာ့ ဆက္ေရးရမယ္ဆိုယင္ ေမာင္ေယာလည္း တခါတေလ ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္ထားၿပီး အလုပ္ထဲမွာ
ဟိုေၿပးဒီေၿပးေၿပးေနရ ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္တခါတေလ ကြန္ပ်ဴတာေရွ့မွာ ၄ ....၅ နာရီေလာက္ထိ ဖြင့္ထားၿပီး
ကင္းကြာေနတတ္ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္မလို့ ေမာင္ေယာကို G-TALK ကေန စကားေၿပာတဲ့အခါမွာ ၿပန္မေၿဖ
နိဳင္လို့ စိတ္မဆိုးၾကဖို့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ေနာက္ေတာ့မ အလုပ္နဲ့ ပတ္သက္ၿပီး ေသခ်ာေရးၿပပါ့မယ္။



အားလံုးကို
ေလးစားဗတယ္(ရမ္ဘိုေလသံ)
ၾဆာေယာ@

သံုးထပ္သားကင္

မေန့က တေနကုန္ စာရြက္စာတမ္းေတြႏွင့္ ေခါင္းေတြမူးေနာက္ၿပီး စိတ္ေတြကလည္း ရွဳပ္ေထြးေနာက္က်ိ
တယ္။ညေနဖက္ေရာက္ ေတာ့ဘာလုပ္ရမွန္းလဲမသိ လူလဲအူေၾကာင္ေၾကာင္ ၿဖစ္ေနတာႏွင့္ မထူးပါဖူးဆိုၿပီး
ေရခဲေသတၱာ ထဲက သံုးထပ္သား ဝက္သား တစ္ပိသာေလာက္ထုတ္ ေရစိမ္ထားၿပီးသကာလ အထူ (၁) လက္မ
ေလာက္ အေၿမွာင္းလိုက္လွီးၿပီး သံပရာသီး (၃)လံုးေလာက္ညစ္ ပဲငံၿပာရည္ အေရာင္တင္အစပ္မွုန
ၾကက္သြန္ၿဖဴ။နီ။ဂ်င္း တို့ကို ေဖ်ာ္ရည္ေဖ်ာ္စက္ႏွင့္ ေမြွ့ၿပီး အကုန္ေ၇ာနယ္ ၿပီးကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ လက္လုပ္
ကင္ခ်ီ အေရေလး ထည့္ၿပီး နာရီဝက္ေလာက္ ႏွပ္ထား။ မီးေသြးဖိုမရွိေတာ့ မုန့္ပံုးခြံကို ထက္ၿခမ္းခြဲ ္မီးေသြးထည့္ၿပီး
မီးေမြွး ၿပီးေတာ့ အေပၚက သံဇကာေလး တစ္ခုတင္ၿပီး ေစာေစာက ႏွပ္ထားတဲ့ သံုးထပ္သားကိုကင္ပါတယ္။
ကင္ေနတုန္း မက်က္တက်က္မွာ ေထာပတ္ေလး နည္းနည္းသုတ္ေပး။ခဏၾကာေတာ့ အဆီတရြဲရြဲႏွင့္ သံုးထပ္သားကင္ေလး ရပါၿပီ။ၿပီးေတာ့ Carlsberg Beer ေလးနဲ့ ကစ္ၿပီး အိပ္လိုက္ပါတယ္။ဘယ္ေၿပာေကာင္း
မလဲ ကင္ခ်ီႏွင့္ဝက္ကင္ ၿပီးေတာ့ ဘီယာေလး။

အိပ္ေကာင္းေနတုန္းမနက္ ေလးနာရီေလာက္လဲ ေရာက္ေရာ တစ္ေယာက္ကလာႏိုးပါေတာ့တယ္။
မိုးေရာ ေလေရာခ်ေတာ့ မသကၤာတာႏွင့္ အေပၚတက္ၾကည့္တာ အားပါးပါး
အေရးေပၚ အေၿခအေန ဒါနဲ့ပဲ အေရးေပၚ Alarm ေကာက္တီးၿပီး တစ္နာရီေလာက္ ဟိုေၿပးဒီေၿပး လုပ္လိုက္ရတယ္။လုပ္ရတာအေၾကာင္းမဟုတ္ဖူး ဆိုးတာက အမူးမေၿပတေၿပ ေၿပးလြွား လိုက္ေတာ့
အလုပ္ၿပီး အေၿခအေနကို ထိန္းၿပီးတာႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဝင္အိပ္လိုက္တယ္။
အိပ္ယာထေတာ့မ ဒုကၡ ေရာက္ေတာ့တာ ညာဖက္ဒူးက မေန့ညက ဘာႏွင့္ဝင္ေဆာင့္သြားလည္းမသိဖူး
နည္းနည္းေလးေယာင္ၿပီး နာေနေတာ့တာပဲ။

ေနာက္မပဲ ကင္ခ်ီ လုပ္နည္းႏွင့္ ငပိလုပ္နည္းေလးေတြေရးပါအံုးမယ္။
့္

မ်ိဳးၿမင့္သန္းႏွင့္ သမီးရဲ့ဦး

မ်ိဳးၿမင့္သန္း ေမာ္လၿမိဳင္ေရာက္စဥ္ကေပါ့.... ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းနိဳင္ေရးတဲ့ဝတၳဳထဲမွာေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ဟာတကယ္ကို ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ၿမိဳ့ေလးပါ။ေမာ္လၿမိဳင္ဆိပ္ကမ္းကို ေရးဖြဲ့ထားတာမ်ား တကယ္ကို ၾကည္ႏူးစရာေလးပါ။ဒါေပမယ့္မ်ိဳးၿမင့္သန္းကေတာ့ ခံစားလို့မရခဲ့ဖူး။ၾကည္ႏူးခ်ိန္
မရခဲ့လို့ပါ။ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတာကေတာ့ ကမ္းနားလမ္းရယ္ သခ်ၤိဳင္းကုန္းရယ္ ခ်စ္သမီးေလးရယ္ ။
ဒီ ၃ ခုကိုေမာင္ေယာတစ္ခုခ်င္းရွင္းပါ့မယ္။
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္တုန္းက မ်ိဳးၿမင့္သန္းကို အလုပ္ထဲမွာ ဆရာေလးလို့ေခၚၾကပါတယ္။(ၾကြားတာေနာ္ ဟီဟိ။)အလုပ္မွာ
အဓိကေခါင္းေဆာင္က မ်ိဳးၿမင့္သန္းသူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ့ ဦးေလး သူ့လက္ေအာက္မွာ မ်ိဳးၿမင့္သန္းႏွင့္ေနာက္တစ္ေယာက္ အဲဒီေတာ့လြတ္လပ္ပံုမ်ား ဘယ္ေၿပာစရာလိုေတာ့မလဲ့။ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။အလုပ္ထဲမွာ တာဝန္က် အရာရွိႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတာ တစ္ေယာက္ကႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ
ဆက္မေရးဖူး စဥ္းစား။မ်ိဳးၿမင့္သန္းကေတာ့ တာဝန္ေက်တယ္ေလ။ဟဲဟဲ ဘယ္မလဲတာဝန္ခံ မေမးလိုက္ႏွင့္
မရွာလိုက္ႏွင့္ အလုပ္ထဲမွာလံုးဝမရွိဖူး။(အိပ္ခ်ိန္တခ်ိဳ့ကလြဲလို့)(ေနာက္တာေနာ္)
မ်ိဳးၿမင့္သန္းရဲ့ ေန့စဥ္တာဝန္ေတြက မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ အိပ္ရာထမယ္။ၿပီးယင္တည္းခိုခန္းေဘးက အပ်ိဳၾကီးႏွစ္ေယာက္ ေရာင္းတဲ့(အခုေတာ့မသိ) လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္မယ္။သတင္းစာ
ဖတ္မယ္။ၿပီးအလုပ္ကို တစ္ပတ္ပတ္စစ္မယ္။LONDON ေလးဖြာၿပီးစဥ္းစားမယ္။ဘယ္သြားယင္ေကာင္းမလဲ။
သြားပါၿပီ VIEW POINT

