ၾဆာေယာႏွင့္ ယိုးဒယား အပိုင္းအစမ်ား (၁)

ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ တစ္ခုကိုဝင္ၾကည့္ ခ်ိန္မွာ ဘန္ေကာက္ လံုပနီ ညေစ်းမွာ စားေသာက္ေနတဲ့
ဓာတ္ပံုေလးေတြ ေတြ့ ေတာ့ ဘန္ေကာက္ ေရာက္ခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းအရာေလး တခ်ိဳ့ကို ၿပန္သတိရမိတယ္။
အခုေလာေလာ ဆယ္သတိရေနတဲ့ေနရာေလးက ပတ္ပတန္း ဖယ္ရီဆိပ္က ဆူကီဆိုင္ေလး ရယ္
ေနာက္ၿပီး ငရုတ္သီးႏွင့္ ကိုလာ ေရခဲ အရမ္းၾကိက္တတ္တဲ့ ယိုးဒယားပ်ိဳၿဖဴေလးရယ္ပါ။အခုေတာ့ ဆူကီဆိုင္ေလး
ရွိေသးလား မသိဖူး မေရာက္ တာလဲ (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ။ေလဆိပ္ေတာ့ ထရန္စစ္(စာလံုးမေပါင္းတတ္လို့)
ေတာ့ ၿဖတ္သြားရတာေပါ့။ဘန္ေကာက္ၿမစ္(နာမည္ေသခ်ာမသိပါ)ကို ဟိုဖက္ဒီဖက္ ကူးတဲ့ဖယ္ရီ ဆိပ္က
ပတ္ပတန္း(ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့နာမည္)ဖက္ဆိပ္ကမ္းက ၿမစ္ကမ္းေဘးမွာ ညဖက္ႏွီးဖ်ာေလးေတြခင္းၿပီးေရာင္း တဲ
ဆူကီဆိုင္ေလးေတြ ေလးငါးဆိုင္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ေမာင္ေယာတို့ စားေသာက္ေနၾကဆိုင္ကေတာ့
ၿမန္မာလူမ်ိဳး ပိုင္တဲ့ဆိုင္ေလးပါ။အဲ့ဒီ ဆိုင္မွာ အကင္ေတြ ဘီယာေတြလည္းရေတာ့ စားတယ္မူးတယ္ေပါ့။
ဖယ္ရီ ေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ညာဖက္ကို ကိုက္ ၅၀ ေလာက္ေရွာက္သြားယင္ ေမာင္ေယာတို့ေသာက္ေနၾက
ဆူကီဆိုင္ေလးကို ေရာက္တယ္။ညာဖက္ မခ်ိဳးဘဲ ဗယ္ဖက္ ကိုက္ ၂၀ ေလာက္ခ်ိဳးသြားမယ္ဆိုယင္ေတာ့
ေမာင္ေယာ ေၿပာေနၾက ဘန္ေကာက္ေရာက္ယင္ က်က္သေရ ရွိေအာင္ ၾကက္သေရေၾကာ္ စားတယ္ဆိုတဲ့
ဆိုင္ေလးရွိတယ္။ၾကက္အေရခြန္ေၾကာ္က ဘတ္ ၂၀ ဖိုးေလာက္ဆို စားပါေလ။အမွန္ေၿပာရယင္ အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းက ဆူကီဆိုတာ ပထမဆံုး အၾကိမ္ေသာက္ဖူးၿခင္းပဲ။ကၽြန္ေတာ္တို့ ကို ဦးေဆာင္သူကေတာ့
အဲ့ဒီ့ အခ်ိန္တုန္းက ေမာင္ေယာတို့ရဲ့ ေရွ့ေဆာင္လမ္းၿပၾကီး တစ္ရက္ကို Red Label တစ္လံုး Mild Seven
တစ္ဗူးပံုမွန္ မွီဝဲတတ္တဲ့ ၾဆာေမာင္ၾကီး ၿဖစ္ပါတယ္ အသက္ကလည္း ၃၀ ေက်ာ္ မိန္းမကလည္း မယူရဲေတာ့
အရက္ႏွင့္ ေဆးလိပ္ပဲေသာက္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ လူပ်ိဳၾကီး လူေပၾကီးပါ။ဟိုတေလာက ေမာင္ေယာ
နိဳင္ငံၿခား ထြက္ခါနီး ေတြ့ေတာ့ သူကဘာေၿပာလည္းဆိုေတာ့
“ေကာင္ေလး မေသာက္နဲ့ေတာ့ အရက္ေသာက္တာ မေကာင္းဖူး လိမ္လိမ္မာမာေနေတာ့ မေပနဲ့ေတာ့”
ဆိုၿပီး ဆံုးမေနတယ္။သူကိုယ္တိုင္လည္း တိုက္ပံုေတြ ဘာေတြနဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ အရက္ေတြ ေဆးလိပ္ေတြ
မေသာက္ေတာ့ဖူးဆိုပဲ။ဒါနဲ့ ေမာင္ေယာလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ၿပန္ေၿဖခဲ့တယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဒါေတြက အကိုတို့ပဲ သင္ေပးခဲ့တာေလ ကၽြန္ေတာ္လည္း အကို့ အသက္အရြယ္ေရာက္ယင္
ရပ္ပါ့မယ္။”လူၾကီးစကားနားေထာင္တယ္ေလ။
ဒါနဲ့ ဆူကီအေၾကာင္းဆက္ပါအံုးမယ္။ညေနေရာက္တာႏွင့္ ထိုင္ပါၿပီ ပထမဆံုးထိုင္တာဆိုေတာ့လည္း
ေမာင္ေယာတို့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့ တစ္ေယာက္ကလာေမးေတာ့ ဆူကီတစ္ပြဲႏွင့္ ဘီယာမွာလိုက္တယ္။
ေမာင္ေယာက ဆူကီမၿမင္ဖူးေတာ့ စိတ္ဝင္စားစြာႏွင့္ေစာင့္ေနတာေပါ့။ဖ်ာေပၚမွာ စားပြဲဝိုင္းေလးခင္း ထားတာ။
ပထမဆံုးလာခ်ေတာ့ မီးေသြးဖိုၾကီးၿဖစ္ေနတယ္။ဒါနဲ့ေမာင္ေယာ က
“ေဟ့လူ ဆူကီမွာတာ ဘာလို့မီးေသြးဖိုၾကီးလာခ်တာလဲ ငါတို့မခ်မ္းပါဖူး မီးလွုံစရာမလိုဖူး ၿပန္ယူသြား”
ၿမန္မာစားပြဲထိုးေလး ခမ်ာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနတုန္း ၾဆာေမာင္က
“ေဟ့ေကာင္ မသိယင္ တိတ္တိ္တ္ေန ဘာမဝင္မေၿပာႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္”“ညီေလးခ်ထားခဲ့”
ေမာင္ေယာလည္းဘာမွ မေၿပာသာေတာ့ပဲ ဘီယာေသာက္ယင္း စိတ္ရွည္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့မွ ၾဆာေမာင္ကရွင္းၿပေတာ့မွ ေမာင္ေယာလည္းဆူကီဆိုတာဘာလည္း သိရေတာ့တယ္။
စားၾကည့္ေတာ့ၾကိဳက္လည္းေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္သြားတာနဲ့ ေနာက္ေန့ေတြၾကေတာ့ ၾဆာေမာင္တို့ မပါလည္း
ေမာင္ေယာတို့ ေန့တိုင္းနီးနီးသြားစားေတာ့တာပါပဲ။ေစ်းကလည္းတန္တာကိုး။

