ေမာင္ေယာႏွင့္ အဆိပ္ေငြ့တစ္ေတာင့္

သကၠရာဇ္ ၁၉၉၉ ခု ႏွစ္ကုန္ခါနီး
ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ ထဲမွာေပ့ါ
ကၽြန္ေတာ့္ႏွင့္ၿမစ္ဝကၽြန္းေပၚသားေမာင္ၾကြက္ႏွင့္
အတူတူ တာဝန္က်ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ့ အထက္မွာအရာရွိတစ္ေယာက္ရွိေပမယ့္
သူကအလုပ္မွာမေနပါ။
အဲဒီေတာ့ နားမလည္ တတ္ေယာင္ကား ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး
နွပ္ေနၾကတာေပါ့။
ေမာင္ၾကြက္ကေဆးလိပ္နည္းနည္းပဲေသာက္တယ္။
တစ္ေန့ ကုမၸဏီ တစ္ခုက ပစၥည္းေတြ လာပို့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို့ကေတာ့ ၿမန္ၿမန္ၿပီးေအးတာပဲ ဆိုၿပီး
ခပ္ၿမန္ၿမန္ပဲ လုပ္ေပးလိုက္တယ္။
သူတို့ေခါင္းေဆာင္က ညေနမွၿပန္မယ္ဆိုၿပီး ဆက္ေနတယ္။
ၿပန္ရမွာေနပူလို့ပါ။
ခဏေနေတာ့ေမာင္ၾကြက္က လက္ထဲမွာ
လန္ဒန္ေလး တစ္ေတာင့္ႏွင့္အခန္းထဲဝင္လာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္းသူ့လက္ထဲကေန တစ္ဘူးယူၿပီးေသာက္ေနတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္း မသကၤာတာႏွင့္
"ေဟ့ေကာင္ၾကြက္ၾကီး ထူးထူးဆန္းဆန္း မင္းက
ဘာလိုေဆးလိပ္ကို အေတာင့္လိုက္ဝယ္လာတာလဲ"
"ငါမဝယ္ဘူး ကြ ေစာေစာက ငါတို့ ပစၥည္းေတြ
တင္ေပးလိုက္တဲ့ လူၾကီးေပးလိုက္တာ။"
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းလိုက္မိပါၿပီ။
ေမာင္ၾကြက္ကဆက္ေၿပာၿပတယ္။
"မင္းႏွင့္ငါ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ေပါ့။
ငါမယူးဘူးလို့ၿငင္းတာလဲ မရဘူး။"
"သူတို့ကေတာ့ထံုးစံတဲ့
ငါကေတာ့မယူခ်င္ဘူး"
အားနာတတ္လြန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေမာင္ၾကြက္
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ၿပတ္သားစြာခ်လိုက္ပါတယ္။
ငါတို့ေဆးလိပ္ဘဲေသာက္မယ္။
အဆိပ္ေငြ့မရွူဘူး
ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း
ေစာေစာက ပစၥည္းလာပို့တဲ့လူၾကီးကိုေခၚၿပီး
နားလည္ေအာင္ရွင္းၿပၿပီး
စတိုးဆိုင္က LONDON အသစ္တစ္ေတာင့္
ၿပန္ဝယ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္တစ္ၾကိမ္
ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ့ေစတနာကို
တလြဲမထင္ဖို့ ေၿပာလိုက္တယ္။
သူကေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို့ႏွစ္ေယာက္ကို
ထူးဆန္းသတၱဝါေတြ ကိုၾကည့္သလိုၾကည္ၿပီး
ၿပန္သြားေၾကာင္းပါ။


မွတ္ခ်က္။ ။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို့ေတြဟာ
အိမ္နားက စတိုးဆိုင္ႏွင့္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ
အေၾကြးပတ္လည္ဝိုင္းေနလို့
လကုန္ရက္ကိုသာေစာင့္ေနရေၾကာင္းပါ။


ၾကြက္ၾကီးေရမင္းကို သတိရပါတယ္။အတူမေသာက္ရတာၾကာၿပီ။


တခ်ိန္ကမင္းရဲ့ ပုလင္းတူဘူးဆို့


ေမာင္ေမာင္ေယာ