အထင္မၾကီးၾကနဲ့အံုး VIEW POINT ဆိုတာ ေငြမိုးေဟာ္တယ္ေဘးနားက ယမကာဆိုင္ေနာ္။
အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးေတြလည္းရွိတယ္ ေကာင္တာက အေရာင္းစာေရးမေလးေတြ ကိုေၿပာတာ
သူတို့က မ်ိဳးၿမင့္သန္းတို့ဝင္လာၿပီဆိုတာႏွင
ဦး ဦး ႏွင့္ တစ္ဦးထဲဦးၿပီး ဝိုင္းေနတာပဲ ဆိုးတာက ေမာ္လၿမိဳင္က ေကာင္မေလးေတြက ဘာၿဖစ္လို့မွန္းမသိ
ေယာက်ာၤးေလးဆို ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ (အသက္) ဦး ပဲေခၚၾကတာေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။အကိုေလာက္ဆို
့္ ေတာ္ေသးတယ္။အဲဒီ့ဆိုင္မွာကအရက္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ ၿပီးအလုပ္ထဲၿပန္လာ။
ေကာင္မေလးေတြကလည္း လြမ္းသလို ေဆြးသလို မူႏြဲ့ႏြဲ့ မ်က္ႏွာေလးေတြႏွင့္က်န္ခဲ့ေပါ့။
အလုပ္ေရာက္တာႏွင့္ မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း ကာတြန္းစာအုပ္ဖတ္ေတာ့တာပဲ။ၿပီးယင္ထမင္းစား။
ထမင္းစားၿပီးတာႏွင့္ အေအးဆိုင္သြားတာပဲ။သမီးေလးကေတာ့ အေအးဆိုင္ကေနစတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးေပါ့။
အေအးဆိုင္ကလည္း မ်ိဳးၿမင့္သန္းကို ရင္းႏွီးေနၿပီ။ေန့တိုင္းလာေသာက္ၿပီး ႏွစ္နာရီေလာက္ထိုင္ယင္း ကာတြန္းစာအုပ္ဖတ္ေနတာကိုး။အဲဒီ့အေအးဆိုင္ကေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ့ မြန္အမ်ိဳးသားၿပတိုက္နားမွာရွိတယ္။
ဆိုင္မွာအၿမဲတမ္း ရွိေနတာက ဆိုင္ရွင္အေဒၚၾကီးရယ္ သူသမီးေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ရယ္ပါ။
ေက်ာင္းသူေလးကေခ်ာလို့ မ်ိုးၿမင့္သန္းက ေန့တိုင္းသြားတာေပါ့။မဟုတ္ယင္လွည့္ေတာင္ၾကည့္မွာမဟုတ္။
တစ္ေန့ေတာ့ မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း ကာတြန္းစာအုပ္မပါပဲ အေအးဆိုင္ေရာက္သြားတယ္။
ဆိုင္ထဲေ၇ာက္ေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္ေနတာႏွင့္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးလက္ထဲက
ကာတြန္းစာအုပ္ကိုေတြ့တာေပါ့။
"သမီး ဘာစာအုပ္ေလးလဲ"
"ေၾသာ္ လူပ်ိဳၾကီးေစာတင္ေမာင္ရဲ့ သမီးရဲ့ဦး အေၾကာင္းဖတ္ေနတာ"
"ဦးဖတ္ၾကည့္ေလ ဖတ္လို့ေကာင္းတယ္"
ေကာင္မေလး လာေပးတာႏွင့္ မ်ိဳးၿမင့္သန္း လည္းကာတြန္းစာအုပ္ေလးကို ယူၿပီးမ်က္ႏွာဖံုးကို
ေဆြမင္း(ဓႏုၿဖဴ)ေရးတဲ့ လူၿပိဳၾကီးေစာတင္ေမာင္ရဲ့ ဦးရဲ့သမီး ၿဖစ္ေနတယ္။
ေနရာတကာ အၽမွန္အတိုင္း ၾကိက္တဲ့ မ်ိဳးၿမင့္သန္းက
"သမီးမွားေနၿပီ သမီးရဲ့ဦး မဟုတ္ပါဖူး ဦးရဲ့သမီးပါ"
"ရွင္"
"ကာတြန္းစာအုပ္ကိုေၿပာေနတာ သမီးရဲ့"
"ေၾသာ္ ဦးကလည္း သမီးရဲ့ဦးပါ "
"မဟုတ္ဖူး ဦးရဲ့ သမီးပါ"
"ဦးရဲ့ သမီးပါ"
"သမီးရဲ့ဦးပါ"
ဒီလို ၿငင္းေနၾကၿပီး
ခဏၾကာေတာ့ေကာင္မေလး လဲအထဲေၿပးဝင္သြားတယ္။
မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း ကာတြန္းစာအုပ္ေလး ကိုင္ၿပီး အူေၾကာင္ေၾကင္ႏွင့္က်န္ခဲ့တယ္။
ခဏေလာက္ၾကာမ သူစဥ္းစားလိုက္မိတာကေတာ့
သူကေကာင္မေလးကို သမီး လို့ေခၚတယ္
ေကာင္မေလးက သူ့ကို ဦးလို့ေခၚတယ္။