အဲက်န္ေသးတယ္ဗ် ပထမဆံုးေသာက္တဲ့ေန့မွာပဲ ဝိုင္းထိုင္ၿပီးေသာက္ေနတုန္း ေနာက္ကေန
“အကိုၾကီး”
မိန္းခေလး အသံၾကားလို့ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေမာင္ေယာေနာက္မွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိမယ့္
ကုလားမေလး တစ္ေယာက္ေမာင္ေယာကို ႏွင္းဆီပန္းေလး လာေပးေနတာေတြ့ေတာ့
“ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးတာလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
ဟာဘယ္ေၿပာေကာင္းမလဲ ေမာင္ေယာႏွလံုးေတြခုန္ၿပီးရင္ေတြပါ တုန္သြားတာေပါ့။ကုလားမေလးက
ရုပ္ရည္ေလးက သနားကမားေလး ေမာင္ေယာလည္း ပီတိေတြဖ်ာၿပီး သူမရဲ လက္ထဲကပန္းေလးကို
လွမ္းယူေနတုန္း ၾဆာေမာင္က
“လုပ္ၿပန္ၿပီ ဒီေကာင္ ၿပသနာရွာၿပန္ၿပီ ေအးေဆးေဆးမေသာက္ဖူး”
ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးကို ဘတ္ေငြအေၾကြတခ်ိဳ့ေပးၿပီးသြားခိုင္းလိုက္တယ္။
ဒီေတာ့မ ေမာင္ေယာလည္း သေဘာေပါက္သြားေတာ့တယ္။

ေမာင္ေယာစဥ္းစားၾကည့္တယ္။
ေရာက္ေနတာက ယိုးဒယားနိဳင္ငံ
စားေသာက္ေနတဲ့ဆိုင္က ၿမန္မာပိုင္ဆိုင္
ၿပီးေတာ့ၿမန္မာစကားတတ္တဲ့ ေကာင္မေလး....................

့

့