ဒီလိုႏွင္ပဲ မထင္မွတ္တဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ၿဖစ္ခဲ့တာပါ။
မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း အေအးဖိုးေတာင္မရွင္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ငူငူငိုင္ငိုင္ႏွင့္ ၿပန္လာခဲ့၇တယ္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေစာတင္ေမာင္စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္ စဥ္းစားလိုက္ သက္ၿပင္းခ်လိုက္ႏွင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္ေနတယ္။သူပဲမွားသလားဆိုၿပီး စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ေတာ့လည္း
ဦးရဲ့သမီးပဲ။ဒါဆိုဘာမွားတာလဲ။ေနာက္ၿပီးအယင္ေန့က အၿဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ကိုၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့
သူ့စိတ္ထဲမွာ တၿဖည္းၿဖည္း ၿမင္လာတယ္။ေကာင္မေလးရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းပံုေလးေတြ။တၿခားဝိုင္းေတြရွိေန
ယင္ေတာင္မ သူဝင္လာတာႏွင့္ သူထိုင္တဲ့ေနရာကို အယင္ဆံုး လာၿပီး ဦးဘာေသာက္မလဲလို့ေမးတာေလးေတြ
သူထိုင္တဲ့စားပြဲကို သန့္ရွင္းလုပ္ေနပံုေလးေတြ။ၿပီးေတာ့ေကာင္မေလးရဲ့ အလွ။
အေအးခြက္လာခ်တုန္း ေကာင္မေလးရဲ့လက္သြယ္သြယ္ေလး ေတြကနီနီရဲရဲေလးဆိုေတာ့ ကိုက္စားခ်င္စရာေလး ၿပီးေတာ့ အၿပစ္ကင္းစင္ၿပီး ကေလးဆန္ဆန္ ေလးႏွင့္အရမ္းလွတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့စတိုင္
(ေမာ္လၿမိဳင္ အိုးဆိုတာေတာ့ၾကားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္ မေရးေတာ့ဖူး)
တၿခား အေအးေသာက္တဲ့လူေတြ မရွိလို့ရွိယင္ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လာထိုင္ၿပီး စကားလာေၿပာတာေလးေတြ
မ်ိဳးၿမင့္သန္းက သူ့ရဲ့အလုပ္အေၾကာင္းေတြ ကိုေၿပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက ငါရံုစိုက္ၿပီးနားေထာင္ေနတာေလးေတြ။တခါတေလ ထူးဆန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြေၿပာၿပ တဲ့အခါ
ေကာင္မေလးက အံ့ၾသၿပီး ပါးစပ္ေလးဟ မ်က္လံုးေလးၿပဴး ေနတဲ့ပံုစံေလးေတြ။
စဥ္းသားယင္းႏွင္ ေကာင္မေလးရဲ့ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတာေလးေတြ အမ်ားၾကီးေပၚလာတယ္။
ရင္ေတြခုန္လာ ကိုယ္ေတြပူလာၿပီး ကေယာင္ေၿခာက္ၿခားေတြ ၿဖစ္လာတယ္။
"သမီးရဲ့ဦးတဲ့"
"သမီးရဲ့ဦး"
"သမီးရဲ့ဦး"
"သမီးရဲ့ဦး"
"သမီးရဲ့ဦး"
ေကာင္မေလးကေတာ့ ဘယ္လိုေနတယ္မသိ။မ်ိဳးၿမင့္သန္း တစ္ေယာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ဒုကၡေရာက္ၿပီ။
မဟုတ္ဖူးဆို ၿပီးရွင္းလိုက္မိေတာ့မ ဘာေတြၿဖစ္ကုန္ၿပီလဲ မသိေတာဖူး။
မ်ိဳးၿမင့္သန္းရဲ့ အေၿခအေနက ေကာင္မေလးကို ရည္းစားစကားလိုက္ေၿပာရေအာင္ကလည္းမၿဖစ္ သူက
ေမာ္လၿမိဳင္ကို တာဝန္နဲ့လာတဲ့ ဧည့္သည္ လူၿမင္လို့မသင့္ေတာ္။အေအးေသာက္ယင္း ၇ည္းစားစကားေၿပာ
ရေအာင္လည္းမၿဖစ္နိဳင္။တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ စာေပးခိုင္းရေအာင္ကလည္း လက္ခံယင္ေတာ္ရဲ့။
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိၿဖစ္ေနတဲ့ မ်ိဳးၿမင့္သန္းတစ္ေယာက္ အဲဒီ့ေန့က ဘယ္မွမသြားေတာ့ပဲ VIEW POINT တြင္
မူးေအာင္ေသာက္တာ အခန္းေတာင္ဘယ္လို ၿပန္ေရာက္မွန္းမသိခဲ့ဖူး။
ေနာက္ေန့မွာေတာ့ ကာတြန္းစာအုပ္ေပးစရာရွိတာ ႏွင့္ အေအးဆိုင္သြားေတာ့ ေကာင္မေလးက ခါတိုင္းလိုပဲ။
မ်ိဳးၿမင့္သန္းပဲ ရင္ခုန္လိုက္ ေခါင္းရွုပ္လိုက္ၿဖစ္ေနတာ။ခါတိုင္းေန့လိုေတာ့စကားမေၿပာၿဖစ္ၾကဖူး။
ေကာင္မေလးက လည္္းစာေတြပဲေရးေနတယ္။မ်ိဳးၿမင့္သန္း လည္းတစ္ေယာင္တည္း ေငါင္ေတာင္ေတာင္
ၿဖစ္လာတာႏွင္ အေအးေသာက္ၿပီး
"သမီးေရ ပိုက္ဆံရွင္းမယ္။မေန့က ဟာပါေပါင္းတြက္လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ ............ က်ပါတယ္။"
ပိုက္ဆံ ရွင္းၿပီး "ခဏေလး"
ေကာင္မေလးၿပန္လည့္ၾကည့္မွာ "ေရာ့ မေန့ကယူသြားတဲ့ ဦးရဲ့သမီး"
ေကာင္မေလးရဲ့ ၿဖဴေဖြးေသာ ပါးႏွစ္ဖက္မွာရွက္ေသြးေလးေတြ ရဲသြားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ေခါင္းေလးငံု့ၿပီး စာအုပ္ကို လွမ္းယူစဥ္မွာ မ်ိဳးၿမင့္သန္းက
"သမီးရယ္တကယ္ ေတာ့ သမီးရဲ့ဦးႏွင့္ ဦးရဲ့သမီး အတူတူပါပဲကြယ္"
"ရွင္"
ေၿပာၿပီးေတာ့မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း ၿပန္လာခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးလည္း ၾကည္ႏူးၿပီး ရွက္ေသြးၿဖာတဲ့မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ က်န္ေနခဲ့တယ္။
-----------------------------------------------------------------------
ဒီလိုနဲ့ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ထိ အဆင္ေၿပေနတာေပါ့။မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း ေန့တိုင္း အေအးဆိုင္သြား
အေအးေသာက္ ေကာင္မေလႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေတြေၿပာ ၾကည္ႏူး ပီတိေတြဖ်ာၿပီး သကာလ
ေၿပာရရင္ ok သြားသလိုေပါ့ ဒါေပမယ့္ ဆက္ၾကည့္လိုက္ပါ။

တရက္ေတာ့ ေကာင္မေလးကေၿပာတယ္။ေန့လည္က် ယင္သူ့သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားစရာရွိလို့ အေဖာ္လိုက္ခဲ့ဖို့
ဘယ္ေၿပာေကာင္းမလဲ မ်ိဳးၿမင့္သန္းတို့ေပ်ာ္သြားတာမ်ား သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာဆိုေတာ့ ဆိုင္မွာထက္ေတာ့
နည္းနည္းပို လြတ္လြပ္မွေပါ့ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးႏွင့္ဟိုသြား ဒီသြားလည္း စည္းရုံးယင္ရနိဳင္ေသးတယ္။
(ၿပတိုက္တို့။ဘုရားတို့)ဒါဆိုယင္ေတာ့ ပိုၿပီးအဆင္ေၿပၿပီေပါ့။
ေန့လည္စာစားၿပီး ေကာင္မေလးနဲ့ သြားဖို့အားလံုးအဆင္ေၿပေန ၿပီ။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ သြာဖို့ေကာင္မေလးကထြက္
လာေနၿပီ မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း ဆိုင္ကယ္ကိုစီးဖို့လုပ္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္က ဘီးေပါက္ေနတယ္။
ဒါနဲ့ပဲ မထူးဖူးဆိုၿပီး စက္ဘီးေလးႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ရတယ္။ေကာင္မေလးက ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ မ်ိဳးၿမင့္သန္းကေတာ့
စက္ဘီးကိုရွာထြက္ေအာင္နင္းေပါ့။ဘယ္တတ္နိဳင္မလဲ ကံတရားက ဖန္လာၿပီကိုး။ေနကလည္း ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပဲ
ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ကမ္းနားလမ္းႏွင့္ အၿပိဳင္ အေရွ့အေနာက္ တန္းေနတဲ့ လမ္းမၾကီးတစ္ခု ရွိတယ္။
ဘာလမ္းလည္းနာမည္မသိေတာ့လို့ပါ။ အဲဒီ့လမ္းအတိုင္းပဲ အေနာက္ဖက္ကို နာရီဝက္ေလာက္ စီးလာၾကၿပီး
ဘယ္ဘက္ကို ထပ္ခ်ိုးပါတယ္။တေၿဖးေၿဖး နဲ့စက္ဘီးနင္းရတာ ေမာလာေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကိုမမီေတာ့ ပဲ
ေကာင္မေလးကို မ်က္ေၿခၿပတ္သြားတယ္။ဒါနဲ့ဆက္နင္းလာတာ ေကာင္မေလးဆိုင္ကယ္လည္း ဘယ္ကို
ေကြ့သြားမွန္းမသိေတာ့ တည့္တည့္ပဲ နင္းလာတာေပါ့။တေၿဖးေၿဖးနဲ့ လူေနအိမ္ေၿခေတြ က်ဲၿပီး ၿမိဳ့ၿပင္ကို ေရာက္
မွန္းမသိေရာက္လာတယ္။ေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုကို တက္အၿပီးမွာေတာ့ လူလည္းေတာ္ေတာ္ၾကီးေမာေနၿပီ
ဆက္သြားရေအာင္ ကလည္း သစ္ပင္ေတြနဲ့ ေတာထဲေရာက္ေတာ့မယ္။တစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြ လည္းရြဲရြဲစိုေနၿပီ။
နားလည္းအရမ္းနားခ်င္ေနတုန္း ညာဘက္နားကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေတာင္ကုန္းေလးထိပ္မွာ ဇရပ္ေလး
တစ္ေဆာင္ေတြ့တယ္။ေလေလးကလည္းတၿဖဴးၿဖဴးႏွင့္ ရွု့ခင္းေလးကလည္းလွ ေတာ့ ဇရပ္နားကို နင္းသြား
စက္ဘီးေလးကိုေဒါက္ေထာက္ၿပီး ေအာင္မယ္ အုတ္ခံုေလးေတြကလည္းရွိ အဆင္ေၿပတယ္ဆိုၿပီး
အုတ္ခံုေပၚတက္ ပက္လက္ေလး လွဲၿပီး နားေနလိုက္တယ္။ေကာင္မေလးကိုေတာ့နည္းနည္းစိတ္ဆိုးမိတာေပါ့။
တရြာသား ဧည္သည္တစ္ေယာက္ကို စက္ဘီးလည္းနင္းခိုင္းတယ္ ေနပူၾကီးထဲမွာ။ၿပီးေတာ့တစ္ေယာက္တည္း
မ်က္ေခ်ဖ်တ္ၿပီးထားခဲ့တယ္။ဒီလိုပါပဲ ေကာင္မေလးေတြက သူတို့ၿဖစ္ခ်င္တာပဲသိတယ္။
စဥ္းစားလို့ေကာင္းတုန္း သိပ္ၿပီးမသကၤာတာနဲ့ ညာဘက္ကို ေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘးနားက အုတ္ခံုမွာ
ဦး......... အသက္..... ဆိုၿပီးေရးထားတယ္။ဒါနဲဆက္ၿပီးလွမ္းၾကည့္ေတာ့မ ေၿမပံုေလးေတြ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေလးေတြႏွင့္ “ဟိုက္ ေသစမ္း” ဆိုၿပီးပတ္ဝန္းက်င္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မ ေခါင္းရင္းမွာက
အသုဘခ်တဲ့ မသာေခါင္း အေဟာင္းပံု ကိုယ္အိပ္ေနတာက အုတ္ဂူ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ။
မ်ိဳးၿမင့္သန္းလည္း သရဲဆိုအင္မတန္ေၾကာက္တဲ့သူ။လာတာက ေကာင္မေလးႏွင့္ေလ်ွာက္လည္ဖို့
ေရာက္ေနတာက သခ်ၤိင္းကုန္း ေမာလို့ ပက္လက္ေလးလွဲေနတာက အုတ္ဂူေပၚမွာ။
သိတာနဲ့ စက္ဘီးေကာက္စီးၿပီးေၿပးလိုက္တာ အလုပ္ကိုဘယ္လိုၿပန္ေရာက္မွန္းေတာင္မသိေတာ့ဖူး။
အသြားတုန္းကတစ္နာရီေလာက္ နင္းရတာ အၿပန္ၾကေတာ့ နာရီဝက္ေတာင္ မၾကာဖူး။
အေပါက္ဝ လည္းေရာက္ေရာ ဝိုင္းေမးၾကတာေပါ့
“ဆရာေလး ူ့ေကာင္မေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေၿပခဲ့တယ္ထင္တယ္ ေခၽြးေတြကိုရြဲလို့”
ေထာင္းခနဲထလာတဲ့ေဒါသကို ေအာင့္အီးၿပီးေတာ့ ေၾကာက္လန့္ ေမာပမ္း စိတ္တိုေနတဲ့ မ်က္နွာၾကီးကို
အတတ္နိဳင္ဆံုးၿပံဳးၿပီး “ဟဲဟဲေၿပတာေပါ့ ”

စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေပေတာ့။ဘယ္သူ့ကိုစိတ္ဆိုးရမလဲ?ဘီးေပါက္ေနတဲ့ဆိုင္ကယ္ကိုလား။
ေကာင္မေလးကိုလား။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္ပဲ စိတ္ဆိုးေနေတာ့တယ္။
လြဲတတ္တဲ့ကံရယ္။ ။
-------------------------------------------------------------------------------
ေနာက္တစ္ေန့ ၾကေတာ့ေကာင္မေလး ကပဲ ေတာင္းပန္တဲ့အတြက္ မ်ိဳးၿမင့္သန္း ၿပန္အေၿပမယ္ၾကံတုန္းရွိေသး
အဲဒီ့ေန့ညေနမွာပဲ ရန္ကုန္ၿပန္ရပါတယ္။သူမ်ားလခယူထားတဲ့ သူပဲ တာဝန္ႏွင့္ဝတၱရား ကရွိေသးတယ္ေလ
ညေန ဖက္ေမာ္လၿမိဳင္ကမ္းနားဟာ အရမ္းကိုလွပါတယ္။ဒီေန့က်မွ ထူးထူးၿခားၿခား ပိုလွေနသလိုပဲ။
ထားဝယ္ဆိပ္ခံတံတားကေန ၾကည့္လိုက္ယင္ ဝင္ခါနီးေနလံုးနီနီၾကီးဟာ ခ်စ္သူလည္းမဟုတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္
ႏွလံုးသားတစ္စံုကို ေၾကကြဲစြာႏွုတ္ဆက္ေနသလို။လွုိင္းပုတ္လိုက္တိုင္း ထားဝယ္ဆိပ္ခံတံတား ကထြက္ေပၚလာတဲ့ ပြတ္တိုက္သံေတြက အၿပံဳးမ်က္ႏွာ ရီေဝေဝမ်က္လံုး ႏွစ္စံု အတြက္ ငိုခ်င္းရွည္ေတးသြားတစ္ဗုဒ္လို သီက်ဴးေနတယ္။မ်ိဳးၿမင့္သန္းဟာ အရဲစြန္ၿပီး ေကာင္မေလးရဲ့ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို
ဆုတ္ကိုင္ၿပီး
“သမီး”
ရင္ခုန္လွုိက္ေမာၿပီး ဂရုဏာၿပည့္ဝလွတဲ့ အသံႏွင့္ေၾကကြဲစြာ ေခၚလိုက္ၿပီး
ရီေဝတဲ့မ်က္လံုးေလး ႏွင့္ေကာင္မေလးေမာ့ၾကည္ပါတယ္။
“ေဟာဒီ့ ေမာ္လၿမိဳင္ ကမ္းနားလမ္းရယ္။လူၿပိဳၾကီးေစာတင္ေမာင္ ကာတြန္းစာအုပ္ရယ္။ ၿပီးေတာ့ သမီးေလးရယ္
ဦးဘဝ မွာႏွလံုးသားတစ္ေနရာမွာ ရွိေနမွာပါ။”


စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေရးသားထားၿခင္းၿဖစ္သည္။
တိုက္ဆိုင္မွုမ်ားရွိခဲ့ပါ ကခြင့္လြတ္ပါရန္။

ေမာင္ေယာ

ေမာင္ေယာ၏ နိစၥဓူဝ




၁၉ လမ္းေတြ ၿပန္လာမ ေတြ့မယ္။
ပြဲမဝင္ခင္အၿပင္ မွာေလ့က်င့္ေနပံုေလးေတြပါ။
ေမာင္ေယာရဲ့ အိပ္ယာေပါ့။
ေမာင္ေယာတို့က သန့္သန့္ရွင္းရွင္းပဲေနတတ္တယ္။
ကင္မရာ မဝယ္နိဳင္ေသးေတာ့ ပံုေတြကေတာ့ မေကာင္းပါ။

ေမာင္ေယာအလုပ္မ်ားေနၿခင္း

ေမာင္ေယာအလုပ္တြင္ AUDIT ဝင္မည္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္
လြန္စြာအလုပ္ရွုပ္ေနသည္။
ေမာင္ေယာႏွင့္ေစ်းသည္မ်ား အသစ္တင္ထားပါသည္။
ေနာက္တစ္ပတ္ AUDIT ၿပီးသြားမွ ပို့စ္ အသစ္ေလးမ်ားတင္ပါအံုးမည္။
အင္တာနက္ဖိုးအေၾကြးလည္း မေပးရေသးပါ။
အင္တာနက္သံုးခ်ိန္လည္းေလ်ွာ့ေနရသည္။
စာရြက္စာတမ္းမ်ားၿဖင့္ ထံုးစံအတိုင္းၿပင္ဆင္ေနရပါသည္။


ေမာင္ေယာ ဗီယက္နမ္ မသြားေတာ့ပါ။ေတာင္းပန္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္း
လာခ်င္ေပမယ့္ေမာင္ေယာတို့က လခစားဝန္ထမ္းေတြၿဖစ္လို့
ထားရာေန ေစရာသြားရပါသည္။
စီးပြားေရးေတြက်ေတာ့ အလုပ္ေတြလည္း ခပ္လွုဳပ္လွုပ္ၿဖစ္ေနသည္။
ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ မိန္းမႏွင့္ကေလးကို ေကာင္းေကာင္း ဂရုစိုက္ေပါ့ကြာ။
အသစ္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အေဟာင္းကိုေတာ့ဘယ္မီမလဲ။

ေမာင္ေယာ ေလယဥ္ပ်ံစီးၿခင္း

ေမာင္ေယာႏွင့္နိဳင္ငံၿခား မေရာက္ဖူး
ေလယာဥ္ပ်ံမစီးဖူးသူတစ္ေယာက္တို့
ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးစီးၿပီး
နိဳင္ငံရပ္ၿခားသို့သြားၾကရာ
ဘာမွမသိေသးေသာသူႏွင့္
တတ္သလို သိသလိုႏွင့္ မတတ္တသိသူတို့
ေပါင္းမိေသာ အခါ
မိမိထိုင္ ခံုမ်ားသို့ေရာက္ပါၿပီ
ေကာင္ေလးကလူသစ္ ကေလးၿဖစ္လို့မသိတာေတြ
ေမာင္ေယာကို ေမးလာေတာ့။
"အကို ဒီအထုတ္ေလး ကဘာလဲ"
"ေမးမေနႏွင့္ ေဖ်ာ္ေသာက္ၾကည့္"
"အကို ေလယဥ္ေပၚမွာ
ဝိုင္။ေကာ္ဖီ။အရက္ အလားကားရဆို
ဘယ္လို ေတာင္းၿပီးဘယ္လိုခြဲရမလဲ"
ေတာက္ ဒီေကာင္ေတာ့ေမာင္ေယာကို
အရွက္ခြဲေနၿပီ။ဒါနဲ့ေမာင္ေယာလည္း
"ေဟ့ေကာင္ ေသခ်ာမွတ္ထား
ေကာ္ဖီ ဆိုတာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကဟာလိုပဲ
အရက္ကတို့ရြာက ခ်က္အရက္လိုမဟုတ္ဘူး
အေရာင္ႏွင့္ေကာင္
ဝိုင္ကမင္းမသိယင္ေသခ်ာမွတ္
ေရာင္စံုရွိတယ္။ရြာကထန္းေရလိုအနံ့
ထန္းေရထက္အနံ့ေၿပာ့တယ္။"
ေကာင္ေလး ကအလိုက္ေတာ့သိတယ္
သူက တစ္ခြက္မွာယင္
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္လည္း တစ္ခြက္
ဝိုင္ေတြ။အရက္ေတြေသာက္ေနတုန္းက
ဘာမွမၿဖစ္ဖူး
ေကာ္ဖီေသာက္ေတာ့ေကာင္းေကာင္းၾကီး
ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္
"အကိုေကာ္ဖီ ကေသာက္မေကာင္းဘူး"
"ေဟ့ေကာင္ ငတံုး ေပးထားတဲ့
အထုတ္ေတြ အကုန္ထည့္ေလ"
ေမာင္ေယာလည္းၿပီးစလြယ္ဆရာၾကီးလုပ္မိမွပဲ
အယင္တုန္းက အၿမဲတမ္း
ကိုယ္တိုင္ ေဖ်ာ္ေသာက္ေနၾက
အခုေတာ့ေလယာဥ္မယ္ေလးကို ေငး(ငမ္း)ေကာင္းေနတုန္း
သေကာင့္သားကေစတနာေရွ့ထားၿပီး
ႏွစ္ခြက္လံုး အကုန္ထည့္ေဖ်ာ္လိုက္တယ္။
ေလယာဥ္မယ္ေလးက အၿပံဳးေလးႏွင့္
ေဘးခံုက ၿမန္မာမေလးကလည္း
ကၽြန္ေတာ္တို့ႏွစ္ေယာက္ကိုပဲၾကည့္ေနၾကတာ။
ဟဲဟဲ .... ေမာင္ေယာတို့မာန္တက္ၿပီး
ေကာ္ဖီကို တစ္ငံုေသာက္မိေသာ သကာလမွာ
ဟိုေကာင့္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ထက္ရွုံ့မဲ့တဲ့မ်က္နာ
"ေဟ့ေကာင္ ဟန္မပ်က္ေစနွင့္ကုန္ေအာင္ေသာက္ "
ေၿပာၿပီး ေမာင္ေယာလည္းၾကိတ္မွိတ္ေသာက္ခဲ့ရေၾကာင္းပါ
ေနာက္မွ သိရတာက ဒီေကာင္ကဆားမွန္းသၾကားမွန္းမသိ
ကၽြန္ေတာ္ေၿပာသလို အကုန္ထည့္တယ္။
က်န္ပါေသးတယ္။

ငရုတ္ေကာင္းကို english လိုဘယ္လိုေခၚလဲဆိုတာ
တခါေသာက္ဖူးမပဲမွတ္မိေတာ့တယ္
မသိယင္မွတ္ထားၾက
pepper=ငရုတ္ေကာင္း
ေမာင္ေယာenglish စာေတာ္လားဆိုတာ
ေမာင္ေယာ ႏွင့္အင္တာဗ်ဴးကိုၾကည့္

သြားၾကားထိုးတံေတာင္
ဝါးႏွင့္လုပ္ထားလို့ေဖ်ာ္လို့ရတာဆိုယင္
ေဖ်ာ္ေသာက္မိအံုးမလားပဲ။

ဘေလာ့ဂါဘိုးေအၾကီးသို့ေမာင္ေယာ ၿငီးခ်င္း။

အင္တာနက္ ႏွင့္ေဝခါနီးၿပီ။
ဟုတ္မွန္ဖို့ေတာ့ မေသခ်ာေသးပါ။


ဘဝ ဆိုတာဘုရားေဟာခဲ့သလိုပဲ
ခဏေလးပါလား။
ေကြးေသာလက္ မဆန့္မီ
ဆန့္ေသာလက္ မေကြးမီ
ေသနိဳင္ တယ္တဲ့။

အင္တာနက္ဆိုတာလည္း
သံုးတတ္မယ္ရွိေသး
ရာသီဥတုကဆိုး
connection ၿပတ္တယ္။

မိုးရြာလို့ မိုးေရခ်ိဳးမယ္ဆိုလည္း
ေမာင္ေယာအၿပင္ကိုထြက္ရုံရွိေသး
မိုးကတိတ္ပါေလေရာ။

အလုပ္ဆိုတာလည္း
လုပ္ေကာင္းမယ္ၾကံေသး
လခေတြ ေလ်ွာ့တယ္။

ပညာကို ေငြႏွင့္မတိုင္းရလို့ေၿပာသူေတြ
ေငြကိုလည္း ပညာႏွင့္တိုင္းနိဳင္သလား
အလုပ္ကို ဘာႏွင့္တိုင္းၿပီး
ဝင္ေငြကို ဘယ္လိုႏွိဳင္းမလဲ။


မွတ္ခ်က္။ ။ တၿခားေနရာေၿပာင္းၿဖစ္ခဲ့ယင္
အင္တာနက္ႏွင့္ေဝးပါၿပီ။
ရင္ဘတ္ၾကီးႏွင့္အၿပည့္ ေရးခ်င္တာေတြကို
ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ေရးတင္ခ်င္ေပမယ့္
ကိုယ္တိုင္ကလည္း စာရိုက္မကၽြမ္းက်င္
ကူညီၿပီးရုိက္ေပးမယ့္သူကလည္းမရွိ။
အလုပ္မခိုင္းဘဲ စာရိုက္ခိုင္းမယ္ဆိုယင္ လည္း
zawgyi keyboard ဆိုတာ Yamaha keyboard ေလာက္
အသံေကာင္း ရဲ့လားတဲ့
movie file ကို 512 MB ပဲရွိတဲ့ phone ထဲ
ထည့္မေပးလို့စိတ္ဆိုးလည္းခံရ
vcd dat file ေတြကို လည္း phone ထဲေၿပာင္း
ၾကည့္မရေတာ့ virus ေတြထည့္ေပးလိုက္တယ္
ဆိုၿပီးစြပ္စြဲခံရ
သတိရမိတယ္သူငယ္ခ်င္း
နည္းနည္းေလးပဲရွိေသးတယ္။
အလုပ္နဲ့ပတ္ သက္လို့လြွဲမွားခ်က္ေတြကေတာ့
မေၿပာသင့္မေၿပာထိုက္လို့ မေၿပာေတာ့ပါ။
ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
ကၽြန္ေတာ္ကိုေၿပာခဲ့ဖူးတယ္
computer ႏွင့္ပတ္သက္လို့။
နည္းပညာႏွင့္ပတ္သက္လို့
မင္းလိုလူၿဗိန္း နားလည္ေအာင္ငါမေၿပာတတ္ဖူးတဲ့

အခုကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေယာ ဘယ္သူ့ကို
ဘာမ်ားေၿပာနိဳင္အံုးမွာလဲကြယ္။ ။။

ေၿပာင္းရမဲ့ေနရာက
ဗီယက္နမ္ဆိုယင္ေတာ့ တမ်ိဳးေကာင္းတာေပါ့။
မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြႏွင့္ ၿပန္ေသာက္ရမွာေလ။

Mr ha ႏွင့္bu gyu cong ေရ ကတိတည္ဖို့သာၿပင္ထား။

ေမာင္ေယာႏွင့္ management

ဒီတခါေတာ့ စာကိုေကာင္းေကာင္းေလးေရးမယ္စိတ္ကူးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေယာအၿမဲေၿပာတတ္တဲ့စကားေလးေတြရွိတယ္။
ငါက ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရမယ္
ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ရမယ္ဆိုယင္ သူမ်ားထက္သာေအာင္လုပ္တတ္တယ္။
ေအးေတာ္တယ္ထင္လို့ အလုပ္ၾကီဳးစားလို့
လူသက္သာေအာင္ ဆိုၿပီး management အလုပ္ကို လုပ္ရၿပီဆိုယင္
အၿမဲတမ္း တလြဲေတြပဲ ၿဖစ္ေတာ့တယ္။
ပညာေတြရပ္ေတြကို သိတယ္ တတ္တယ္။(အထိုက္အေလ်ွာက္ေပါ့) စာေတြလဲ ဖတ္တယ္။ ဘာၿဖစ္လို့လဲေတာ့မသိဘူး management အပိုင္းကိုလုပ္ၿပီ ဆိုတာႏွင့္ မွားၿပီ လြဲၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ ဥပမာေလးတစ္ခုေၿပာၿပမယ္။လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုမွာဆိုပါေတာ့ အရာရွိ (၅)ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္။အၿခားဆင့္ဝန္ထမ္း၂၀ ေလာက္ရွိတယ္ဆိုပါေတာ့ သူတိုအားလံုးႏွင့္
အလုပ္ရွင္ၾကားမွာ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ရွိမယ္။မန္ေနဂ်ာကေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုလံုးကို
အဓိကအုပ္ခ်ဳပ္ ဆံုးၿဖတ္သူ။ဒါေပမယ့္ မန္ေနဂ်ာေအာက္မွာ အလုပ္။အရာရွိႏွင့္ဝန္ထမ္း အားလံုး
ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူရွိတယ္။သူကေတာ့လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာဆိုပါေတာ့။
အားလံုးဗမာလူမ်ိဳးေတြပဲ။ထံုးစံေပါ့ဗမာေတြစုမိယင္ ထိန္းရတာခက္တယ္။
တို့ၿမန္မာ လူမ်ိဳးထံုးစံတစ္ခု ၿဖစ္တဲ့
"ၾကီးသူကိုရုိေသ" လူငယ္ေတြအတြက္ အရမ္းအခက္အခဲ ေတြေတြ့ေစပါတယ္။
ဘာၿဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ လူငယ္ေတြဘက္က လူၾကီးေတြကို ရိုေသပါတယ္ ေလးစားပါတယ္။
ဒါေပသိ ခက္တာက လူၾကီးေတြအေနႏွင့္ ဒါေတြကို အလုပ္ထဲထိသယ္ၿပီး ေရာခ်လိုက္ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ခုဆိုးတာက
ကၽြန္ေတာ္ဆိုယင္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ငယ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္စာသင္ေပးခဲ့ရတဲ့
လူငယ္ေတြဆီက ၿပန္သင္ေနရတယ္
ဘာၿဖစ္လို့လဲ ဆိုေတာ့ သူတို့က ကၽြန္ေတာ္ထက္ ေလ့လာမွဳအားေကာင္းၿပီး
ပိုတတ္သြားလို့ေလ။
သူတို့ေလးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပန္သင္ေပးတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာတယ္။
မွန္တယ္ဆိုလက္ခံတယ္။က်င့္သံုးတယ္။
ေၿပာယင္းႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ညံ့ေၾကာင္းေတြေရာက္ကုန္ၿပီ။
ဆက္ေၿပာခ်င္တယ္ေခါင္းစဥ္အေၾကာင္းအရာကို။





မနက္က်မဆက္ေရးေတာ့မယ္။။

ေမာင္ေယာႏွင့္ေစ်းသည္မ်ား


အခ်ိန္။ ။သကရာဇ္ ၁၉၈၉--၁၉၉၀ ဝန္းက်င္

ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေယာဆိုတဲ့ေကာင္က

တတ္နိဳင္သမ်ွတရားဥပေဒႏွင့္အညီ

ေနထိုင္ေၾကာင္းပါ။

(ေမာင္ေယာႏွင့္အဆိပ္ေငြ့တေတာင့္)

ဘယ္လိုအေၿခအေနမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္

အစိုးရမင္း ေတြရဲ့အမိန့္ေတာ္ေတြကို

ေလးစားလိုက္နာခဲ့ေၾကာင္းပါ။

ဒါေပသည့္ဘုရားေဟာေတာင္ရွိေသးဒါပဲ။

မသိလို့မွားတာအၿပစ္မဟုတ္ပါတဲ့။

ထားေတာ့အဓိကဇာတ္ေတာ္ဆီသြားၾကစို့

အဲဒီတုန္းက

ေမာင္ေယာလည္းကေလးပဲရွိေသးတယ္။

ေမာင္ေယာကရြာမွာေနတာဆိုေတာ့

ဘာမွမၿမင္ မသိခဲ့ရဘူ။

ဒါဆိုဘာလို့ေရးေနေသးလဲလို့ေမးလာယင္

ဆက္ဖတ္ၾကည့္လိုက္။

ဇာတ္လမ္း ကိုစတင္သူက

ကုန္ေစ်းႏွုန္းပါ

အဲဒီတုန္းက ပစၥည္းေစ်းေတြက

ေတာက္ေလ်ွာက္တက္တာ

ကၽြန္ေတာ္တိုဖက္ကေစ်းေရာင္းတဲ့ပံုစံေတြက

ၿမိဳနယ္ၿမိဳ့။တိုက္နယ္ေက်းရြာၾကီးေတြမွာ

မနက္ပိုင္းေရာင္းတဲ့ ေစ်းေတြပဲရွိတယ္။

ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္အသားငါးေပါ့။

ပတ္ဝန္းက်င္ရြာေလးေတြက

အဲဒီ့ေစ်းေတြမွာ သြားဝယ္၇တာ။

က်န္တဲ့ ဆန္။ဆီ။ဆားနွင့္

အိမ္သံုး။လယ္ယာသံုး ပစည္းေတြကိုေတာ့

ရြာၾကီးေတြက ကုန္စံုဆိုင္ေတြမွာရပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးအဲဒီတုန္းက

တစ္ၿမိဳနယ္ႏွင့္တစ္ၿမိဳ့နယ္

ဘာပစၥည္းမွသယ္ခြင့္မရွိဘူး

ထံုးစံအတိုင္း လမ္းေၾကာင္းေတာ့

ရွိတာေပါ့။လူတစ္နိုင္ သယ္လို့ရတယ္။

(ကားအစီးလိုက္လည္း သယ္ခ်င္သယ္မွာေပါ့။)

ပစၥည္းေစ်းေတြတက္

ဆန္ေတြရွားကုန္ေတာ့

ၿပည္သူလူထုသက္သာေခ်ာင္(ခ်ိ့)ေအာင္လို့

ေကာင္းမြန္သင့္ေတာ္လွေသာ

အစီအစဥ္ကိုဆြဲၿပီး သကာလ

အတိအက် လိုက္နာရန္ဆိုေသာ

အမိန့္ေတာ္ၾကီးထုတ္လိုက္ေၾကာင္းပါ။

အမိန့္။ ။ဆန္တစ္ၿပည္=-------

ဆီတစ္ဗိသာ =------

ဝက္သား တစ္ပိသာ =------

ၾကက္သား တစ္ပိသာ =------



အထက္ပါသတ္မွတ္ေစ်းအတိုင္း

ေရာင္းရန္။ေစ်းႏွဳန္းတင္ေရာင္းသူအား

ၿပင္းထန္ထိေရာက္စြာအေရးယူမည္။


ဟာဘယ္ေၿပာေကာင္းမလဲၿပည္သူေတြ

ေစ်းသက္သက္သာသာႏွင့္ေစ်းဝယ္ၿပီး

စိတ္ခ်မ္းသာေနၿပီေပါ့။

အစိုးရ ဝန္ထမ္းအေပါင္းကလည္း

မွန္တယ္ဆိုၿပီး

လက္ခုပ္ေတြတီး ေထာက္ခံေနၾကတာ။


မွန္တာေၿပာရယင္

ေမာင္ေယာတို့ေဒသမွာ

စီးပြားေရးသမား ေစ်းသည္လူတန္းစားေတြဟာ

၁% ႏွုန္းေတာင္ မရွိဘူး။

ေမာင္ေယာကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ

လယ္ထြန္။ယာခုတ္ ယင္းႏွင့္ေက်ာင္းတက္ၿပီး

ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တာ။

ေစ်းေတြမွာ ေစ်းေရာင္းၾကတဲ့

အသီးအရြက္။

အသားငါး။ၾကက္။ဝက္ ေတြဆိုတာ

ကိုယ့္ၿခံထြက္ပစၥည္းကို

ကိုယ္တိုင္လာ ေရာင္းလိုတာေလးေတြဝယ္။

ဆန္ဆိုယင္လည္းအိမ္မွာရွိၾကတယ္။

ကိုယ္ပိုင္ၿခံ မရွိတဲ့လူေတြဘဲအက်ဳိးရွိေတာ့

ကိုယ္ပိုင္ၿခံ ဆိုတာလူတိုင္းရွိတဲ့

ေမာင္ေယာတို့ေယာသားေတြေကာင္းေကာင္း
ဒုကၡေရာက္ၾကတာေပါ့။
ေဟ့ မတရားမွဳဆို နည္းနည္းမွၾကည့္မရတဲ့

ေမာင္ေယာတို့ေယာသားေတြ

ဘယ္လိုပညာၿပန္ၿပၾကတယ္ထင္လဲ


ေစာင့္ၾကည့္လိုက္


ေယာသူေယာသား မွလြဲၿပီး

ပစၥည္းေတြကို ဘာတာစနစ္သစ္ႏွင့္ေရာင္းသည္။

ေယာနယ္သားေတြ ဘယ္သူလာယူယူ

အလားကား အလွဴလုပ္ေနသည္။

ေစတနာအလူေငြထည့္ခဲ့ပါ။

(အားလံုးေသာေစ်းဆိုင္စတိုးဆိုင္မ်ား)

ဝန္ထမ္း(လခစား)မ်ားမပါ။

ေစ်းမ်ားတြင္ မနက္တိုင္းေရာင္းပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မတို့ ေတာသားေတြက

အေလးခ်ိန္ခြင္ေတြနားမလည္လို့

အပံုလိုက္ေရာင္းေနပါသည္။

(ေယာနယ္သားမ်ားမပါ)

တရားဥပေဒကိုလိုက္နာပါသည္။

အေလးခ်ိန္ခြင္လည္းမခိုးပါ။

(ေနာင္သံသရာကိုေၾကာက္ၾကသည္)



ယခုေတာ့မည္ကဲ့သို့ၿဖစ္ေနသည္မသိပါ။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္(၂၀)ခန့္ကၿဖစ္ပါသည္။